Na een goede nachtrust, een verkwikkende douche en een prima ontbijt zijn we klaar voor dag drie van onze Engelandtrip. Bank Holiday Monday zegt de kalender. Een dag die al sinds de start van onze End of Summer trips naar Engeland in het teken staat van Conference voetbal, ofwel The Blue Square Premiership. Reisdoel van vandaag universiteitsstad Cambridge, meer specifiek Abbey Stadium, de thuishaven van Cambridge United.


Non League Football op de laatste maandag van augustus, een uitstapje dat inmiddels al een beetje traditie is geworden. Een traditie die we overigens graag in ere houden, aangezien we ons op deze trips nog altijd kostelijk geamuseerd hebben. Na achtereenvolgens Wrexham FC, Kidderminster Harriers FC, Stockport County FC en Altrincham FC is onze keuze ditmaal gevallen op Cambridge United FC. Na een korte reis met de metro richting London St. Pancras stappen we aldaar in de trein. Een klein uurtje later stappen we uit op Cambridge Station.


Het historische centrum van Cambridge is prachtig

Na een wandeling van ongeveer 20 minuten bereiken we het winkelcentrum en binnenstad van Cambridge. Toegegeven, de prachtige kathedralen en de historische universiteit zijn best bezienswaardig , maar ons valt op dat in deze stad niet echt een voetbalsfeer hangt. Aan niets valt te merken dat de plaatselijke trots het vandaag moet opnemen tegen Dartford FC. Na enige tijd rondgeslenterd te hebben besluiten we dan ook maar om ons richting Abbey Stadium te begeven. Na een taxirit van 10 minuten stappen we uit.op Newmarket Road, tegenover het stadion en de net gearriveerde spelersbus van tegenstander Dartford FC.


We are Dartford Football Club

Na de aanschaf van programmaboekjes en een bezoek aan de clubshop, begeven we ons richting het supportershome van Cambridge United. Niet leden betalen één Pond vijftig entreegeld en worden verzocht hun handtekening te zetten in een schrift. Het supportershome mag er overigens best zijn. Eigenlijk is het gewoon een pub, met een volledige drankvergunning en valt er ook een warme hap te verkrijgen. Kortom, een uitdaging voor het bestuur van onze SV Nao Veure.


Dat de SV Nao Veure hier maar eens gaat kijken! 

Na het nuttigen van enkele Foster’s, enkele blikjes fris en een portie chips, alsmede de aanschaf van een lot voor de Cambridge United 50/50 draw, begeven we ons richting richting stadion. Voor 14 Pond schaffen we ons een kaartje voor de North Terrace Stand aan. Abbey Stadium kan ons meteen bevallen. Zonder twijfel het mooiste non-league stadion dat we tot op heden hebben bezocht. Het is duidelijk dat de club kan bogen op een lange historie in de Engelse profvoetbal, alhoewel de club nooit het hoogste niveau heeft weten te bereiken.


De Marstons Smooth South Stand van Cambridge United Football Club 

The Northern Terrace Stand, achter het doel,  is de staantribune van Abbey Stadium compleet met rookruimte. Links van de Northern Terrace ligt The Main Stand, een schitterende bouwwerk. De uitsupporters kunnen plaats nemen op de in 2002 geopende Marstons Smooth South Stand.  Aan de rechterkant ligt de Habbin Stand voor thuissupporters en de Habbin Terrace, eventuele staantribune voor de uitsupporters. Vandaag de dag vooral dienst doende als vlaggen- en spandoeken-tribune.


Van de Main Stand houden we het meest

Cambridge United werd opgericht in 1912 als Abbey United FC, genoemd naar de wijk in Cambridge waar de club vandaan kwam. Voordat men in 1932 introk in Abbey Stadium had de club geen vast onderkomen. In 1949 besloot men om profclub te worden. Nadat Cambridge in 1951 de stadsrechten verwierf besloot men om de naam van de club veranderen in Cambridge United. Dit overigens pas nadat de andere club uit de stad, Cambridge Town de gewilde  naam City kreeg toegewezen.

In 1970 werd Cambridge United uitverkozen tot de Football League. Dit als vervanger van het wegens financiële problemen uit de league gestemde Park Venue FC, het huidige Bradford. In 1984 degradeerde de club naar de conference. In 1990 bezorgde een doelpunt van Dion Dublin in de play off finale tegen Chesterfield de club promotie naar wat destijds de vierde divisie was, de huidige League Two. De eerste van drie promoties op rij zou later blijken. De hoogste eindrangschikking ooit bereikte de club in 1992, een vijfde plaats in de tweede divisie. Hierna ging het bergafwaarts met de club, uiteindelijk resulterend in degradatie naar de Conference in 2005.


JC en Bart K. zijn hier van harte welkom!
 

De thuisploeg heeft in de beginfase het overwicht. Duidelijk is dat Cambridge het vooral moet hebben van haar snelheid voorin. Helaas is die snelheid gekoppeld aan een zeer beperkt technisch vernuft, waardoor de gedegen en rustig spelende defensie van Dartford vooralsnog zonder grote problemen overeind blijft.

Na een klein half uur valt er de eerste kleine kans te noteren. Vanuit een hoekschop brengt James Jennings de bal voor. Deze wordt weggewerkt door de Dartford defensie, maar de bal komt voor de voeten van Rory McAuley die de bal opnieuw inbrengt. Dartford keeper Marcus Bettinelli kan de bal niet onderscheppen, maar gelukkig voor hem is er niemand aanwezig die de bal in het doel weet te werken.


Erg mooie mascottes in Cambridge!

De grootste kans van de eerste helft komt enkele minuten later. Spelmaker Luke Berry draait zich op prachtige wijze vrij met bal aan de voet en speelt af op Ricky Wellard. Zijn voorzet bereikt Tom Elliot wiens kopbal door keeper Bettinelli ternauwernood over het doel wordt getikt.

Even later ontstaat er enige consternatie in het strafschopgebied bij Cambridge. Een inzet van Danny Harris wordt door Rory McAuley tot corner verwerkt. Hierbij sleurt hij zijn tegenstander Elliot Brakbrook mee naar de grond. Scheidsrechter  Breakspear wuift echter doorspelen, een beslissing waar de thuisclub heel goed mee wegkomt. De toch wel massaal meegereisde Dartford aanhang, 292 man sterk, is het er duidelijk niet mee eens.

I wanna go home,
I wanna go home,
Cambridge is a shithole,
I wanna go home…


Grote paniek bij Cambridge na een corner van Dartford
 

Enkele minuten later fluit scheidsrechter Breakspear voor rust en kunnen we ons gaan opmaken voor de loterij. Helaas wordt onze 50 bij die van de organisator opgeteld, helemaal niets voor Fortuna derhalve. De rest van de tijd doden we met het kijken naar vier voetballende elanden, die voor hun capriolen op het veld per stuk 75 Pond mogen neertellen bij de clubleiding. Ook in het Blue Square Premiership worden de fans tot op het bot uitgemolken blijkbaar.

Enkele minuten na rust is er een dubbele blessurebehandeling. Zowel een Cambridge- alsook een Dartford-speler behoeven verzorging. Beide verzorgers komen het veld opgesprint, waarbij de verzorger van Dartford zichtbaar moeite heeft om zijn Cambridge collega bij te houden. Aangekomen bij de patiënten, neemt de verzorger van Cambridge dan ook de Usain Bolt pose aan. Dit wordt wel gewaardeerd door het thuispubliek.

Wat het thuispubliek minder weet te waarderen, is dat Dartford nauwelijks een minuut later de score opent. Danny Harris breekt door over links en probeert de bal voor het doel te brengen. De voorzet gaat echter iedereen voorbij, maar met een opmerkelijke curve verdwijnt de bal bij de tweede paal in het Cambridge doel, 0-1. Doelman Craig Ross lijkt niet geheel vrij uit te gaan bij dit doelpunt.


Dartford heeft de betonmolen aangezet 

De thuisploeg gaat op zoek naar de gelijkmaker en voert de druk op de Dartford defensie op. Deze begint nu toch wat onrustig te worden en het thuispubliek gaat nog maar eens achter de ploeg staan.

Come on you yellows,
Come on you yellows,
Come on you yellows…

Dat levert al vrijwel  meteen een goede kans op. Een inzet van Harrison Dunk word door Bettinnelli met een uiterste krachtinspanning tot hoekschop verwerkt. De daaropvolgende hoekschop wordt door de keeper in eerste instantie gemist maar weet vervolgens de bal nog net weg te tikken voor de voeten van Ricky Wellard.


Cambridge gooit de bal weer hoog in de pot 

Enkele minuten later krijgt Cambridge een vrije trap. De inzet van James Jennings zorgt voor enige paniek bij Dartford en de bal wordt over de achterlijn gewerkt. De daaropvolgende corner word halfslachtig weggewerkt komt voor de voeten van Sam Smith die afspeelt op Robbie Willmott. Zijn voorzet komt terecht op het hoofd van Luke Berry die de bal richting rechterbenedenhoek kopt. Wederom is het echter keeper Bettinelli die met een katachtige reflex redding brengt.


Vrije trap voor Cambridge, maar Bettinelli staat op post 

Net als het thuispubliek begint te morren en het geloof bij de spelers van United lijkt af te nemen, schiet  scheidsrechter Breakspear te hulp. Een onschuldig duel in het strafschopgebied ziet Sam Smith zijn evenwicht verliezen. Tot verwondering van alles en iedereen in het stadion wijst de heer Breakspear gedecideerd naar de penaltystip. James Jennings schiet de bal van elf meter onberispelijk binnen. De gelijkmaker zonder meer verdiend maar de wijze waarop was een regelrecht cadeautje van de arbitrage.


James Jennings staat klaar voor zijn penalty 

Na de gelijkmaker lijkt het dat het een erop-en-erover kwestie gaat worden voor de thuisploeg. Nog geen minuut later bereikt een bekeken voorzet van Billy Gibson de tweede paal, waar de inglijdende Sam Smith de bal net naast het doel tikt. Helaas voor Cambridge is Dartford vandaag heel wat gelukkiger in de afwerking. Een ingooi bereikt Nathan Cooler die een zee van ruimte krijgt van zijn bewaker. Deze bedenkt zich niet en haalt van zo’n 20 meter vol uit. Het schot wordt afgeweken en verdwijnt over de op de grond liggende Craig Ross via de lat in het doel.


Come on, get the ball into the box! 

De Dartford aanhang gaat helemaal uit haar dak, de eerste overwinning sinds de promotie uit de Blue Square Southern Division is binnen handbereik.

Can you hear us,
Can you hear us,
Can you hear us over there?

We Are Dartford,
Super Dartford,
We Are Dartford Princes Park…

Bij deze kan ik de Dartford aanhang gerust stellen. Wij hebben ze kunnen horen, het verstaan ging helaas wat minder.

Even later fluit scheidsrechter Breakspear voor het einde en kunnen we ons opmaken voor de terugreis. Nadat het stadion is leeggestroomd lopen we nog even de Habbin Stand op om wat foto’s te schieten van de Northern Terrace Stand en begeven ons dan op de terugweg naar Londen.


De Amber Army liet zich niet zo horen als de fans uit Dartford 

Cambridge United vormt meteen het eindstation voor ons  Engelandverslag. We kunnen wel gaan vertellen over verkleurende winterjassen, grindsurfen in Crawley of  pinguïns aan de Thames, maar neem maar van ons aan dat een stuk minder spectaculair is dan het lijkt.

G. Erens