Hoewel de Nederlandse competitie er al ruim een maand opzit, weet de redactie van deze website niet van ophouden. Na eerdere tripjes richting Mönchengladbach en Boom, staat vandaag een bezoek aan KFC Dessel Sport – URS du Centre op het programma. Een wedstrijd die gespeeld wordt in het kader van de eindronde in Belgische Derde Klasse.

 


Donderdag 27 mei, een gewone werkdag voor velen. Voor mijn mede-redactielid en mij echter de dag om weer eens een Belgische match te visiteren. Na een vlug bezoekje aan de plaatselijke Plaza-vestiging voor een snelle hap, klop ik om 18 uur aan bij de chauffeur van de dag die zijn Nissan Micra al startklaar heeft staan. Na een korte tankpauze bij Bruno, alwaar een Belgische jongedame pronkt met de door papa gesponsorde Volkswagen Beetle, vliegen we door richting eindbestemming Dessel.

Knooppunt Lummen levert vanuit onze kant geen problemen op. Dat valt niet te zeggen voor de honderden auto’s die vanuit Antwerpen aansluiten. Na jarenlang fileleed en onveilige situaties op en rondom dit knooppunt, heeft het Belgische ministerie besloten dit probleem grondig aan te pakken. De werkzaamheden zijn inmiddels in volle gang en zullen nog wel even duren ook. De kosten worden geraamd op een slordige € 33 miljoen, maar dan heb je ook wat (hopen we). Na een dikke zeventig kilometer nemen we de levensgevaarlijke afslag ‘Geel-Oost’. Zoek voor de grap eens op Google op ‘ongeluk afrit Geel Oost’ en de incidenten van de afgelopen jaren vullen je beeldscherm. Gelukkig kennen we de afrit inmiddels goed genoeg om op onze hoede te zijn en zonder problemen vervolgen we onze route. Vanaf hier is het nog een twintigtal kilometers tot aan Dessel.

Als we na enkele minuten door Geel rijden dwalen onze gedachten af naar de wedstrijden die we hier met Fortuna speelden. Geel is tevens bekend om haar ‘Zotten’. Ons strakke reisschema verbiedt het ons om met de plaatselijke bevolking in gesprek te gaan, we hebben vandaag andere zaken aan ons hoofd. Nadat we gelezen hebben dat komend weekend in Geel de Belgische kampioenschappen wielrennen voor dames en junioren plaats zullen vinden, rijden we Geel weer uit. We zijn inmiddels in de outskirts van Dessel aangekomen als we schrikken van een reclamebord langs de weg dat melding maakt van ‘Belgonucleaire’. Nader onderzoek leert ons dat we ons voor niks zorgen hebben gemaakt over onze gezondheid. De fabriek heeft dan wel twintig jaar lang brandstof gefabriceerd voor kerncentrales, maar er is in die jaren niks schokkends gebeurd en de fabriek is inmiddels ontmanteld.

Hoewel onze vriend TomTom aangeeft dat we nog enkele kilometers te gaan hebben voordat we het Lorze-stadion van KFC Dessel bereiken, geeft de dagchauffeur ineens een ruk aan het stuur naar rechts. ‘Er stond een bordje met KFC Dessel Sport’ is zijn logische verklaring. Hier blijkt geen woord van gelogen, ware het niet dat we zojuist het jeugdcomplex van KFC Dessel zijn opgereden. De velden liggen er verlaten bij, het onderhoud van de zomerstop is begonnen. Op een affiche zien we dat hier afgelopen weekend om de Memorial David Weyts en Trofee Jo Thomassen is gespeeld. David Weyts was een talentvolle speler uit de regio die uitkwam voor onder andere Dessel Sport en Overpelt Fabriek. In de zomer van 1994 overleed hij na de eerste training in de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Drie jaar later overleed oud-ploeggenoot van Weyts, Jo Thomassen, samen met zijn vriendin bij een auto-ongeval. Dit jaar werd voor de 16e keer de Memorial David Weyts met voor de 13e keer de trofee Jo Thomassen gespeeld. Een mooi initiatief.

De TomTom heeft ons inmiddels meerdere keren verzocht om om te draaien. We gehoorzamen en maken ons op voor het bezoek aan de Lorzestraat. Eerst passeren we nog het BMX Circuit van motorcrosslegende Joël Smets. Smets werd in zijn carrière zes maal Belgisch en vijf maal wereldkampioen. Tevens won hij maar liefst zevenenvijftig GP-races. Het circuit is onlangs geselecteerd als topinfrastructuur voor trainingen van buitenlandse teams met het oog op de Olympische Spelen in 2012 in Londen.

Er rijdt al een tijdje een blauwe, enigszins ouderwetse bus voor ons. Gekscherend zeggen we dat dit de supportersbus van URS du Centre wel zal zijn. Als we enkele minuten later de auto parkeren bij het stadion, draait de genoemde bus dezelfde straat in. En inderdaad, er komen enkele tientallen supporters van Centre uit de bus gedruppeld. Ze hebben er net een reis van zo’n 170 kilometer opzitten vanuit Haine-Saint Pierre (dat in de buurt van La Louvière ligt). De oudheid van de bus is af te lezen aan het feit dat er helemaal achterin de bus een toilet zit, een constructie die volgens mijn reisgenoot al jarenlang niet meer wordt gemaakt.


Waar kom je tegenwoordig nog binnen voor minder dan € 10?

Voor € 8 kopen we een ticket voor de staantribune. Bij binnenkomst moeten we ons even oriënteren. Alle tribunes zijn anders en we komen het stadion binnen in de hoek tussen lange en korte zijde. We hebben nog even tijd en maken een rondje door het knusse stadion. Het middelste deel van de hoofdtribune is relatief nieuw. Aan de ene zijkant van de hoofdtribune ligt een deels overdekte zittribune, aan de andere kant een deels overdekte en met onkruid overwoekerde staantribune. Nostalgie ten top, zeker als we zien dat dit deel van het stadion Vak C blijkt te zijn. Vanuit de hoofdtribune gezien links is de kantine gelegen, van waaruit je de wedstrijd kunt volgen. Het dak van deze kantine is aangetast door de enorme dennenbomen die achter het complex staan. Naast de kantine ligt de business-ruimte. Tijdens de wedstrijd tel ik hier maximaal twintig bezoekers, waarschijnlijk zit de rest liever op de tribune.


De hoofdtribune is dik in orde in Dessel

We gaan verder aan de lange zijde. Hier bevindt zich een lage staantribune met aan het eind een klein stukje onoverdekte zittribune. Aan de korte zijde tegenover de kantine bevindt zich ten slotte een onoverdekte staantribune. Het ontbreken van logica, de staat van verval en de gedeeltelijke lelijkheid, maken dit stadion tot een mooi exemplaar. We zijn overigens net op tijd, er liggen plannen om dit stadion volgend jaar met de grond gelijk te maken en elders een nieuw complex op te trekken.


De spelers zijn drukdoende zich op te warmen

Tijdens de warming up galmt fijne housemuziek door het stadion van het niveau Studio Brussel op een zaterdagavond. Als we dan ook nog oud Beveren-coryfee Edy de Bolle tegen het lijf lopen, is onze avond eigenlijk al geslaagd. Een bezoek aan de kantine mag uiteraard niet ontbreken. Braaf bestellen we wat fris en bekijken het aanwezige publiek. Met name oudere mannen vullen het gebouw. Deze heren kennen vast het clublied dat we aan de muur zien hangen uit hun hoofd.


Wie hangt de tekst van ‘Nao Veure Fortuna‘ eens op in het supportershome?

Het is nu bijna acht uur en de wedstrijd kan gaan beginnen. Op het eerste oog lopen er geen bekende spelers bij beide elftallen, of het moet al Mohamed Alajdi El Idrissi zijn, wiens broer Jalal enkele jaren geleden Fortuna’s jeugdafdeling verruilde voor Dessel.


In de kantine staan ook supporters van Centre volle bak pinten te kappen

De heenwedstrijd eindigde in een 2-1 overwinning voor Centre, Dessel zal dus vol aan de bak moeten om dit vandaag recht te zetten. Na tien minuten lijkt men hier al ruimschoots in geslaagd als er een 2-0 stand op het scorebord staat. De eerder genoemde El Idrissi en Didier Sébastien bekronen de bliksemstart met twee doelpunten voor de thuisploeg. Virtueel is Dessel nu door naar de volgende ronde, het zwakke spel van Centre voedt de hoop van de Kempense supporters.


Jong en oud vergaapt zich aan de lokale voetbalgoden

Het thuispubliek laat zich ondanks de positieve tussenstand niet horen. Hoewel er toch een dikke duizend supporters in het knusse stadion zitten, horen we meer van de spelers dan van de mensen in de tribunes. De supporters van URS du Centre zijn met circa zeventig personen afgereisd en laten zich wel af en toe horen. Op zich geen ramp, ware het niet dat men meent een toeter en trommels te moeten gebruiken. Over de bezoekende fans zelf kan ik kort zijn: bizar. Een volwassen man met een blonde pruik, een oud mannetje met een hondje getooid in URS-shirt, geschminkte kinderen en volwassenen: dit is geen goede manier voor Wallonië om haar slechte reputatie op te vijzelen.


In de kantine staan nog altijd supporters volle bak pinten te kappen

De rust wordt bereikt met de 2-0 voorsprong voor de thuisploeg. Voor ons het moment om weer een rondje te maken en wat foto’s te schieten. In de kantine nemen we een frisse versnapering en bereiden ons voor op de tweede helft. Zou Centre nog terug kunnen komen? Het antwoord is twintig minuten later ontnuchterend hard voor de thuisfans. Charlier en Monteiro brengen de score voor Centre weer in evenwicht. Dessel moet nu twee keer scoren om door te komen naar de finale van de eindronde. Hoe langer de wedstrijd duurt, hoe minder het spel van beide kanten wordt. De vermoeidheid slaat zichtbaar toe. Dessel wil wel, maar kan niet en URS kan niet en hoeft ook niet per sé.


Dessel wordt bij tijd en wijle in de verdediging gedrukt

Vijf minuten voor tijd lijkt het dan toch nog spannend te gaan worden als Melis de stand op 3-2 brengt. Echter, in de eerste de beste aanval vanaf de aftrap maakt Delaby een einde aan alle Desselse dromen door de 3-3 fabelachtig mooi in te schieten. Niet lang hierna klinkt het eindsignaal en vieren de Waalse spelers feest met hun fans. Het thuispubliek dankt de spelers voor hun inzet en het mooie seizoen en zoekt de kantine of de huiskamer op.

Voor ons staat er nog een ritje van ruim een uur op het programma. Het broodje hamburger slaan we vandaag over, mijn maag is nog niet helemaal hersteld van het Plaza-food. De terugreis verloopt vlotjes en rond de klok van half twaalf bereiken we onze thuishaven. Terugkijkend op deze avond hebben we een mooi stadion en een leuke wedstrijd gezien. Het spelniveau en de sfeer waren niet geweldig, maar dat mag de pret niet drukken. Content dat we het Lorze-stadion op ons palmares mogen bijschrijven, beginnen we alweer met plannen van een volgende trip.

Ralf