Na de blamerende nederlaag tegen Jong Ajax, waar de ondergrens van Fortuna nog dieper bleek te liggen dan iedereen al wist, laat de ploeg van interim-coach Kooistra zich tegen RKC van een betere kant zien. In de eerste helft maken de spelers goed gebruik van de ruimte die de nummer laatst weggeeft en komen we dankzij een vrije trap van Youri Loen terecht op voorsprong. In de tweede helft slaan de zenuwen toe, worden we ver teruggedrongen, maar knokt iedereen tot de laatste seconde om de overwinning uit het vuur te slepen. Hopelijk kan het elftal dezelfde mentaliteit de rest van het seizoen in alle wedstrijden opbrengen.
30 oktober 2015
Eindelijk overwinning in eigen huis
Fortuna Sittard 1 RKC Waalwijk 0
Doelpuntenmakers: 27. Loen 1-0.
Opstelling: Kaya; Mares (82. Dengering), De Regt, R. Janssen, Schroyen; Briels, Ter Borgh, Loen; Moro (70. Hutten), T. Janssen (76. Vlijter), Lekesiz.
Toeschouwers: 1.592.
Scheidsrechter: Van Herk.:
Geel (Fortuna): Moro, Ter Borgh.
Rood (Fortuna): Dengering.
Als laatste in een vierluik van volgens de kenners gemakkelijke wedstrijden staat vanavond in eigen huis het duel met RKC op het programma. De Waalwijkers, jarenlang trotse eredivisionist, zijn sinds de degradatie in 2014 afgezakt naar de kelder van het betaalde voetbal en maken vooralsnog weinig aanstalten de weg naar boven weer in te slaan. Ik zou ze adviseren daar toch niet te lang mee te wachten. Voor je het weet, is die kelder je permanente verblijfplaats geworden, zoals Fortuna nu al veertien jaar lang bewijst. Vorig jaar eindigde RKC met één doelpunt verschil op de laatste plaats (hun opzet om op de laatste speeldag met drie doelpunten verschil van ons te winnen, mislukte deerlijk, zoals de pr-afdeling van onze club ons in de voorbeschouwing op de wedstrijd van vanavond niet zonder trotst in herinnering bracht) en dit seizoen bungelen de keukenverkopers helemaal onderaan de ranglijst.
Nu is al te veel leedvermaak niet op zijn plaats, want Fortuna doet het niet veel beter. Uit drie relatief gemakkelijke wedstrijden werd zegge en schrijve één punt gehaald en het spel deed bij alle drie de gelegenheden pijn aan de ogen. Met het optreden op een bijveld in Amsterdam als triest dieptepunt. Onacceptabel, volgens interim-trainer Jeffrey Kooistra. Daar kunnen we hem geen ongelijk in geven. Grote vraag is echter of hij erin geslaagd is ook zijn spelers van dat feit te doordringen.
Het antwoord op die vraag luidt tenminste vanavond ‘ja’. Het elftal, met Luc Mares en Soufian Moro in plaats van Dennis Dengering en Lars Hutten, speelt vanaf de eerste seconde met veel inzet en veel drang naar voren. Met name Jordie Briels en Youri Loen zijn in een vrije rol vanaf de rechter- en linkerflank goed op dreef, terwijl Tim Janssen zich voorin een goed aanspeelpunt toont. Daarbij moet overigens aangetekend worden dat de verdediging van RKC meestal in geen velden of wegen te bekennen is. Maar goed, we verschuilen ons vanavond niet en we gaan serieus op zoek naar het doel van de tegenstander. En dat hebben we dit seizoen al te vaak anders gezien.
Deze keer is het nog niet raak…
De eerste kans ontstaat na vier minuten. Tim Janssen geeft een slim passje op Loen. Diens schot wordt geblokt ten koste van een corner. Opnieuw Janssen staat in de twintigste minuut aan de basis van de tweede grote kans. Deze keer geeft hij een steekpass op Moro, wiens voorzet de weer vrijstaande Loen bereikt. Ook deze keer wordt zijn schot voor de lijn geblokkeerd. Na de daarop volgende hoekschop haalt Moro gevaarlijk uit vanuit de tweede lijn. Een minuut later begint de ook vanavond weer hardwerkende, maar ongelukkige Gökhan Lekesiz aan een rush vanaf links. Hij passt op Loen. Drie keer is geen scheepsrecht voor de zoon van een onder insiders vermaard Twitteraar, want zijn schot gaat deze keer ruim naast het doel.
Wie nu veronderstelt dat het voor Loen niet voor vanavond zal zijn, zit echter verkeerd. In de 27ste minuut krijgt Fortuna aan de rechterzijkant van het penaltygebied een vrije trap. De scheidsrechter tekent met zijn spuitbus eerst een fraaie boogje waarbinnen Loen de bal moet leggen. Daarna trekt hij op een volgens de spelregels bepaalde afstand van dat boogje een minstens even fraaie lijn waarachter de tegenstander zijn verdedigingsmuur mag optrekken, Die tegenstander houdt het bij een bescheiden tweemansmuurtje. Dat zou toereikend zijn geweest wanneer de keeper even veel oog had gehad voor de korte hoek als de bezoekers op de Oost-tribune en als, belangrijker nog, de man achter de bal. #vrijetrappenkoning Loen schiet de bal feilloos in de korte hoek, de keeper ziet het gevaar te laat en kan niets anders doen dan de bal nakijken: 27ste minuut, 1-0.
…maar deze ligt er wel in
Die voorsprong is meer dan verdiend te noemen, al heeft RKC na een kwartier ook een behoorlijke kans gehad waarbij Ferhat Kaya in de korte hoek redding moet brengen. Fortuna is in de eerste helft namelijk duidelijk de bovenliggende partij. Het weet de ruimte op het veld goed te benutten door regelmatig en met de nodige snelheid het spel te verplaatsen. Tegelijkertijd blijft het uitspelen van aanvallen een groot manco. Uit een hele reeks veelbelovende aanvalsopzetten ontstaat uiteindelijk maar een handjevol echte kansen.
Op de inzet van Lekesiz valt ook vanavond niets aan te merken
Een comfortabeler voorsprong zit er daardoor ook niet echt in. In het laatste kwartier van de eerste helft komt RKC langzaam beter in de wedstrijd. Dat leidt in de 37ste minuut tot een enorme kans, wanneer Joeri Schroyen zijn positie verlaten heeft en Roel Janssen die noodgedwongen over moet nemen. Janssen heeft het nakijken, waarna Ferry de Regt één op één komt te staan met zijn tegenstander. De Regt kiest ervoor het duel niet aan te gaan, maar de man voor zich te houden. Deze krijgt daardoor de kans te schieten, maar Kaya brengt knap redding. De rebound gaat vervolgens naast. De eerste helft eindigt met het vijfde schot op doel van Loen. Dat gaat deze keer direct naast, zodat we gaan rusten met een 1-0 tussenstand.
Na rust komt Fortuna eigenlijk amper nog van de eigen helft. Sommige spelers (Moro, Tim Janssen, Ter Borgh) lijken conditioneel tekort te komen en achterin verdedigen we wel erg onrustig. Gevolg is dat we bal amper in de ploeg weten te houden. Gelukkig is het raffinement van RKC niet heel erg groot, maar de Waalwijkers krijgen desondanks een paar hele grote kansen. De eerste grote waarschuwing krijgen we na tien minuten, wanneer Mares zich simpel uit laat spelen. De voorzet vanaf links lijkt voor de voeten van een helemaal vrijstaande RKC’er te belanden, maar Schroyen kan met een sliding in extremis redding brengen. Diezelfde Schroyen stelt een paar minuten later bij een zeldzame uitbraak de keeper van de tegenstander op de proef met een ziedend schot.
Briels op weg naar het vijandelijk doel
Vijf minuten later houdt het stadion de adem in wanneer onze complete verdediging met een diepe bal het nakijken heeft. Ferhat Kaya komt als een ziedende uit het doel gesprint en vloert de tegenstander met een doortastende sliding. De bank van RKC springt verontwaardigd op. De scheidsrechter oordeelt echter dat Kaya de intentie had om de bal te spelen en bovendien geslaagd is in die opzet. Geen vrije trap, geen rode kaart, geen paniek: Ferhat is als vanouds onze held annex reddende engel.
Een minuutje later staat onze verdediging opnieuw te schutteren. De linksbuiten van RKC wordt met een simpel steekpassje vrij voor het doel gezet. Deze keer is er ook voor Kaya geen redden meer aan, maar gelukkig eindigt het schot op de paal. Het wordt een moeizaam laatste kwart van de wedstrijd, zoveel is duidelijk. Enkele wissels (Lars Hutten en Gavin Vlijter voor Moro en Tim Janssen) brengen niet echt verlichting. Het bereiken van een medespeler krijgt bij onze verdedigers de laagste prioriteit, het motto is ‘pompen of verzuipen’. Met name Ferry de Regt blijkt in deze speelwijze ongekende hoogten te bereiken. Zelfs met de dichtstbijstaande tegenstander op minstens 25 meter afstand en drie vrijstaande medespelers weet hij de bal vol overtuiging de tribune in te knallen. Wie maalt er nu nog om Niels Vets?
Oefening baart kunst
In de categorie ‘blik op oneindig, verstand op nul’ doet Dennis Dengering, tien minuten voor tijd ingevallen voor Mares, er vervolgens nog een schepje bovenop. Diep in blessuretijd besluit hij ergens bij de zijlijn tot een rücksichtsloze tackle die hem direct rood oplevert/ Dat betekent dat we met tien man het slotoffensief van de mannen uit de Langstraat moeten zien te overleven. Recht voor onze ogen spelen zich bloedstollende taferelen af wanneer RKC ter hoogte van de middenlijn een ingooi krijgt.Met angst en beven zien we hoe de rechtsback zich prepareert voor een Delappiaanse kanonskogel richting onze doelmond. De Regt staat daar al paraat om de bal niets en niemand ontziend naar het verre oosten dan wel westen te werken. Maar ons afweergeschut hoeft niet in werking te treden. De rechtsback produceert een losse flodder die een halve meter voor hem op de grond valt.
De punten zijn binnen
Het is illustratief voor het spel van RKC, dat tegen een verre van groots Fortuna totaal machteloos oogt. De scheidsrechter gelooft het na deze anticlimax verder wel en fluit af. De eerste thuiszege van het seizoen is een feit en we zijn er blij mee. Hoeveel waarde we eraan moeten hechten, zal de komende weken blijken.
