In de alleszins levendige seizoensopening tegen Achilles ’29 trekt Fortuna uiteindelijk aan het langste eind. De overwinning is gezien het spelbeeld verdiend. Fortuna opent sterk, komt onterecht op achterstand, maar laat zich daardoor niet van de wijs brengen. Na de verdiende gelijkmaker slaat ook een onterecht gegeven rode kaart ons niet uit het lood. De mannen van Van Dael verdedigen het punt met hand en tand en blijven met regelmaat het doel van de tegenstander opzoeken. Een wat gelukkige penalty levert uiteindelijk zelfs de overwinning op. Wat een verschil met een jaar geleden, toen het elftal tegen dezelfde tegenstander na de eerste de beste tegenslag finaal onderuit ging.
5 augustus 2016
Fortuna toont karakter na tegenslagen
Fortuna Sittard 2 Achilles ’29 1
Doelpuntenmakers: 28. Boogers 0-1, 62. Briels 1-1, 86. Khalouta 2-1 (pen.).
Opstelling: Ter Wielen; Braun, De Regt, Mares, Ospitalieri; Kurt (90. Purzycki), Briels, Hadzhiev; Van Hout (61. Vlijter), Torunarigha (68. Wiafe), Khaolouta.
Toeschouwers: 1.541.
Scheidsrechter: Oostrom.
Geel (Fortuna): –
Rood (Fortuna): Briels.
Het is vrijdag 5 augustus. Hartje zomer, de schoolvakanties zijn nog niet ver op streek, maar toch moeten we ons alweer opmaken voor het begin van weer een nieuw seizoen Fortuna Sittard. Zoals gebruikelijk bij onze geliefde club is de voorbereiding weer niet zonder slag of stoot gegaan. Het voortbestaan heeft weer eens aan een zijden draadje gehangen. Eind juni konden de kranten nog berichten over het nakende einde, omdat een of andere Turk na het inzien van de boeken zijn toegezegde lening had ingetrokken. Een week of drie later bleek die Turk niet alleen over een naam te beschikken, hij was ook nog eens de facto eigenaar van Fortuna Sittard geworden. We wensen Isitan Gün daarmee van harte geluk en hopen vooral dat hij wat meer van verstand van voetbalzaken heeft dan eerdere grootaandeelhouders en erin slaagt de afgelopen vijftien jaar ontstane puinhoop op te ruimen.
Met dank aan René ter Borgh Isitan Gün
Ook op het veld was na een desastreus verlopen seizoen puinruimen het devies. Trainer Ben van Dael kwam, zag en realiseerde zich dat er met deze spelers niet veel te overwinnen was. Exit dus voor bijna de volledige selectie. Bij de seizoensopening tegen Achilles ’29 staan nog vier spelers in het veld die ook vorig seizoen de groen-gele kleuren verdedigden: de centrumverdediges Ferry de Regt en Luc Mares, linksback Marco Ospitalieri en aanvallende middenvelder Jordie Briels. Op doel moet Leon ter Wielen (afkomstig van de tegenstander van vanavond) proberen in de schoenen van Ferhat Kaya te gaan staan. Dat zal een zwaardere opgave zijn dan die van rechtsback Christopher Braun, die Dennis Dengering moet doen vergeten. Verder in de verdediging alleen vertrouwde gezichten. Op het middenveld spelen de net als Braun uit Duitsland overgekomen Okan Kurt en Kamen Hadzhiev achter Briels in een meer controlerende rol. De voorhoede bestaat uit louter nieuwkomers: op rechts de van Eindhoven afkomstige Roald van Hout, in de spits de Nigeriaanse Duitser Junior Torunarigha en op links Aziz Khalouta, na twee jaar weer teruggekeerd op het oude nest.
Hij kwam, hij zag en hij ruimde op
Fortuna heeft een voorbereiding achter de rug waarin het verdedigend een solide indruk maakte, maar aanvallend vaak machteloos oogde. De eerste twintig competitieminuten zijn daarom een aangename verrassing. De tegenstander wordt volop onder druk gezet en met name Christopher Braun blijkt voor Achilles ’29 een moeilijk te verdedigen wapen. Onze nieuwe rechtsback stoomt met de regelmaart van de klok op over de Außenbahn en levert vervolgens vaak een bruikbare voorzet af. Dat leidt na een paar minuten al bijna tot een eerste treffer, wanneer de op de grond liggende Khalouta een klutsbal op vijf meter van het doel tegen het achterhoofd krijgt, De bal gaat via de buitenkant paal naast.
Andere acties van Braun leiden tot een spectaculaire omhaal van Torunarigha en een schot van Khalouta dat rakelings naast gaat. Verder stellen ook Briels en Van Hout de doelman nog op de proef. Na een minuut of twintig begint ons offensief wat te luwen. Achilles, tot dan toe vooral bezig met het bespelen van de scheidsrechter, is steeds meer geneigd ook eens wat nuttigs te doen wanneer ze in balbezit zijn. Dat leidt na 25 minuten tot een eerste levensgrote kans, wanneer onze verdediging met een steekpass in één keer op het verkeerde been gezet wordt. Een aanvaller van Achilles staat oog in oog met het roze monster dat Ter Wielen heet. De laatste panikeert niet, maar kijkt de bal ijskoud naast de goal.
Achilles zit nu duidelijk beter in de wedstrijd en is vaker op onze helft te vinden. Een paar minuten later krijgen de Groesbekers een vrije trap na een duwfout van De Regt. De bal wordt van een meter of dertig ingebracht in ons strafschopgebied en wordt bij de tweede paal van dichtbij ingekopt. Ter Wielen stopt de bal, maar moet hem loslaten. Boogers kan van dichtbij binnentikken: 28ste minuut, 0-1.
Waar zo’n tegentreffer vorig seizoen vaak het begin van een volledige ineenstorting was, blijft Fortuna nu wel goed bij de les. De ploeg laat zich door de tegentreffer niet uit het veld slaan, gaat ook niet onbezonnen op jacht naar de gelijkmaker, maar probeert rustig en geconcentreerd het iniatief weer in handen te nemen. En dat lukt. Een minuut of tien voor rust krijgen we aan de rechterkant een eindje over de middenlijn een vrije trap. Onze volledige luchtmacht meldt zich voorin. De door Ospitalieri gertrapte bal belandt uiteindelijk voor de voeten van Torunarigha, die niet aarzelt en hard uithaalt. De keeper keert, de rebound is opnieuw voor Torunarigha, die haalt opnieuw hard uit, maar deze keer gaat de bal via een verdediger over de goal.
De resulterende corner wordt door Van Hout goed op het hoofd van de bij de eerste paal inkomende Mares gelegd. Die staat helemaal vrij, maar kopt desondanks niet zuiver genoeg. De bal gaat net over de goal. We gaan dus rusten met een ongelukkige 0-1 achterstand. En de eerste helft heeft al duidelijk gemaakt dat doelpunten maken Fortuna niet gemakkelijk afgaat.
Terug in het geel en groen: Aziz Khalouta
Na rust zien we een inmiddels vertrouwd spelbeeld. Fortuna maakt het spel, Achilles leunt achterover. Omdat we er niet in slagen echte kansen uit te spelen, beginnen we al vroeg met afstandsschoten uit tamelijk onmogelijke posities. Onder andere Khalouta, Ospitalieri en Van Hout proberen zo de doelman te verschalken, maar dit lijkt niet het recept voor succes. Na een kwartier besluit Van Dael daarom om een nieuwe impuls aan het aanvalsspel te geven. Hij haalt Van Hout naar de kant en brengt Gavin Vlijter, die met individuele acties voor onrust moet zorgen. Vlijter gaat op links spelen, Khalouta verhuist naar de rechterflank.
Daar staat Khalouta op zijn gemak op de Außenbahn te wachten op wat komen gaat. Wat komt, is uiteraard Christopher Braun. Die ziet dat Khalouta niet van plan is de Außenbahn te verlaten, passeert hem zonder snelheid re minder over de Innenbahn, ziet daar de doorgang geblokkeerd door een Achilliaan, remt op het laatste moment en geeft de bal dan af aan de nog steeds kalm wachtende Khalouta. Khalouta geeft een simpel breedtepassje in de loop van Briels. Die ziet dat de weg richting doel open ligt en schiet na een korte solo de bal zuiver in de verre hoek binnen: 62ste minuut, 1-1.
Na die gelijkmaker zien we een gelijkopgaande wedstrijd. Beide ploegen beseffen dat deze wedstrijd gewonnen kan worden, beide ploegen beseffen ook dat dat niet zonder inzet en strijd zal lukken. Achilles zoekt weer meer het offensief, Fortuna krijgt daardoor wat meer ruimte op de counter. We spelen inmiddels zonder Torunarigha, voor wie de overgang van het vijfde niveau in Duitsland naar het tweede in Nederland in ieder geval vanavond iets te veel gevraagd lijkt, Zijn vervanger is Frank Wiafe, vorig jaar nog spelend voor topklasser FC Lienden.
Boogers komt in aanraking met een Bulgaars betonblok
Wiafe staat koud in het veld, of de wedstrijd neemt alweer een helemaal nieuwe wending. Bij balbezit van Achilles wil Briels druk zetten op de verdediging. Hij doet dat iets te enthousiast en raakt zijn tegenstander net nadat deze de bal heeft afgespeeld. Die gaat kermend tegen de grond. De scheidsrechter fluit en trekt tot verbazing van iedereen in het stadion direct rood voor Briels. Een buitenproportionele straf. Maar ook met deze tegenslag gaat Fortuna volwassen om. De ploeg blijft goed gegroeperd en geconcentreerd voetballen, zakt weliswaar iets verder terug dan daarvoor, maar vergeet niet om ook de aanval te blijven zoeken.
Dat neemt niet weg dat Achilles met een man meer het betere van het spel heeft. En bovendien ook de grooste kans krijgt. Een minuut of tien voor tijd wordt onze verdediging helemaal uitgespeeld door een lange bal. Ter Wielen moet opnieuw oog in oog met een oud-ploeggenoot redding zien te brengen. Ook deze keer komt hij als winnaar uit de strijd: hij weet een schot in de verre hoek met een knappe save tot corner te verwerken.
Die corner is ook een prooi voor Ter Wielen. Hetzelfde geldt eigenlijk voor alle hoge ballen die de laatste tien minuten richting ons doelgebied vliegen. Het lijkt er dus steeds meer op dat we het gelijkspel ondanks de rode kaart voor Briels moeten kunnen vasthouden. Maar het wordt allemaal nog mooier. Vier minuten voor het einde zoeken we weer eens de helft van de tegenstander op. Ospitalieri heeft op links alle ruimte om op te komen. Hij wil van vanaf de rand van het penaltygebied voorzetten, maar de bal raakt de arm van de tegenstander. Die arm hangt weliswaar los van het lichaam, maar de bal is van heel dichtbij geschoten. Van opzettelijk hands (of hens, zoals de krant het spelt) lijkt mij geen sprake. Maar gelukkig denkt scheidsrechter Oostrom daar anders over: penalty.
Junior durft niet te kijken naar de penalty….
De verontwaardiging bij alles wat Achilles is, is dermate groot, dat eigenlijk alleen Dennis Krijgsman zijn waardigheid weet te behouden. De assistent-trainer staat even op uit zijn fauteil om te kijken wat er eigenlijk aan de hand is en gaat dan weer rustig zitten. Aziz Khalouta heeft de bal inmiddels op de penaltystip gelegd. Wanneer de Groesbekers eindelijk zijn uitgeraasd plaatst hij de bal zuiver in de linkerhoek: 87ste minuut, 2-1.
… maar Khalouta faalt niet
In de slotfase gaat Achilles met man en macht in de aanval. Er volgt een belegering van ons strafschopgebied, maar lange ballen zijn niet het middel om onze verdedingsmuur te breken. Sterker nog, de grootste kans is voor ons. Met dank aan de voor Kurt ingevallen Adrian Purzycki. De jonge Pool stuurt met een snelle ingooi Vlijter op pad naar het vijandig doel. Vlijter komt tot een schot, maar dat wordt bij de tweede paal gered. De beslissing laat dus nog even op zich wachten. Achilles krijgt in de resterende minuten van de blessuretijd nog de gelegenheid om ons doel te bestoken, Ter Wielen moet nog een dwarrelbal onder de lat wegtikken, maar wanneer hij na de daarop volgende corner met de bal klemvast in zijn handen op de grond ligt, vindt de scheidsrechter het voldoende: eindstand 2-1, de eerste overwinning van het seizoen is een feit.
Die overwinning wordt uiteraard uitbundig gevierd, zowel door spelers als de dik duizend aanwezige toeschouwers. En terecht. Van Dael heeft bij de samenstelling van de selectie vooral geïnvesteerd in mentale en fysieke kracht en dat heeft zich vanavond uitbetaald. Maar ook voetballend viel het allemaal niet tegen. Genoeg reden om het seizoen met meer optimisme tegemoet te zien dan ik vooraf verwacht had. Tegelijkertijd hoeven we ook geen overspannen verwachtingen te koesteren. Ons elftal kent een aantal zwakke plekken, de selectie is smal en we moeten nog zien wat we presteren tegen ploegen die een wat hoger tempo hanteren. Maar de lamlendigheid van de afgelopen seizoenen lijkt verdwenen en dat is alvast een grote winst.
