Het seizoen 2002-2003 is afgelopen en de vakantie is begonnen. Normaal ben ik altijd blij als we vakantie krijgen wanneer het seizoen erop zit. Dan kan ik lekker een periode tot rust komen om vervolgens weer fris en met veel zin aan het nieuwe seizoen te beginnen. Dit jaar is dat gevoel toch iets anders.
Ik kan nog steeds lekker tot rust komen (zelfs twee maal zo lang), maar het gevoel om na de vakantie weer lekker te gaan voetballen in de voorbereiding zal ik niet hebben, althans niet bij Fortuna. Dat vind ik na 10 jaar bij Fortuna toch een heel raar gevoel. Ondanks dat ik de voorbereiding altijd de meest vervelende periode van het seizoen heb gevonden, zal ik het op de een of andere manier toch gaan missen. Tijdens zo’n lange periode raak je toch aan zulke zaken gewend.
Ik vond het naarmate het einde van het seizoen ook moeilijk om met bepaalde dingen om te gaan. Bijvoorbeeld als de 11 spelers voor de wedstrijd het veld op kwamen, zat ik op de tribune behoorlijk te balen dat ik geblesseerd ben. Dat had ik voorheen ook wel, maar dan wel met het idee dat ik daar ook weer kans op zou maken als ik weer fit zou zijn. En nu wist ik dat dat niet meer zo zou zijn. Dan voelde ik echt wat ik zou gaan missen.
Maar het verhaal moet niet al te dramatisch worden, dus nu even een vrolijkere noot binnen dit schrijven. Het einde van het seizoen stond natuurlijk ook in het teken van het 25-jarig jubileum van onze assistent-trainer ‘Coocky’ Voorn. En 25 jaar in dienst bij één club is natuurlijk prachtig. Van die 25 jaar heb ik – denk ik – ongeveer 8 of 9 jaar met hem te maken gehad.
De laatste 4 jaar heb ik hem als trainer meegemaakt. Die jaren ervoor kon ik hem vooral bewonderen als mijn chauffeur. In deze periode speelde ik nog in de jeugd en was hij altijd mijn ‘begeleider’ wanneer ik een wedstrijd had met het Nederlandse jeugdelftal. Soms reden we bijna wekelijks samen richting Zeist. Op de heenweg was hij dan meestal op zichzelf aangewezen, want dan lag ik te slapen of was ik al zo geconcentreerd voor de wedstrijd dat ik niet erg spraakzaam was.
Op de terugweg was het altijd wel gezellig. Dan vertelde hij regelmatig verhalen die hij in de voetballerij had meegemaakt. Dat vond ik toen prachtig. Uit mijn ervaringen met Coocky is mij in ieder geval een ding wel duidelijk geworden. Namelijk dat hij al die tijd, en nog steeds, ontzettend veel plezier in het voetbal heeft gehad. Dat is denk ik ook de reden waarom zoveel oud-Fortunezen aanwezig waren afgelopen vrijdag om hem te feliciteren met zijn 25-jarig jubileum.
Afgelopen vrijdag werd tevens afscheid genomen van de mensen, inclusief mijn eigen persoontje, die Fortuna gaan verlaten. Uiteraard werd Ronald Hamming luid toegejuicht voor zijn bewezen diensten. Helaas is hij op 99 doelpunten bleven steken. Hij probeerde echt alles nog om die 100ste goal te maken. Ook de andere spelers probeerden hem steeds in scoringspositie te brengen, maar het is jammer genoeg niet gelukt. Maar ook met 99 doelpunten zal hij nog lang in de boeken blijven staan als Fortuna’s topscorer aller tijden. En dat is een geweldige prestatie.
Ik heb zelf dus ook afscheid moeten nemen. Daar zag ik al die tijd toch wel tegen op. Ik vond het dan ook wel leuk dat een aantal supporters mijn naam scandeerde, terwijl ik toch maar weinig in actie heb kunnen komen dit seizoen.
Verder wil ik de leden van Fortuna Online speciaal bedanken voor het cadeau dat ze me overhandigd hebben ter afscheid. Dat vond ik echt te gek. Ook met de sjaal van de supportersraad was ik heel blij. Ook daarvoor bedankt.
Tot slot wil ik jullie allemaal een fijne vakantie wensen en het allerbeste in het nieuwe seizoen.
Veel succes en tot ziens!!
