Wat een weekend! Om eerlijk te zijn: dit was een weekend om in te kaderen in een lijst van goud! Na de winst en daaruit resulterende plaatsing voor de play-offs van de Sittardse herentak, deden de dames dat de dag nadien nog eens dunnetjes over. Het reeds gedegradeerde Be Quick ’28 werd door een slordig Fortuna uiteindelijk zonder veel moeite opzij gezet, waardoor de dames een plekje stijgen in de rangschikking…
27 april 2013
De kip van Hermans Snackcorner
Be Quick ’28 2 Fortuna Sittard 4
Doelpuntenmakers: 19. Annika Pluijmen 0-1, 32. Suzanne Herpel 1-1, 52. Daniek Pluim 2-1, 60. Shirley Kocacinar 2-2, 81. Shirley Kocacinar 2-3, 86. Liv Aerts 2-4.
Opstelling: Katja Demacker; Charlotte Schings, Glynis Vromen, Mayke Ploemen (61. Nancy Kisters), Loes Plantaz; Vera Wanrooij, Maartje Keulen, Annika Pluijmen; Liv Aerts, Colette van Aalst, Shirley Kocacinar.
Toeschouwers: 34
Scheidsrechter: Johan van Dijk
Geel: –
Rood: –
Proloog
Wat een fijn gevoel brengt het bereiken van de felbegeerde play-offs met zich mee! Toch is alles relatief, zeker gezien het verleden van de club. Toen stapten we in de bus en gingen punten ophalen in Waalwijk, Utrecht, Alkmaar of op Spangen. Fortuna speelde destijds een rol van betekenis in de Eredivisie en niemand nam het graag tegen de Sittardenaren op.
Hoe anders was de situatie de afgelopen jaren? Maar de club heeft talloze stormen overleefd en ondanks dat Heracles-preses Jan Smit de club het liefst haar nek omdraaide, leven we nog steeds. De club kon zonder problemen door de wc worden gespoeld, maar er was één probleem, Jan Smit zat op de pot.
Jan Smit kwam, zag en nam plaats op een toiletpot
Het bereiken van de play-offs zorgt er eveneens voor dat iedereen het weer over Fortuna heeft zoals het zou moeten. Dat doet me buitengewoon goed, al oog ik van buiten misschien wat koeltjes. Een mens kan zichzelf niet veranderen zeker? Maar ondanks dat er, als de klok twaalf keer heeft geslagen, een einde komt aan de dag (en aan Bart M.’s verjaardag), begint de dag erna pas voor mij! Tijd om het supportershome te verlaten en de baan te kiezen richting het Belgische Maasland. Aan boord van de auto is de stemming uitgelaten en om het krachtenarsenaal weer enigszins aan te vullen, wordt een eetgelegenheid van Turkse origine aangedaan.
Deze keer geen Ramazan Çevik op het appèl, maar wat opgeschoten jeugd. Niet dat het ons stoort eigenlijk. Na een warme maaltijd de hoogste tijd om huiswaarts te keren. Ondertussen lukt het Guido, ondanks het nemen van een flinke dosis alcoholische drankjes, alles inwendig te houden. Hij bespaart de gemeente Stein hiermee het planten van een nieuwe boom. Chapeau!
Hij en Ralf kiezen trouwens voor een andere invulling van de zaterdag dan ik. Mijn wekker gaat alweer redelijk vroeg en dus tijd om in mijn bed te stappen. Er staat een trip naar Zwolle op het programma en enige fitheid zal me zeker van pas komen!
Matchday
En inderdaad, de wekker loopt exact op het afgesproken uur af. Voor mij het sein om mijn nieuwe telefoon te activeren. Sinds deze week heb ik het tijdperk ‘dumbphone’ afgesloten en ben in het bezit gekomen van een heuse smartphone. Een hele omschakeling derhalve. Ik heb aldus ook met het fenomeen ‘WhatsApp’ kennisgemaakt en moet toegeven dat het wel grappig is.
Enig minpuntje aan mijn telefoon is het ontbreken van een smiley die zichzelf met een hamer zijn hersenen inslaat. Dat is jarenlang mijn favoriete smiley geweest in het oude Fortuna Online gastenboek. Een punt van aandacht voor Samsung waaraan gewerkt kan worden, mijn gedacht.
Na het lezen van een aantal gemiste apps stap ik mijn badkamer binnen en verlaat de ruimte 20 minuten later als een ander mens. Als ik de krant van de mat neem en de zaterdagbijlage doorblader, trekt een foto van onze aanstaande vorstin Máxima, liggend in een fauteuil met de benen op tafel, slechts gekleed in nachtjapon en met een sigaret geklemd tussen haar wijs- en middelvinger mijn aandacht. Ik vraag me telkens weer af hoe kan ze in Godesnaam toch smoorverliefd kan zijn geworden op zo’n gast?
Desondanks keert het euforische gevoel al gauw weer terug. Ik mag namelijk een laatste maal op stap met de Fortuna Dames en haar begeleidingsstaf en dat zijn telkens tripjes om vingers en duimen bij af te likken. Eerlijkheidshalve geef ik toe dat damesvoetbal nooit zal kunnen tippen aan de beleving bij herenvoetbal, maar het blijft speciaal. ‘Girls next door’ die in een Fortuna-shirt voetballen. Who needs more?
Na een licht ontbijt pak ik mijn tas in, rijd mijn auto uit mijn garage en tuf gelijk een zondagsrijder richting autostrade. Na het passeren van twee verkeerslichten koers ik af op Limburgs’ drukste knooppunt: Kerensheide. Nadat ik de A2 ‘up north’ neem, kies ik voor afslag Urmond en parkeer mijn auto bij het hotel van de familie Van der Valk.
Op de carpoolstrook zie ik elftalbegeleider Theo Bouwhuis al klaarstaan, omringd door de 2 J’s, verzorgster Rebecca Bouchez en Pierre Hensgens. Vandaag staat de laatste verplaatsing van het seizoen op het programma en dat wil Pierre vast niet missen. Niet veel later komen ook de ouders van Katja Demacker en de doelvrouw zelf aangesnord. Ze zijn juist op tijd, want ook het walhalla onder de spelersbussen, de bus van de Fortuna Dames, komt al aangereden.
Als ook Snoefel en enkele TGV-kopstukken zijn gearriveerd kan de reis beginnen. Nadat we in de buurt van Roermond trainer Jannie Sangers en rechtsbuiten Colette van Aalst hebben laten instappen zet de buschauffeur koers richting Zwolle. En deze man kan ik wel smaken. Hij is weliswaar niet zo bijdehand als ‘Peter de Kilometervreter’ en heeft minder swag dan de snotaap die ons naar DTS ’35 reed, maar dat hoeft voor mij ook helemaal niet. Gewoon de bus zonder al te veel opsmuk naar de eindbestemming en terug rijden; meer moet dat niet zijn.
Zelf neem ik gewoontegetrouw plaats aan de voorzijde. Daar stoor ik de dames minimaal in hun voorbereiding op de wedstrijd en kom ik zelf weer op een rustige manier op adem. Als ik (te) weinig slaap krijg word ik strontvervelend en wil niemand tot last zijn.
Nadat Snoefel mij enkele fijne kneepjes van het vak ‘smartphone’ heeft bijgebracht, schuif ik een paar banken naar achteren en verzeil juist achter de bar. Daar laat ik Andy enkele passages lezen uit de Vak C groepsapp en houd het thuisfront op de hoogte van de avonturen in de spelersbus. Ook al zitten er vandaag slechts een tiental supporters in de bus, het aantal mensen dat door de Fortuna Dames in vervoering wordt gebracht is vele malen groter en volgt alles via gsm.
Het feit dat Shirley Kocacinar in de bus zit en een trainingsbroek draagt van VVV-Venlo wordt door het thuisfront alvast niet geapprecieerd. En terecht. Met het slechte excuus dat ze haar Fortuna-broek heeft uitgeleend aan Glynis Vromen komt ze op Vak C niet weg. Het was misschien beter geweest als juist zij Shirleys VVV-broek zou hebben aangetrokken, want de hele reis verschuilt Glynis zich onder een dikke deken, versierd met zoetgekleurde hartjes.
Juist vóór mij probeert Joey Marloes van der Vlugt amechtig het hof te maken, maar de veelvuldig gapende Marloes kan haar aandacht er maar niet bijhouden. Ze heeft ongetwijfeld een zware nacht achter de rug.
Als we juist Apeldoorn passeren stopt de chauffeur om alle rokers de kans te geven buiten de bus een sigaret te smoren. Voor veel supporters is deze parkeerplaats bekend terrein. Jaren geleden kwamen we er de in vergetelheid geraakte clubiconen Frans Körver en Willy Dullens tegen; in een recenter verleden werd hier op het scherpst van de snede een sneeuwballengevecht gehouden tussen enkele jeugdige TGV‘ers en Vak C, aangevuld met Brian en Marcel Mosselman. En dat laatste gevecht eindigde onbeslist.
Nadat de reis is hervat begint Shirley verhalen uit de oude doos op te rakelen en daar moet iedereen wel om grinniken. Net zoals supporters maken ook de speelsters door de jaren heen heel wat mee, zoveel is duidelijk!
Ondertussen stuurt de chauffeur de bus al richting stadion van (inmiddels) PEC Zwolle. Het stadion ligt aan de rand van de stad in een buitengebied en daar heeft ook de tegenstander van vanmiddag, Be Quick ’28, haar thuishaven.
De club beschikt over een imposant clubhuis en behoorlijk aantal voetbalvelden, waarvan er een aantal zijn uitgerust met kunstgras. Nadat in de kantine op de eerste etage van het clubhuis een zoektocht is gestart naar de nieuwe Bettine Vriesekoop, wordt het tijd om iets te gaan eten. Andy heeft in een hoek van de parking een frietkot gespot en dat kot zal bepalend zijn hoeveel punten ik vandaag mag toekennen in de rubriek ’Thank God it’s Friday’.
Ping en pong slaan een balletje
Ondertussen nadert ook deze competitie zijn einde en aan kop is het razend spannend. Momenteel wordt de ranglijst aangevoerd door twee clubs uit het Rijnmondgebied, te weten Sparta en FC Dordrecht. Benieuwd of Be Quick ’28 zich bij het rijtje clubs mag voegen dat op dit onderdeel 8 punten heeft verzameld, de beste score tot dusver.
Het huisje, dat de naam ‘Hermans Snackcorner’ draagt nodigt alvast niet uit tot het plaatsen van een ruime bestelling en dat moet ook Snoefel gedacht hebben. Hij heeft voldoende aan een kipstick.
Het assortiment is erg uitgebreid, maar ik kies toch voor ‘patat’ (foute woordkeuze) met mayonaise en een kroket. Voor het schamele bedrag van € 3,20 ben ik de man. Een meevaller derhalve.
Eigenlijk had ik een ‘lange lummel’ moeten bestellen, maar dat durf ik niet aan. Ik ben onvoldoende overtuigd van het feit dat mij ook daadwerkelijk een ‘lange lummel’ wordt voorgeschoteld. Recent werd paardenvlees als rundsvlees verkocht en wie garandeert me dat met zo’n ‘lange lummel’ niks aan de hand is?
Het eten van ‘lange lummels’ wordt afgeraden
Nadat ik pontificaal plaatsneem in het voorjaarszonnetje ga ik eraan beginnen. De frites zijn prima gebakken en smaken goed. De hoeveelheid mayonaise is ook perfect afgemeten en moet bekennen dat dit zeker niet slecht is. Als ik aan deel II begin blijkt de kroket nog prima op temperatuur te zijn. Conclusie: op de juiste temperatuur opgediend. Nu is het frituren van een kroket kinderspel, maar wil toch de mensen niet de kost geven die het lukt om een kroket in een frituurpan te verklooien.
De kers op de taart wordt gevormd door een zakje Jawbreakers, in mijn jeugdjaren bekend onder de naam ‘fire balls’. Bij het in je mond stoppen ervan vindt het tandglazuur geheid zijn Waterloo, maar dat moet dan maar. In de verpakking zitten vijf Jawbreakers die voor het luttele bedrag van € 0,50 kunnen worden aangeschaft. Een koopje.
En als je denkt dat dit alles is; geenszins! Joey weet namelijk nog een x-aantal originele Beckers-sleutelhangers los te peuteren. De sleutelhangers worden keurig onder iedereen verdeeld (de Maoïsten uit Bus 1 zullen dit graag lezen) en voldaan wandelen we terug richting sportcomplex. Het kan niet anders of ook hier dienen 8 punten te worden uitgedeeld. Proficiat!
Kapitein Vera Wanrooij neemt het voortouw
Eenmaal aangekomen zijn de dames al bezig met hun warming up. Voor ons het teken om de meegebrachte spandoeken op te hangen. Na een tijdlang te hebben verbleven in het LB-lager ziet vandaag ons Fortuna SC-spandoek nog eens daglicht. Daarnaast wordt onze LB-banderole opgehangen. Hoog genoeg zodat het LB-mannetje goed overzicht heeft en niks van de wedstrijd hoeft te missen.
Come back van een leuk doek
Hij ziet ook dat Jannie Sangers niet lang aan zijn opstelling hoeft te sleutelen. Katja Demacker neemt plaats tussen de palen. Maar ook de achterhoede wordt gevormd door gekende namen met Charlotte Schings, Glynis Vromen en Loes Plantaz. De ruimte vóór de verdediging wordt bespeeld door Mayke Ploemen.
Net zoals tegen Ter Leede kiest Jannie Sangers voor de defensieve variant met Maartje Keulen als secondant van de middenveldbaasjes Annika Pluijmen en Vera Wanrooij. De frontlinie wordt gevormd door Liv Aerts, Shirley Kocacinar en Colette van Aalst.
De wedstrijd wordt geleid door Johan van Dijk en dat is een scheidsrechter die doorgans op hoog niveau fluit. Maar dat weerhoudt hem er niet van om rond 14.30 uur de wedstrijd op gang te fluiten.
Prachtige wolkenpartij boven het complex van Be Quick ’28!
Be Quick ’28 mag dan al lang en breed gedegradeerd zijn, ze geven zich niet bij voorbaat al gewonnen. Voornamelijk onder aanvoering van aanvoerster Suzanne Herpel en Anouk Bourgonje proberen de Zwolsche dames het initiatief naar zich toe te trekken.
Aan de zijde van Fortuna lijkt niemand zich echt zorgen te maken, aangezien de bal in een slakkengangetje van voet tot voet gaat. Dat geeft Be Quick de mogelijkheid om alle gaatjes dicht te lopen en er een fysiek spelletje van te maken. Ze zijn steeds een stapje eerder bij de bal en loeren op kansjes.
In de beginfase lijkt dat ook nog iets op te leveren als Mayke Ploemen een slechte pass verstuurt. De bal wordt onderschept door Channa van der Moolen en zij vindt naast haar Suzanne Herpel. De aanvoerster loopt een paar meter met de bal aan de voet en ziet aan de linkerkant Jorie Schepers volledig vrij staan.
Als laatstgenoemde de bal daadwerkelijk ontvangt, loopt ook zij enkele meters met de bal en doemt op voor Katja Demacker. Het is dankzij een oplettende Charlotte Schings dat de bal uiteindelijk corner kan worden getikt, maar hiermee waarschuwt Be Quick Fortuna een eerste maal.
Maar Fortuna laat zich niet zomaar doen. Allicht niet. Een paar minuten later wordt de Zwolsche verdediging al bijna met haar tekortkomingen geconfronteerd als Colette van Aalst over rechts uitbreekt. Ze is inmiddels zó goed op Liv Aerts ingespeeld dat ze al weet waar Liv gaat opduiken.
Maar vanwege het feit dat de scherpte ontbreekt is Liv net wat te laat bij de bal, zodat ze niet zuiver op doel kan schieten. Haar puntertje eindigt naast het doel van Karin Luchies. Weg kans.
Ik dacht dat ik alles had meegemaakt na mijn kennismaking met de Duitse doelvrouw van Alemannia Aachen, maar dit is nog wat erger. Het ‘pizzalied’ spookt door mijn hoofd, maar met een deugniet als Joey naast mij lijkt het me verstandiger dat het daarbij blijft. Stilletjes vraag ik me af wat er toch is gebeurd met het blonde meisje dat tijdens de heenwedstrijd in Munstergeleen vier keer mocht vissen.
Het is duidelijk dat de Zwolsche verdediging snel begeeft als er ook maar enige mate van druk wordt gezet, maar het duurt even voordat iedereen aan Sittardse zijde dat in de gaten heeft.
Als ook Maartje Keulen een keer naar voren stormt komt Shirley Kocacinar al gauw in balbezit en start een solo. Vanaf de zijkant van het speelveld ontwijkt ze eerste de rechtshalf en baant zich een weg richting het centrum. Het lukt haar echter niet om een medespeelster te bereiken, waardoor Be Quick weer kan overnemen.
Shirley Kocacinar start haar solo…
Toch lijkt Fortuna een voorsprong te gaan nemen als Shirley Kocacinar de bal slim verovert en Liv Aerts wegstuurt. De pijlsnelle Liv rent richting doel, maar trapt de bal in het zijnet.
…Die eindigt bij het halve maantje van het strafschopgebied
Na een kwartier krijgt doelvrouw Karin Luchies weer een lastige bal te verwerken als Vera Wanrooij een vrije trap richting doel vuurt. Onder controle krijgen lukt haar niet, waardoor ze de bal paniekerig weg kan stompen. Maar wederom worden de Zwolse zwakheden blootgelegd.
Na een kleine 20 minuten is het dan eindelijk prijs. Vera Wanrooij speelt Colette van Aalst in, maar zij kaatst de bal meteen terug. Vervolgens speelt Vera de bal ééntijds via een boogje richting tweede paal waar Annika Pluijmen de bal rustig aanneemt. Vanwege haar prima aanname verschaft ze zichzelf tijd om een hoek uit te zoeken en tekent de 0 – 1 aan.
Kort na de eerste Sittardse treffer lijkt Shirley Kocacinar de score te verdubbelen. Shirley werd in de openingsfase het leven danig zuur gemaakt en stopt al haar ergernis in een vlammend afstandschot. Ondanks dat de keepster van Be Quick niet over een afgetraind lichaam beschikt, zweeft ze prachtig door de lucht en tikt de bal uit doel.
Toch is trainer Jannie Sangers niet content. Het baltempo ligt veel te laag en het middenveld mist het vernuft om door de verdediging te breken. Daarom wisselen Maartje Keulen en Charlotte Schings van positie.
Na een half uur krijgt Be Quick dan eindelijk loon naar werken. Ondanks dat het achteraan meermaals rammelde speelden ze zonder complexen en met veel drang naar voren, het Fortuna hiermee lastig makend.
Je moet Be Quick natuurlijk niet de kans bieden om een lange bal te versturen!
En dat afdwingen van fouten levert prompt de gelijkmaker op. Aan de rand van het zestienmetergebied onderschept Suzanne Herpel de bal en oog in oog met Katja Demacker werkt de Zwolse kapitein simpel af: 1 – 1.
Langs de kant ergert Jannie Sangers zich geel en groen. De tegenstander van vandaag is het zwakke broertje uit de Topklasse en mag geen enkel probleem vormen voor Fortuna.
Toch is Be Quick nog niet klaar. Vlak voor rust dendert Jorie Schepers over Maartje Keulen heen, maar produceert vervolgens een rollertje dat het doel van Katja Demacker passeert. De scheidsrechter vind het even later welletje en blaast voor rust.
Johan van Dijk is er voorlopig even klaar mee
Tijdens de rust hebben we de tijd om alle rommel die we langs de lijn hebben gemaakt even op te ruimen, maar het ontbreken van een pedaalemmer speelt ons danig parten. Vandaar dat we alles maar in een fietsentas dumpen van een fiets die gestald staat op een aanpalende fietsenstalling.
Om de eigenaar niet al te zeer op de zenuwen te werken strijken we eens over ons gouden hart en stoppen ook een mooie sleutelhanger in de tas, als pleister op de wonde.
De vol rommel zittende fietsentas lekt ook nog eens aan alle kanten
Als wij onze kuisronde hebben voltooid komen de speelsters van beide teams alweer richting speelveld geslenterd en kan de tweede helft beginnen.
Het is meteen Be Quick dat het heft in handen neemt. Hun nummer 11, Jorie Schepers, is veruit de gevaarlijkste aanvaller, maar beschik net over iets te weinig vernuft. Daarom eindigt haar lobbal dan ook hoog boven het doel in het vangnet.
Doet Fortuna iets terug? Jazeker! Glynis Vromen neemt de bal af van haar tegenstander en speelt de bal richting Maartje Keulen. Maartje die haar rol als vrouwelijke Cafú weer prima invult speelt de bal richting Liv Aerts en zij start een solo over de breedte van het veld. Nadat ze een eerste tegenstander passeert, lijkt tegenstander twee te volgen, maar die zet een flink blok en loopt Liv pardoes van de sokken.
Be Quick geeft zich niet zomaar over en krijgt even na rust een mogelijkheid geboden om gevaar te stichten. Fortuna maakt aan de rand van het strafschopgebied een overtreding en wordt bestraft met een vrije trap. Namens Be Quick gaat Daniek Pluim achter de bal staan en ranselt de bal vanaf 20 meter staalhard in Katja Demackers hoek: 2 – 1.
Voor Fortuna het teken om haar eergevoel aan te spreken en een versnelling hoger te schakelen. Verliezen van zo’n matig elftal zou een afgang betekenen en een einde maken aan een zeer fraaie reeks wedstrijden.
Charlotte Schings die in het eerste bedrijf van plek wisselde met Maartje Keulen voegt ontegenzeggelijk een stukje creativiteit toe en wordt keer op keer door Annika Pluijmen en Vera Wanrooij in de diepte gestuurd.
Tijdens één van haar loopacties loopt ze aan de linkerzijde van het veld richting doel en speelt de bal prima af richting Colette van Aalst. De grensrechter aan Zwolse zijde vlagt echter voor buitenspel, zodat de kans als sneeuw voor de zon verdwijnt.
Toch komt Fortuna na een uur spelen op gelijke hoogte. Shirley Kocacinar speelt zoals gewoonlijk weer op het randje van buitenspel en vertrekt als vanuit het middenveld een bal achter de verdediging van Be Quick wordt gelegd. Doelvrouw Karin Luchies erkent het gevaar, komt haar doel uit, maar is kansloos als Shirley de bal via een boogje over haar heen speelt. De gelijkmaker is een feit.
Maartje Keulen speelt heel behoorlijk als rechtsback
Het lijkt me een kwestie van tijd vooraleer we nog meer Sittardse treffers kunnen noteren, maar we komen bedrogen uit. De Zwolse dames willen minimaal een gelijkspel uit de brand slepen en liefst nog wat meer.
Nadat Sabine van Velde vóór de gelijkmaker van Shirley Kocacinar Katja Demacker al eens op de proef stelde, wilt ze dat nu wederom gaan doen. Ze loopt uit de rug van Loes Plantaz weg en lijkt een prima pass te gaan ontvangen. Maar Katja Demacker onderkent tijdig het gevaar en spurt uit haar doel. Net voordat Sabine van Velde kan aannemen trapt ze de bal voor haar voeten weg en houdt de gelijke stand op het bord.
Omdat de minuten langzaam maar zeker wegtikken is het toch echt zaak om de meegereisde fans nog wat te bieden. Er zijn weliswaar nauwelijks fans op het duel afgekomen (10 in de bus en de mama van Nancy Kisters met eigen vervoer), maar die kun je toch niet zomaar met een gelijkspel afschepen?
Colette van Aalst moet dat ook gedacht hebben en met een bekeken balletje zet ze Liv Aerts vrij voor Karin Luchies. Fortuna’s topscorer maakt zulke buitenkansjes doorgaans af, maar vandaag wil het vooralsnog niet lukken. Ze probeert de keepster te omspelen, maar deze kan de bal juist voor haar voeten wegtikken.
Ongeveer tien minuten voor tijd is het dan wel raak. Charlotte Schings loopt het strafschopgebied in en ziet aan de tweede paal Shirley Kocacinar vrijstaan. Charlotte zet nog een paar pasjes en trekt de bal strak voor doel. Aan Zwolse zijde wordt de bal gemist, maar niet door Shirley Kocacinar: 2 – 3.
Een paar minuten later speelt Colette van Aalst Charlotte Schings op identieke wijze aan. Ook nu wandelt Charlotte een stukje in het strafschopgebied, zet strak voor en bereikt de onvermijdelijke Liv Aerts. Be Quick hoort wat getik en mag de bal een vierde keer uit het doel halen: 2 – 4.
Met Fortuna’s vierde doelpunt zit de wedstrijd er ook bijkans op. Voor de tweede maal dit seizoen incasseert Be Quick ’28 vier Sittardse doelpunten en dat kan geen toeval meer zijn. Pluspunt is wel dat Shirley Kocacinar het einde van de wedstrijd haalt en met een brede grijns op haar gezicht de kleedkamer opzoekt.
Na afloop worden nog wat handen geschud
Nadat er nog wat foto’s zijn gemaakt van speelsters en fans zoeken speelsters de kleedkamers op en wij de ruimbemeten kantine. Daar drinkt iedereen nog een drankje en als de dames fris zijn gedoucht sommeert Theo Bouwhuis iedereen om zich naar de bus te begeven.
De vermoeidheid begint nu toch wel door te wegen en zoek mijn vertrouwde plekje aan de voorzijde van de bus weer op. De tijd wordt gedood met het uitzoeken van een datum voor het duel tussen de dames en haar supporters. Dat zal tijdens de tweede helft van mei gaan plaatsvinden.
Ook wordt er nog een keer gestopt om een sportmaaltijd te nuttigen. Het door de begeleidingsstaf meegebrachte fruit laten de dames links liggen en kiezen voor een sponzige hamburger. Loon naar werken, zo zullen we maar zeggen.
Terwijl de bus stilstaat neem stel ik het rapport van Be Quick ’28 op:
Resultaat: een overwinning levert 3 punten op maal 3 = 9!
Away fans: 10 in de bus plus mevrouw Kisters maakt 11. Helaas, 2 punten maar.
Stadion: Stadion? Haha, 0 punten.
Thuisfans: Niemand gezien. Alleen een schuw kijkende man op leeftijd die zich tweemaal bedacht om met ons te gaan bekvechten. 0 punten.
Catering: Prima in orde! 8 punten.
Randvoorwaarden: Geen gezeur, maar er waren alleen programmaboekjes van de heren. 6 punten.
Dat zorgt voor een totaal van 25 punten. Levert dit iets op? Helemaal niets! Be Quick ’28 laat weliswaar de ontwaakte reus Cambuur Leeuwarden achter zich, maar verder dan een gedeelde 16e plek komt de club niet.
Na ongeveer 20 minuten vertrekt de bus weer en via Apeldoorn, Arnhem en Nijmegen rijden we de provincie Limburg weer binnen. Ter hoogte van het Rabobank-gebouw in Herten stappen Jannie Sangers en Colette van Aalst weer uit en nadert de reis zijn einde. Moe, maar met een goed, gevoel stap ik in Urmond weer uit. Het zit erop.
Epiloog
Volgende week spelen de Fortuna Dames hun laatste wedstrijd van het seizoen. De uitwedstrijden zitten erop en heb het genoegen mogen smaken om dit seizoen vijf keer met de spelersbus te mogen meerijden. Ik denk dat ik namens alle fans spreek als ik de dames en hun begeleidingsstaf heel erg wil danken voor de mooie dagen. Het blijft apart dat supporters zonder problemen mogen meereizen in een spelersbus. Het lijkt zo gewoon, maar als ik dat tegen een buitenstaander vertel, krijg ik keer op keer verbaasde blikken toegeworpen. Merci.
Tot volgende week. Nog één keer alles op alles zetten!
COYSL,
Michel Hennen
