Na de Testimonial in Sittard op 25 mei vorig jaar werd begin november bekend dat er ook in Glasgow een Tribute Match voor Fernando Ricksen zou worden georganiseerd. Veel Fortuna-supporters keken al lange tijd uit naar deze trip. Teleurgesteld namen we dan ook kennis van de vastgestelde datum. Op exact dezelfde dag stond namelijk ook de uitwedstrijd tegen Roda op het programma. Mede doordat ik de wedstrijd in Sittard had gemist, besloot ik toch naar Schotland af te reizen.


Begin december worden de eerste namen van deelnemende spelers bekend gemaakt. Fernando’s All Star Team zal onder andere bestaan uit spelers als Teddy Sheringham, Kenneth Perez, Paul Bosvelt en de oud-Fortunezen Kevin Hofland, Rick Geenen en Gino Facenna. In het team van oud Rangers-spelers zullen onder andere Ronald de Boer, Michael Mols, Arthur Numan, Nacho Novo en Rino Gattuso hun opwachting maken. Kaarten zijn beschikbaar voor de schappelijke prijs van £12. De verwachte stormloop op kaarten valt de eerste weken echter nogal tegen. En dat ligt niet aan Fernando, maar aan de situatie bij Rangers. De Schotse grootmacht heeft te kampen met grote financiële problemen en ook sportief gezien gaat het niet zoals gewenst. Waar men vooraf in Schotland verwachtte dat Rangers met twee vingers in de neus kampioen zou worden in de Championship, staat men na twintig gespeelde wedstrijden op dertien punten achterstand van koploper Hearts. De onrust en ontevredenheid over het bestuur groeit dan ook met de week en bij thuiswedstrijden zitten er niet meer dan 30.000 toeschouwers op de tribunes van Ibrox, voor Rangers-begrippen is dat erg weinig. Pas vanaf het moment dat Ricksen zelf in een statement verkondigt dat de opbrengsten niet naar de club, maar naar zijn dochtertje, ALS Schotland, de Rangers Charitiy Foundation en hemzelf gaan, begint de verkoop te lopen. Een week voor de wedstrijd zijn er zo’n 25.000 kaarten verkocht.

Als uitvalsbasis hebben mijn vriendin en ik de Schotse hoofdstad Edinburgh gekozen. Vanuit Weeze vliegen we op zaterdag 24 januari naar Edinburgh. Het ritje naar Weeze zou normaal gesproken een uur en een kwartier in beslag nemen. Echter door de flinke sneeuwval in Limburg doen we er dik twee uur over. Aangekomen op vliegveld Niederrhein blijkt dat de vlucht tot nader order is uitgesteld. Niet alleen wij, maar ook Thomas Buffel heeft last van de vertraging. Uiteindelijk valt de schade met twee uurtjes wachten goed mee. Enkele uren later zit ik in een Schotse pub en kijk onder het genot van een pint vooruit naar morgen, de dag van de wedstrijd.

De wedstrijddag

Na een stevig Schots ontbijt staan we op zondagochtend om 9.30 uur klaar voor vertrek op het treinstation Haymarket. De trein zal ons in minder dan een uur naar Glasgow Queen Street brengen.


Een woord van welkom van de Schotse NS

Vanuit Queen Street gaat het met de metro rechtstreeks naar Ibrox. Het is bijna drie uur voor de aftrap en rondom het stadion is het dan ook nog erg rustig.


Het imposante Ibrox stadium

Onze eerste stop is de Ticket Office alwaar we de bestelde kaarten ophalen en de eerste Fortuna-fans tegen het lijf lopen. Na een rondje om het stadion en een vruchteloos bezoek aan de fanshop schaf ik zes programmaboekjes aan. Dit speciale 84-pagina tellende boekje mag uiteraard niet ontbreken in mijn collectie en ook voor enkele thuisblijvers neem ik een exemplaar mee.


Aan merchandise en programme stands geen gebrek


Ook voor het schitterende hoofdgebouw is het nog rustig

Nu de kaarten en boekjes zijn veiliggesteld, kunnen we met een gerust hart een pub opzoeken. En als je dan bij Ibrox bent, kun je niet om The Louden Tavern heen. Een échte Rangers-pub die twee uur voor de aftrap al bomvol staat. Tussen die menigte verzamelt zich al snel een groep van zo’n vijfentwintig Fortunezen die hun ervaringen van de afgelopen dagen uitwisselen en vooruitkijken naar de wedstrijd. Wat voor menig voetbalfan uit Rotterdam, Amsterdam of Eindhoven jaarlijkse kost is geworden, is voor ons als Fortuna-supporter toch net even iets specialer om eens mee te maken. Het bier vloeit rijkelijk en de sfeer in de pub is zeer gemoedelijk.


Volle bak in The Louden Tavern

Als de klok bijna één uur aangeeft, beginnen de zenuwen toe te nemen. Niet alleen staat mijn eerste bezoek aan Ibrox eraan te komen, 1176 kilometer verderop komt ook de aftrap van de derby tussen Roda en Fortuna dichterbij. Hoewel ik hoop op een stunt, gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat ik daar weinig vertrouwen in heb. Na een prima hamburger is het tijd onze plekken op de tribune op te zoeken.

De lokale stewards hebben niet hun beste dag en wijzen in eerste instantie verkeerde plekken aan. Een verdieping hoger zitten we gelukkig wel op de juiste plek. Doordat we zo vroeg binnen zijn, heb ik mooi tijd om het stadion op mijn gemak te bewonderen.


The Family Stand


The Sandy Jardine Stand


De Main Stand met vooraan enkele Fortunezen

De spelers zijn inmiddels aan hun warming up begonnen, als mijn gsm plotseling trilt. ‘1 zu null für Zitterd, Roelie’ lees ik in mijn scherm. ‘Pfoeh, dat is wel heel snel, dat gaan we vast niet volhouden’ is het eerste dat er door mijn gedachte schiet. De aftrap op Ibrox wordt inmiddels met een kwartier uitgesteld in verband met de drukte aan de kassa’s. Duizenden mensen hebben last minute besloten om toch naar deze speciale wedstrijd te komen. Uiteindelijk zullen ruim 41 duizend toeschouwers de tribunes bevolken. Een prachtig aantal, dat Fernando natuurlijk 100% heeft verdiend door zijn prestaties en inzet tijdens de zes jaar die hij voor Glasgow Rangers heeft gespeeld.

Het is nu kwart over twee en de spelers worden aan het publiek voorgesteld. De oud-Rangers krijgen allemaal een daverend applaus. Met name Novo, Mols, Goram, Albertz en Gattusso blijken nog steeds enorm populair in het blauwe deel van Glasgow. Maar het voor hun geproduceerde geluid valt volledig in het niet als de hoofdrolspeler van vanmiddag het veld betreedt. Zelfs de meest stoere Schotten om me heen staan met een brok in hun keel en een traan in hun oog te kijken hoe Fernando onder begeleiding van Simply the Best door een erehaag van spelers naar de middenstip loopt. Ook ik kan de brok en traan niet onderdrukken en besef dat dit het moment en gevoel is waarvoor ik naar Schotland ben gereisd.


Ricksen betreedt de arena

Onder een luid gejuich neemt Ricksen de aftrap met Ronald de Boer. Dat lawaai is binnen één seconde verdwenen als Fernando bij het achteruit lopen struikelt en achterover op het gras valt. 41 duizend mensen houden hun adem in en bezorgde spelers schieten direct te hulp. Gelukkig valt de schade mee en staat Fernando snel weer overeind om onder een nog harder applaus de dugout op te zoeken waar hij naast Alex McLeish plaats neemt om de wedstrijd te bekijken.


Een mooi gezelschap met Fernando als middelpunt

Uiteraard is de wedstrijd bij dit soort gelegenheden van ondergeschikt belang, maar enig vermaak wordt door de bezoekers natuurlijk wel gewaardeerd. Helaas voor de Rangers-fans loopt Fernando’s All Star Team binnen drieëntwintig minuten naar een 0-3 voorsprong uit. Eerst is het Teddy Sheringham die met een prachtige boogbal Stefan Klos verrast. Even later mag Kenneth Perez de bal van dichtbij binnenschieten na een mooie combinatie met diezelfde Sheringham. De derde treffer komt op naam van oud-Engeland international Darren Anderton. Zijn schot verandert van richting en dwarrelt achter doelman Klos.


Sheringham bouwt aan een aanval

Het begint nu wel een beetje pijnlijk te worden voor de Rangers Legends en het is dan ook tijd voor een tegenoffensief. Onder aanvoering van de fanatiek tackelende Gattuso zoekt Rangers de aanval. Nadat Marco Negri een enorme kans heeft gemist, schiet Gordon Durie even later snoeihard de 1-3 achter Dave Beasant. Nog geen twee minuten later brengt Peter Lovenkrands de spanning volledig terug door koelbloedig de 2-3 onder de uitkomende Beasant in de korte hoek te schieten. Ondanks enkele goede kansen aan beide zijden, blijft het tot aan de rust 2-3.


Ook Broxi Bear vermaakte zich prima

Het is inmiddels twintig over drie in Schotland en dus een uur later in Nederland. Dat betekent dat de derby ver afgelopen moet zijn. Ondanks het feit dat ik een groepje Fortunezen op de tribune links van me nog een keer flink heb zien juichen, heb ik geen sms-jes uit het PLS meer ontvangen. Dat hoeft overigens niet per sé aan de verzenders te liggen, maar des te meer aan de enorme tribune waarop ik zit en het daarmee samenhangende slechte bereik van mijn gsm. In het trappenhuis is het bereik iets beter en komen alle berichten alsnog binnen. Ik kan mijn ogen bijna niet geloven als ik zie dat Fortuna met 1-3 gewonnen heeft. Mijn zondag was al mooi, maar kan nu natuurlijk helemaal niet meer kapot. Met een heerlijk gevoel zoeken we de tribune op voor de tweede helft.


Échte Limburgse passie in Glasgow

Onder impuls van een groot aantal wissels aan beide zijden, gaat het doelpuntenfestijn vrolijk verder. Binnen tien minuten heeft Kiki Musampa de 2-4 op het bord gebracht. Op zijn van richting veranderd schot is oud Rangers-goalie Andy Goram kansloos. Na een uur spelen komt ook Fernando’s broer Pedro onder groot applaus het veld in. Samen met Rick Geenen bestrijkt hij de rechterkant van het veld.


Pedro Ricksen onder druk van Thomas Buffel

James Beattie maakt er vervolgens van dichtbij 2-5 van voordat ‘vluchtgenoot’ Thomas Buffel Rangers’ derde treffer langs de ingevallen Ronald Waterreus knalt. Net als in Sittard (waar hij de bal bijna vanaf de middenlijn in het doel schoot) zorgt Nacho Novo vandaag voor de mooiste treffer van de dag. De enthousiaste Spanjaard sprint door de verdediging alvorens de bal op sublieme wijze over de uitgekomen Waterreus te stiften.
Het slotakkoord is dan toch voor Fernando’s All Stars. Perez profiteert van een fout in de Rangers-verdediging en maakt de 6e treffer voor zijn team. Charlie Miller mag vlak voor tijd ongehinderd de zevende treffer aantekenen en bepaalt daarmee de eindstand op 4-7. Het publiek heeft een leuke pot voorgeschoteld gekregen en wacht rustig op het emotionele slotstuk van vandaag.

Fernando Ricksen is het veld weer opgelopen om zijn spelers en fans te bedanken voor deze hartverwarmende middag. Om beurten dragen de spelers Ricksen op hun schouders in een ereronde langs alle tribunes. Een staande ovatie valt hen ten deel. Niet alleen Fernando, maar ook de spelers hebben het zichtbaar en logischerwijs moeilijk. Hoewel het een fantastische en ontroerende dag was, weet niemand of dit Fernando’s laatste bezoek aan zijn geliefde Rangers en hun Ibrox-stadion was. Fernando kennende wilt hij daar nu even niet aan denken en genieten van het moment. En dat hij geniet, is een ding dat zeker is.


De hoofdrolspeler op de schouders bij Durie en Hofland

Nadat de ereronde is gemaakt, verzamelen alle spelers zich om Ricksen en zijn beste vriend Roy. Omdat Fernando te grote moeite met praten heeft, laat hij Roy een woord van dank uitspreken aan alle fans, spelers, trainers en de club Rangers. Onder begeleiding van een laatste en extra groot applaus verlaten Fernando en de spelers vervolgens het veld en de bezoekers het indrukwekkende stadion.


Ook via de schermen bedankt Ricksen alle mensen voor hun steun

Aangezien we langzaamaan honger beginnen te krijgen en de buurt rondom het stadion weinig uitnodigend is om veel langer rond te hangen, kiezen we ervoor aan te sluiten in de ongeveer vierhonderd meter lange rij voor de metro. De metroservice is prima geregeld en binnen een kwartier zitten we in de ondergrondse richting treinstation. Anderhalf uur later schuiven we in Edinburgh aan voor een heerlijk Chinees etentje.

The day after

Uiteraard trok de Tribute Match veel mediabelangstelling. Uit Nederland waren onder andere de Limburgse kranten, L1 en PowNed aanwezig. In Schotland is elke gebeurtenis waar maar een beetje sensatie aan kleeft interessant voor de tabloids en is men bovendien gek op voetbal. En hoewel het stuk dat ik de dag na de wedstrijd in de The Scottish Sun lees inhoudelijk respectvol is geschreven, moet de kop er natuurlijk wel weer uitspringen. Want schreeuwende koppen verkopen nu eenmaal beter.


We hadden niet anders verwacht

We hebben genoten van een memorabele en emotionele middag in Glasgow. Natuurlijk was ik heel graag bij de derbywinst in Kerkrade geweest, maar ik heb geen spijt van de gemaakte keuze. De Tribute Match was namelijk iets unieks en eenmaligs. En winnen in Kerkrade gaan we vast nog wel vaker doen, toch?

 

Doelpuntenmakers: Sheringham 0-1, Perez 0-2, Anderton 0-3, Durie 1-3, Lovenkrands 2-3, Musampa 2-4, Beattie 2-5, Buffel 3-5, Novo 4-5, Perez 4-6, Miller 4-7.
Opstelling Fernando’s Rangers Team: Stefan Klos; Arthur Numan, Jorg Albertz, Bob Malcolm, Ronald de Boer, Gordan Durie, Marvin Andrews, Peter Lovenkrands, Marco Negri, Russell Latapy, Rino Gattuso. Wissels: Andy Goram, Michael Mols, Alex Rae, Michael Ball, Nacho Novo, Barry Ferguson, Tugay Kerimoglu, Thomas Buffel, Bert Konterman.
Opstelling Fernando’s All Star Team: Dave Beasant; Teddy Sheringham, Darren Anderton, Des Walker, Kevin Hofland, Kiki Musampa, Denny Landzaat, Paul Bosvelt, Kenneth Perez, Gino Facenna, Evgeny Levchenko. Wissels: Ronald Waterreus, Mark Falco, James Beattie, Pedro Ricksen, Rick Geenen, Turab Khizanishvili, Charlie Miller.
Toeschouwers: 41.349
Scheidsrechter: Euan Anderson