Vrijdag 13 januari 2017. Fortuna wint haar eerste wedstrijd na de winterstop op verplaatsing bij Achilles ’29. In Groesbeek blijkt de Sittardse ploeg de beste/meest gelukkige op de plaatselijk langlaufpiste. Ondergetekende is echter geen getuige van deze belangrijke driepunter in Fortuna’s  gevecht om lijfsbehoud. Samen met mede LB’er Michel bevind ik me op bijna 900 kilometer afstand. Meer nauwkeuriger in Liverpool voor een weekendje Engels voetbal.


Het is 16u35 als onze vlucht met zo’n 25 minuten vertraging landt op Manchester Airport. Vanaf dat moment verloopt echter alles vloeiend. Aangekomen bij de douane is er geen wachtrij en bij de bagageband is onze koffer al rondjes aan het draaien. Vlug door naar het treinstation van Manchester Airport en om 17u40 zitten we in het boemeltreintje richting Liverpool, met ruim een uur voorsprong op het door ons vooraf ingecalculeerde snelste tijdschema. Een uurtje later stappen we uit op Lime Street Station en begeven we ons naar het Premier Inn in Moorfields. Daar aangekomen ontvangen we de eerste beelden en foto’s van de sneeuwvlakte in Groesbeek waar Fortuna vanavond moet proberen om niet uit te glijden en derhalve de degradatiestrijd wagenwijd open te gooien.

Na een half uurtje uitgerust te hebben begeven we ons naar de ‘Thomas Rigby’s Pub’, alwaar we hebben afgesproken met Dave & Vic voor een avondje uit. De eerste ‘Pint of Foster’s’ smaakt als vanouds voortreffelijk. Hij smaakt nog beter als ik via FotMob het bericht krijg dat Fortuna inmiddels op een 0-1 voorsprong is gekomen in Groesbeek.

Na even bijgepraat te hebben met het Scouse koppel begeven we ons naar ‘The Hub Alehouse & Kitchen’. Deze bar in één van de oudste wijken van Liverpool doet modern aan en heeft een uitgebreide keuze aan lokale bieren. Aangezien Foster’s niet op de kaart staat bestellen we maar een ‘Liverpool Organic 24 Carat Gold Pale Ale’. Eerlijk is eerlijk, ook bier brouwen is de Scousers wel toevertrouwd. Inmiddels is Achilles ’29 vs. Fortuna afgelopen waarbij de Sittardse ploeg een gouden zaak doet in de strijd om lijfsbehoud. Een goed begin van het weekend derhalve.

Vervolgens is het de hoogste tijd om een hapje te gaan eten. Het koppel heeft een tafel gereserveerd bij ‘Red’s True BBQ’, die ondanks een voor Evertonians beladen naam prima kwaliteit levert, aldus Dave. Ondanks de reservering is het zo druk bij het restaurant dat we toch even in de wachtruimte plaats moeten nemen. Met het eten is inderdaad vrij weinig mis, maar de keuze op de menukaart laat toch wel iets te wensen over op deze vrijdagavond. Mijn reisgenoot moet tot drie keer toe een ander gerecht uitzoeken alvorens het signaal in ‘Red’s’ op groen gaat.

Nadat we uitgegeten zijn en hebben afgerekend gaat het richting de laatste pub van deze avond, ‘The Welkin’, In deze Wetherspoons pub bevindt zich letterlijk en figuurlijk een uiterst divers pluimage. Een groep flamingo’s op vrijgezellenavond delft het onderspit ten opzichte van een heerschap met een jaren 50 maatpak in combinatie met een uiterst markant bolhoedje. Nadat Dave de man uitvoerig heeft geanalyseerd, niet altijd met volledige instemming van Vic, nemen we afscheid van het koppel. We moeten morgenvroeg immers weer vroeg uit de veren voor het bezoeken van onze eerste wedstrijd tijdens dit weekend.

Carlisle United, pride of Cumbria
Op een voor zaterdag onchristelijke tijd van 5.30am gaat de wekker op onze hotelkamer. Na even te zijn bijgekomen beginnen we ons klaar te maken voor onze aanstaande trip. Als we ons om 7.00am melden in de ontbijtzaal van het Premier Inn heerst er nog een serene rust. Blijkbaar hebben onze mede gasten weinig behoefte om hun zaterdag voor dag en dauw te beginnen. Na een stevig ‘Full English Breakfast’ gaat het richting Lime Street Station voor ons uiteindelijke reisdoel van vandaag, Carlisle.

Carlisle United FC staat al jaren heel hoog genoteerd op mijn UK groundhop wishlist. In de vroege jaren 2000 speelde ik altijd met Carlisle in EA Sports Premier Manager. De keren dat ik de club uit de krochten van de lagere leagues naar de Premier League en verdere successen loodste zijn talloos. Dat ik daarbij de grootste charme van de club, Brunton Park, omtoverde tot een hypermodern stadion vormt een zwarte vlek op mijn historie als Engels voetbalromanticus. Hoe dan ook, sinds die tijd heb ik altijd een ‘soft spot’ behouden voor de club uit het Noordelijke graafschap Cumbria. Het eerste deel van de reis gaat met Northern Rail richting Preston en duurt ongeveer een uur. Aangekomen in Preston hebben we een kwartier de tijd alvorens we moeten overstappen op de Virgin Train richting Glasgow.


In Preston nemen we de trein richting Glasgow Central

Het is behoorlijk druk aan boord van deze trein. Gelukkig hebben we gereserveerde plaatsen. Als we onze coupé bereiken zit die boordevol jochies in een Manchester City FC trainingspak. Navraag bij hun begeleiders leert ons dat we hier hebben te maken met de U9’s van ‘The Citizens’, die op weg zijn naar een voetbaltoernooi bij Celtic Glasgow. Michel en ik moeten grinniken bij het aanschouwen van de meute druk kwebbelende kids.


Man City U9 vermaakt zich prima

Toch is al vrij snel duidelijk dat er flink op discipline wordt gehamerd door de leiding. Telkens als de ventjes opstaan staat één van de begeleiders op en beveelt het desbetreffende menneke met een simpel ‘sit down’ inclusief handgebaar om plaats te nemen. Dit werkt wonderbaarlijk goed, hoewel elk voetballertje minstens één keer een waarschuwing in ontvangst mag nemen.

Als de begeleiders vinden dat ze vaak genoeg gewaarschuwd hebben klinkt het: ‘Last warning, anyone who gets up now can come and sit with us’. Dit blijkt afdoende om de groep collectief af te schrikken. De enige twee vrije plaatsen zijn immers bij ons en wie wil er nu ook naast twee vreemde snuiters uit de Westelijke Mijnstreek plaatsnemen?


Cumbria is veel natuurschoon rijk

Cumbria is ontegenzeggelijk een van de mooiste regio’s van Engeland. Het beroemde Lake District bevind zich in dit graafschap en het natuurschoon is overweldigend. Deze treinreis is dan ook allesbehalve onprettig te noemen. Aangekomen op Carlisle Station wensen we de begeleiders van de Manchester City jeugd een voorspoedige reis en veel succes met het toernooi.

Nadat we uitgestapt zijn en het station hebben verlaten lopen we richting Carlisle City Centre. Echt veel te beleven is er niet op deze zaterdagmorgen in januari en al snel kiezen we dan ook voor een bezoekje aan ‘The King’s Head Pub’. De uitbater heeft blijkbaar al op onze aanwezigheid gerekend gezien de viltjes met het opschrift ‘Cumbria Crimewatch, if you misbehave here, you could be banned from other bars in Carlisle’. Een gewaarschuwd mens telt alvast voor twee, dus Michel en ik laten geen wanklank van ons horen.


‘The Kings Head’ stamt uit 1850

Na onze dorst te hebben gelest besluiten we om ons maar eens richting het stadion van Carlisle te begeven. Na een kleine zoektocht duiken een drie kwartier later de lichtmasten van Brunton Park op in de verte. Na nog even wat foto’s te hebben genomen van het stadionnetje ofwel tribune van Carlisle RFC (de plaatselijke rugbyclub) verplaatsen we ons naar de tegenover gelegen pub ‘The Beehive’. Ook daar worden de Foster’s weer aan een smaaktest onderworpen door dit lid in ruste van de Goodyearcommissie. Als we ons destijds hadden toegelegd op het beoordelen van dit biermerk waren er ongetwijfeld meer sterren uitgedeeld.


Brunton Park doemt op

Enkele ‘pints’ later is het tijd om onze entreekaartjes op gaan te halen bij de Carlisle ticket office. Gelukkig hebben ze er daar maar drie van bij deze club en moeten wij natuurlijk juist bij die laatste zijn. Enfin, uiteindelijk kunnen we de tickets in ontvangst nemen en denken aan de versterking van de inwendige mens. De keuze is uiterst beperkt rondom het stadion en de kwaliteit ronduit beroerd. De hamburgers zijn ronduit smerig te noemen en vormen over het algemeen het grote minpunt van het bezoek aan lower league wedstrijden. Door de jaren heen vormde het stadionvoer bij clubs als Wrexham FC, Nuneaton Town FC, York City FC en nu Carlisle United FC een regelrechte aanval op het welzijn van onze smaakpapillen.

Inmiddels wordt het langzaamaan tijd om ons naar onze plaatsen te gaan begeven. Michel heeft online kaarten aangeschaft voor The Pioneer (East) Stand. Deze single tier tribune werd in gebruik genomen in 1996. De modern aandoende overdekte zittribune biedt plaats aan 6.000 toeschouwers. De tribune doet enigszins vreemd aan omdat de destijds geplande Skyboxen tot op de dag van vandaag niet zijn gerealiseerd. Ook loopt de tribune aan de noordkant enige meters door over de achterlijn. Aan de zuidkant begint de tribune enige meters voor de achterlijn. Dit is gedaan met de geplande renovatie van Brunton Park in gedachten. De bedoeling was om het speelveld enige meters noordwaarts te verplaatsen. Inmiddels is die renovatie van de baan en werkt de club aan plannen voor een nieuw te bouwen stadion.


De Pioneer (East) Stand doet vrij modern aan

Tegenover ons ligt The Paddock (West) Stand. Dit geldt als de hoofdtribune van Brunton Park. De tribune bestaat uit twee verdiepingen. De onderste verdieping doet dienst als staantribune (terrace, red.), terwijl het bovenste deel als familietribune wordt aangemerkt. Dit gedeelte bedraagt alleen zitplaatsen. De stoeltjes zijn overigens afkomstig uit het oude stadion van Darlington, Feetham. De totale capaciteit van deze stand bedraagt net zoals de tegenover gelegen Pioneer Stand 6.000 plaatsen.


De merkwaardige Main Stand van Brunton Park

Links van ons ligt The Warwick Road End. Deze overdekte staantribune  is de meest in het oog springende. De overkapping van The Warwick bestaat uit een dak met niet één maar drie punten. Zonder twijfel één van de meest markante tribunes in het Engelse voetballandschap. De capaciteit van deze tribune waar de fanatieke kern van de Carlisle aanhang huist bedraagt 3.500.

Aan de rechterkant ligt The Waterworks End, de enige onoverdekte tribune van het stadion. Normaal gesproken is deze tribune niet in gebruik  en  dient de Stand voornamelijk als plek om spandoeken en vlaggen op te hangen. De laatste keer dat de tribune dienst deed voor het huisvesten van supporters  was tijdens de FA Cup wedstrijd tegen Everton FC, bijna een jaar geleden. De capaciteit van deze laatste tribune is 2.000.


The Pioneer Stand loopt vol met in de achtergrond The Waterworks End

Samen vormen de vier tribunes een beetje een bijeengeraapt zooitje. Toch draagt dit net bij aan de charme en uitstraling van Brunton Park. Zoals eerder al aangehaald werkt de club inmiddels aan plannen om het karakteristieke stadion te verlaten. Voorlopig lijkt er echter nog weinig vooruitgang in dit proces te zitten.

Carlisle United werd opgericht in 1904. In eerste instantie speelde de club haar wedstrijden in de North Eastern League. In 1928 werd de club door middel van uitverkiezing toegelaten tot The Football League. Na ruim driekwart eeuw actief te zijn geweest op het betaalde niveau in Engeland, degradeerde Carlisle United in 2004 naar Conference niveau. Een jaar later keerde de club weer terug op betaald niveau. Carlisle speelde in haar historie eenmalig op het hoogste niveau. In het seizoen 74/75 kwam de club uit in League One (het huidige Premiership). De bijnaam van Carlisle is ‘The Cumbrians’ en verwijst naar de afkomst van de club uit het graafschap Cumbria.


Doelman Mark Gillespie wordt warm getrapt

Carlisle begint met aanvallende intenties aan de wedstrijd. Na een mooie combinatie tussen Luke Joyce en Jamie Devitt komt de bal terecht bij Reggie Lambe. Die kan doorlopen richting doel, maar Morecambe keeper Barry Roche brengt redding op zijn schot ten koste van een corner. De voorzet komt terecht bij nieuwe aankoop Gary Liddle. Deze probeert de bal in een keer op doel te vuren. Helaas is het idee beter dan de uitvoering en de bal verdwijnt enkele meters over het doel.


Morecambe zet aan en probeert op voorsprong te komen

In de zevende minuut komt Morecambe FC op voorsprong. Een afgemeten voorzet van Kevin Ellison bereikt Aaron Wildig. Die staat volledig ongedekt en laat Carlisle keeper Mark Gillespie volledig kansloos. Ellison kan het vervolgens niet nalaten om het publiek even uit te dagen. Groot is dan ook de hilariteit als hij een minuut later een bal in zijn gezicht krijgt geschoten en met een pijnlijke grimas checkt of zijn tanden nog allemaal recht op een rij staan.

Carlisle is na de achterstand even de kluts kwijt en Morecambe profiteert daar bijna opnieuw van. Peter Murphy loopt goed door op een pass van Michael Rose en tikt de bal beheerst achter Gillespie in het doel. Gelukkig voor Carlisle heeft de grensrechter buitenspel geconstateerd en gaat het feestje van ‘The Shrimps’ niet door.


The Warwick Road End ziet toen hoe Morecambe ingooit

Langzaam maar zeker krijgt de thuisploeg weer wat meer grip op de wedstrijd. Na 25 minuten levert dat bijna de gelijkmaker op. Barry Roche brengt redding op een kopbal van Jason Kennedy, maar lijkt vervolgens kansloos op de rebound van Charlie Wyke. Met een uiterste krachtinspanning weet hij de bal echter nog op de lat te tikken. Carlisle krijgt in het restant van de eerste helft nog enkele kleine mogelijkheden, terwijl de gasten zich vooral beperken tot verdedigen van de voorsprong.


Alle hens aan dek als Carlisle een corner neemt

Na rust is het éénrichtingsverkeer. Het kwaliteitsverschil tussen beide ploegen is duidelijk merkbaar. Daar waar Carlisle strijdt om rechtstreekse promotie naar League One probeert Morecambe vooral genoeg punten bijeen te sprokkelen om degradatie naar The Conference te voorkomen. Ondanks het veldoverwicht slaagt de thuisploeg er nauwelijks in om zich doelrijpe kansen te creëren.


Nicky Adams waagt zich aan een vrije trap

In de 73e minuut begaat Morecambe middenvelder Dean Winnard een overtreding op Shaun Miller. Aangezien Winnard al geel op zak had vanwege een vergrijp in de eerste helft blijft scheidsrechter Ross Joyce weinig ander keus dan een rode prent tevoorschijn te halen. De daaropvolgende vrije trap wordt door Nicky Adam met een bekeken boogbal panklaar op het hoofd gelegd van Charlie Wyke. Deze hoeft de bal vervolgens alleen maar in te knikken en zet Carlisle daarmee op gelijke hoogte.


Charlie Wyke heeft voor 1-1 gezorgd!

Na de gelijkmaker probeert de thuisploeg door te drukken. Eerst is het Nicky Adams die van twintig meter hard uithaalt. Zijn schot verdwijnt een halve meter over het doel. Vervolgens is het Wyke die van dichtbij de kans krijgt om Carlisle op voorsprong te zetten, maar zijn schot wordt gekeerd door Roche. In de rebound probeert Derek Asamoah te profiteren, maar ook nu is het weer Roche die redding brengt. De laatste kans van de wedstrijd is wederom voor Asamoah. Zijn kopbal verdwijnt echter enkele centimeters naast het doel over de achterlijn. Als scheidsrechter Joyce even later voor het einde fluit is het duidelijk dat het Morecambe kamp daar meer voldoening uit haalt dan dat van Carlisle.


In een vloek en een zucht is onze tribune leeggestroomd

Na afloop nemen we nog even wat foto’s van Brunton Park. Helaas is er geen mogelijkheid om op The Paddock Stand te komen. Dat belet ons om fatsoenlijke foto’s te kunnen nemen van The Pioneer Stand. Enigszins balend hiervan nemen we afscheid van ‘The Cumbrians’ en begeven we ons op de terugweg naar het station. Daar aangekomen zijn we getuige van de ontmanteling van de Morecambe Youth. Als de opgeschoten gastjes iets te luid zingend de stationshal binnen komen lopen, grijpt The Cumbria Police Force kordaat in. Iedereen van de groep mag zijn naam en geboortedatum opnoemen en wordt gefilmd. Ook wordt de identiteit van de jongeren gecheckt. Het lijkt ons allemaal een beetje overtrokken, maar daar kan men in Nederland natuurlijk ook over meepraten.


Het blijft toch een onmogelijke tribune…

Een kleine twee uur later stappen we uit op Lime Street. Nadat we onze spullen hebben gedropt op de hotelkamer gaan we richting Liverpool One om een hapje te eten. Op zaterdagavond is het echter stampdruk in de meeste restaurants en de wachttijden bij Chaophraya (Thais) en TGI Friday’s zijn ons te gortig. Daarom kiezen we voor een snelle hap bij Yee Rah. Na het eten besluiten we een bezoekje te brengen aan ‘The Cornmarket Pub’ voor een afzakkertje.

Deel I van onze UK trip was wederom een succes en Brunton Park kan eindelijk aangevinkt worden op mijn Groundhopperslijst.

G. Erens