De dagen worden korter en somberder, hetzelfde geldt voor de situatie waarin Fortuna zich bevindt. Konden we na de thuiswedstrijd tegen RKC nog min of meer spreken van een collectieve offday, het verlies in Kerkrade laat mij bepaald niet koud. Zeker niet als je bekijkt op welke wijze zich de nederlaag aftekende.

Was Fortuna in de eerste helft zeker niet de onderliggende partij, de thee had daarentegen niet voor het juiste effect gezorgd. De druk naar voren verdween en maakte plaats voor het pompen-of-verzuipen spelletje. En waarom eigenlijk? Akkoord, Cramb stond ook in de eerste helft vaak tegen een overmacht van Rodaverdedigers, maar de grillige Landerl en de opkomende Gerritsen wisten meer dan eens de zeeën van ruimte te benutten, hetgeen resulteerde in een dijk van een kans voor Landerl.

Helaas kennen we de afloop. In verdedigend opzicht stak het plaatje alleszins aardig in elkaar en ook op het middenveld bleek de balans niet in het nadeel van Fortuna. Louter de als kanthalf spelende Emeran wist na het débâcle tegen RKC ook dit maal niet het juiste vormpeil te bereiken, een gevoelige aderlating. Trainer Vérel heeft blijkbaar een dusdanig vertrouwen in onze Fritz dat hij zelfs niet eens overweegt om hem te wisselen.

Vreemd, juist El Khadri heeft ons in voorgaande wedstrijden laten zien dat hij voor het nodige gevaar op aanvallend gebied kan zorgen. Een 4-5-1 opstelling valt te overwegen, maar herbergt een groot risico wanneer de vleugelverdedigers van de tegenstander de ruimte weten te benutten. En juiste van Senden en Sonkaya is bekend dat zij graag het ruime sop kiezen. Met name laatstgenoemde kreeg hiervoor volop de gelegenheid in met name de tweede helft. De laatste weken is het tactische gedrag van Vérel niet of nauwelijks besproken, maar het achterwege laten van de wissel El Khadri voor Emeran roept bij mij toch grote vraagtekens op. Met de verdedigende instelling van de tweede helft bleek Fortuna vooral haar eigen tegenstander. En nogmaals, zoals een Belgisch gezegde luidt: “Wie bang is, krijgt slaag”, hetgeen ook bewaarheid werd. Volstrekt onnodig tegen dit Roda. Tot zover de wedstrijd.

Wat mij echter eveneens bevreemdde, was de gelaten stemming in ons vak na het eindsignaal van arbiter Luinge. Blijkbaar hadden velen zich vooraf al verzoend met een nederlaag en waren de en masse aangeheven strijdliederen dus eigenlijk tegen beter weten in. Blijkbaar is mijn fanatisme niet representatief voor de gemiddelde Fortunasupporter, maar het woord berusting komt niet voor in mijn woordenboek. Berusting betekent gebrek aan scherpte en niets is erger dan dat. Tijd om de handdoek te werpen is er ook niet, gezien het belachelijk overladen programma. Waar de zogenaamde topclubs nog geregeld gevrijwaard worden van competieoptredens als gevolg van interlandverplichtingen van enkele van hun buitenlandse spelers, mag Fortuna de borst nat maken. In de maand december staan immers nog 6 wedstrijden in 19 dagen op het programma. Inderdaad, bepaald geen sinécure. En daarom nogmaals: Berusting? Mooi niet! Fortuna Online is immer van de partij, waarom u niet?

One Way