Nu de degradatie wenkt naar onze Sittardse trots, neemt de druk toe op alles en iedereen die op wat voor wijze dan ook bij de club betrokken is. Geen leuk vooruitzicht natuurlijk, maar zoals Cruijff al zei: “elk nadeel heb zijn voordeel”. Zo ook nu. Het kaf wordt momenteel razendsnel van het koren gescheiden. Wil de echte Fortunees nu opstaan?

Aangezien sponsoren niet te vinden zijn in de eerste divisie, zou degradatie wel eens kunnen betekenen dat de begroting met een derde terugmoet. Dat zou de club op financieel gebied ver terugwerpen en dus een hard gelag zijn voor eenieder die de club de afgelopen jaren omhoog gestuwd heeft. Net zo belangrijk zijn uiteraard de sportieve consequenties van degradatie. We hoeven niet ver te zoeken om te zien wat er sportief gebeurt met een club die degradeert. In Venlo en Maastricht weten ze er alles van.

Nu de winterstop erop zit en de periode van de waarheid aanbreekt, zorgen deze sportieve en financiële vooruitzichten voor toenemende druk bij spelers, management en supporters. Nu is er een gouden regel die stelt dat de ware aard van een persoon pas naarbuiten komt op het moment dat het tegen zit. Kijk eens aan, een ideaal moment dus om het kaf van het koren te scheiden.

Laten we maar eens beginnen bij de supporters. Deze club schijnt zo’n 7.000 seizoenskaarthouders te hebben. Afgelopen zaterdag speelde Fortuna een bekerwedstrijd tegen FC Twente. Voor de moraal een erg belangrijke wedstrijd. Van Fortuna zijde zijn er welgeteld 1.600 supporters aanwezig. Dat de 1.000 seizoenskaarthouders onder de sponsoren niet naar deze wedstrijd zouden komen, was wel duidelijk. Maar waar waren die 5.000 seizoenskaarthouders die voornamelijk op Noord zitten? Dan blijkt toch maar weer dat deze club als het er echt op aan komt kan rekenen op de steun van een vrij kleine groep. Nieuw stadion of niet, sommige dingen veranderen niet.

De spelers. De eerste die over de schreef ging was Jarda Paciorek. Niet verwonderlijk natuurlijk want hoewel een begenadigd voetballer, qua mentaliteit scoort hij een 0,0. En mentaliteit is nu juist wat we nodig hebben in deze tijden. De tweede die zijn eigen belang niet ondergeschikt wenst te maken aan het algemeen belang heet Dennis Gerritsen. Meneer wenst niet op de bank plaats te nemen. In deze regio wordt de stelling dat “de randstedelijke mentaliteit superieur is aan de onze” als zoete koek voor waar aangenomen. Nog nooit heeft me iemand kunnen uitleggen wat die superioriteit nu eigenlijk behelst. Dennis waarschijnlijk ook niet.

En dan het management. Ook daar rommelt het en de eerste die daar door het lint is gegaan, luistert naar de naam Cor Nijpels. Voorzitter Coenen heeft een nieuwe baas boven Nijpels geplaatst en dat zint Nijpels niet. In plaats dat Nijpels zich schikt in zijn rol en accepteert dat een nieuwe sterke commerciële man de club alleen maar professioneler maakt, schreeuwt hij moord en brand om zijn eigen hagje te redden.

De conclusie is snel gemaakt: hier en daar vallen er mensen door de mand. Een vervelende constatering, maar wel een constatering waar deze club conclusies aan moet verbinden. Jammer alleen dat de twee belangrijkste personen die momenteel laten zien hoe het wel moet (Jan van Halst en Jules Coenen) er volgend jaar niet meer bij zijn. Toeval?

RW