Na afloop van het vorige seizoen, vermoedde ik dat dit seizoen er een zou worden waarin we nog vaak zouden terugdenken aan het vorige. Niets bleek minder waar en dat is de verdienste van Wil Boessen.

 

 

 

Er waren tenminste vier redenen waarom ik vermoedde dat we tijdens dit seizoen nog weleens met weemoed terug zouden denken aan het vorige.

1. Het kon alleen maar slechter in 12/13 na het goede seizoen 11/12

Fortuna miste de nacompetitie op een haar. Dat was de beste prestatie sinds de degradatie in 2002. We hadden een attractief elftal dat scoorde aan de lopende band (er waren maar vier teams die meer doelpunten maakten dan Fortuna Sittard). Wellicht was die prestatie een uitschieter (want financieel ging Fortuna er niet op vooruit) en kon het seizoen nadien alleen maar minder worden.

2. We verloren onze top zeven doelpuntenmakers

Op het einde van het seizoen 11/12 vertrok de top zeven doelpuntenmakers: Danny Hoesen (13 doelpunten), Harrie Gommans (9), Danny Schreurs (9), Rowin van Zaanen (7), Wouter Scheelen (5), Richard Stolte (4) en Rick Geenen (4). Goed voor 51 van de 62 doelpunten die we maakten. Zonder doelpunten, kun je niet winnen. Hoe vaak heb jij gedurende het seizoen 12/13 met weemoed teruggedacht aan een of meerdere van deze spelers?

Fortuna trok Prince Rajcomar aan als gevestigde waarde in de spits, een paar talenten (Abdelaziz Khalouta, Ramazan Çevik, Jordie Briels) en een spits met blessureverleden (Patrick N’Koyi). Was er iemand die verwachtte dat Fortuna een geoliede doelpuntenmachine zou worden? Waarschijnlijk niet en dat werd Fortuna ook niet. Slechts drie ploegen scoorden minder vaak dan Fortuna dit seizoen (vorig seizoen waren dat er nog twaalf), maar Fortuna eindigde knap zevende.

Fortuna presteerde zo goed omdat het de minst gepasseerde defensie van de eerste divisie heeft (vorig seizoen waren er zeven ploegen die minder treffers incasseerden dan Fortuna). En dat is verrassend, want met Rick Geenen, Suat Usta en Danny Wintjens verloren wij drie van de vijf basisspelers in de verdediging. Hoe vaak heb jij gedurende het seizoen 12/13 met weemoed teruggedacht aan een of meerdere van deze spelers?

Fortuna plukte Ferhat Kaya op van een trainingsveld en huurde Jonathan Hendrickx en Niels Vets in België en dat was het dan. Hoe Wil Boessen erin slaagde om met een op papier mindere verdediging zoveel beter te verdedigen (51 tegentreffers in 2011/2012 in 34 duels tegen 35 in 2012/2013 in 33 duels) weet ik niet, maar het is zonder meer zijn verdienste en die van de jeugdopleiding die Fatih Turan en Joeri Schroyen (na 12 seizoenen eindelijk een waardige opvolger van Dorel Zegrean) aanleverde.

3. Verdoezelde financiele problemen uit het verleden kwamen boven tafel

Daar waar in de seizoenen 10/11 en 11/12 de indruk werd gewekt dat het met Fortuna Sittard financieel de goede kant op ging, bleek dat schone schijn. Creatief boekhouden hield de KNVB twee jaar lang op een dwaalspoor, maar dat ging geen derde jaar meer lukken. Dit alles zou exploderen in het seizoen 12/13. Niet bevorderlijk voor de sportieve prestaties.

En exploderen deed het. Herinner je je de naam Nacer Abdellah nog? Hoe vaak heb je na de winterstop nog aan hem gedacht?

Boessen en zijn mannen gingen stoicijns verder. Alleen toen de salarissen niet betaald konden worden na de winterstop was er even een vormcrisis. Vrij begrijpelijk, maar ook die crisis duurde niet lang.

4. Bestuurlijke chaos op het einde van het seizoen 11/12

Gerelateerd aan punt 3 was er natuurlijk de bestuurlijke chaos die Fortuna Sittard verlamde op het einde van het seizoen 11/12 met als climax trainer Tini Ruys (hoe vaak heb je dit seizoen nog met weemoed aan hem teruggedacht?) die na afloop van het slotduel zijn positie ter beschikking stelde als hij het bestuurlijk niet naar zijn zin kreeg. Hij kreeg zijn zin niet en stapte dus op. Onopgeloste bestuurschaos is een veeg teken als je wilt presteren op het veld.

Deze chaos werd breed uitgemeten in de Limburgse media. Heb je je nog wel eens afgevraagd hoe het toch met journalist Ivo Op den Camp gaat die nu geen wekelijks feuilleton meer kan bijhouden over Fortuna’s bestuurschaos?

Want die chaos is uiteindelijk opgelost. Martin Masset en zijn mannen runnen de show. Masset doet de media en voor de rest zwijgt iedereen. We zullen in 13/14 wel uitvinden of Masset en zijn team succesvol zijn, maar bestuurlijke eenheid lijkt er nu in ieder geval wel te zijn. Voor grote gedeeltes van dit seizoen was die chaos er overigens nog steeds, maar de prestaties op het veld leden er niet onder.

En dus verbaasde Wil Boessen en zijn ploeg in ieder geval mij door – against all odds – een prachtig seizoen te draaien. Sjappoo.

Riccardo Welters