Na de schrijnende en zeer pijnlijke afgang op de Vijverberg te hebben aanschouwd en de inzet van een goedwillende enkeling ten spijt, resteert mij niets anders dan de volgende conclusie te trekken: Fortuna ontmantelt zichzelf.

Keer op keer is of zijn het wel één of meerdere personen binnen de club die gevoelig in de fout gaan. Tegen De Graafschap was het niet anders. Reeds enkele dagen voorafgaand aan het duel op leven en dood – tenminste, zo mochten we het vooraf toch zeker bestempelen – mochten wij reeds uit de media optekenen dat trainer-coach De Koning gewag maakte van het feit dat “Fortuna toch absoluut niet mocht verliezen tegen De Graafschap”. Ooit konden wij van toenmalig bondscoach der Rode Duivels Wilfried van Moer de volgende uitspraak noteren: “Wie bang is, krijgt slaag.” Van Moer deed deze uitspraak voorafgaand aan een duel met het Nederlands Elftal. Het resultaat moge er zijn: De Rode Duivels waren bang en kregen dan ook slaag. Voor Van Moer persoonlijk was het de inleiding tot zijn ontslag als bondscoach der Belgen. Welnu, voor Fortuna geldt exact hetzelfde. De laatste twee duels voor de winterstop werd er eindelijk weer eens met lef, passie en inzet gespeeld, voorwaar.

Het trainingskamp in Suriname verliep eveneens naar wens en er mocht dus verwacht worden dat Fortuna de positieve lijn van de laatste wedstrijden voor de winterstop zou doortrekken. Het is dan zorgwekkend als een trainer-coach ineens gewag gaat maken van het feit dat er “absoluut niet verloren mag worden” en in zijn opstelling daar ook naar gaat handelen. Marco Heering moest ineens plaats maken voor Jochem van der Hoeven, hetgeen impliceerde dat Van der Hoeven rechtsback werd en Emeran doorschoof naar het middenveld. Daarenboven meende het duo Koning & Koek het verlies van de gevaarlijke Landerl te moeten opvangen door de veel meer verdedigend ingestelde en ronduit trage Rook als kanthalf op links. Ik ben al meer dan een jaar lansen aan het breken voor Marco Heering, hetgeen mij door de overige redactieleden ook meer dan eens is verweten, maar wie de man aan het werk heeft gezien in zijn laatste wedstrijden, kan louter concluderen dat hij een voortrekkersrol heeft vervuld. Over de beroepsernst van Heering is in supporterskringen al meer dan voldoende gezegd (Nou, noem het hoofdzakelijk gebazeld. Er zouden al heel wat spiegels gebarsten zijn, wanneer er wat meer gebruik van zou zijn gemaakt.), maar over een eventueel gebrek daaraan was in het veld totaal niets te merken, soit. Nee, waar de grote meneren van de club op supportersavonden geregeld verstek lieten gaan, was Heering immer en altijd aanwezig. Ook in barre tijden is de man altijd bereid geweest eenieder te woord te staan.

Goed, de opstelling van Fortuna voor deze wedstrijd bleek dus geen drukfout van Dagblad De Limburger, maar de harde realiteit. Iets waar ik voor een wedstrijd uit veronderstelde naïviteit nog wel eens mee overhoop lig, die harde realiteit. Zelfs de opmerking van een vrouwelijke medesupporter in de bus op weg naar Doetinchem, “We zijn nu op weg naar de definitieve nekslag”, deed mij niet op andere gedachten komen. Over de wedstrijd zelf kan ik dan ook heel kort zijn: falend middenveld, waardoor de ploeg als een kaartenhuis ineenzakte. Sommige spelers vergeten blijkbaar hun taken als ze op een andere dan hun gebruikelijk plek dienen te spelen en andere komen fysiek en/of kwalitatief tekort voor het niveau KPN Eredivisie.

Ronduit schandalig is dat er zaterdag vrijwel niemand opstond om de leidersrol naar zich toe te trekken, ballen op te eisen en voorop te gaan in de strijd. Heren, een wedstrijd win je niet door afwachtend en passief gedrag, maar wel door het leveren van strijd en door als één collectief te voetballen! Afgezien van een soloactie van Cramb tegen Van der Kruis, was er niemand verder in staat de verdediging van de Achterhoekers te vellen. Of het moet een Belgische dwaas zijn geweest die meende een opofferingsaanval te moeten inzetten tegen de supporters van de Graafschap en als een bezetene tekeer ging toen hij over de omheining heen was geklommen en in een buffervak terecht was gekomen. Een eerloze afranseling van en dito afgang tegen de ME was zijn deel.

Overigens hulde aan de Fortunasupporters beneden in het uitvak die anderen van evenzeer idiote inspanningen wisten te weerhouden. Na het wegzenden van Volmer konden de sluizen naar het tranendal Fortuna Sittard dan ook vol open en De Graafschap maakte hiervan dan ook gretig gebruik. 5-0 Als eindresultaat, een grotere deceptie kan ik mij nauwelijks voorstellen. De supporters van De Graafschap achter het doel van Hesp deden hier nog een bijtend sausje overheen belanden door het minutenlang blijven doorzingen van de tune die gedraaid werd na een doelpunt van de thuisploeg, zelden een zo hard gelag meegemaakt.

Extra pijnlijk was deze afgang voor de geblesseerde en gepasseerde jongeren Van Barneveld, Haine, Steegs, Tychon en Bertjens. Zij hadden de moed opgebracht om plaats te nemen in het uitvak, hulde heren. Op de terugweg richting Sittard meldde Jo Delil, voorzitter van de supportersvereniging, nog dat “de gifbeker nu toch echt helemaal leeg was gedronken”. Zelfs ik, als blinde optimist die ik in al die jaren bij Fortuna ben geweest, moet hier mijn vraagtekens achter plaatsen. IVS, FC Den Bosch, NEC, RKC, weer FC Den Bosch. Het zijn voorbeelden te over, maar het blijkt niet voldoende. Supportersavonden georganiseerd door de club, herstructurering van de organisatie, Theo Mommers die zich het glazuur van zijn tanden moet praten tegen de pers, noem maar op, alle goede voornemens blijken achteraf te verdrinken in een bodemloze put. Alles wordt verknald door de inzet van sommige heren op het veld. Sorry Jo, die gifbeker is nog lang niet leeggedronken. Maar zaterdag wacht PSV, Fortuna Online zal er staan!

For good times

and for bad times,

Sittard till I die!

One Way