Op 25 juni 1968 drukken Co van Riet en Bèr Durlinger, voorzitters van respectievelijk Fortuna’54 en Sittardia, elkaar de hand. De fusie tussen Fortuna’54 en Sittardia is rond. Per 1 juli 1968 gaan beide clubs op in de Fortuna Sittardia Combinatie. Vijftig jaar later is dat nog steeds de laatste geslaagde fusie in het Limburgse profvoetbal.

Een overzicht van de kantelmomenten van de club die vandaag 50 jaar bestaat.

Seizoen 1968-1969: Ondanks het feit dat zowel Fortuna’54 en Sittardia uit de eredivisie zijn gedegradeerd, deelt de KNVB FSC toch in de eredivisie in. FSC profiteert van het faillissement van Xerxes/DHC. FSC gokt op een plek in de middenmoot van de eredivisie in het eerste seizoen, maar komt bedrogen uit. FSC degradeert, vooral door een gebrek aan scorend vermogen. Het eerste seizoen levert dus al meteen een kantelmoment op: degradatie.


Een gelijkspel tegen GVAV is niet voldoende om degradatie te ontlopen (bron: Delpher)*

*Klik op de foto’s van de krantenartikelen voor een leesbare foto via Delpher.

Seizoen 1969-1970: Voorzitter Hans van Liemt pakt een hete aardappel aan die de besturen van Fortuna’54 en Sittardia ten tijde van de fusie voor zich uit hadden geschoven: de thuishaven. Om niemand tegen het hoofd te stoten, werkt FSC zijn thuiswedstrijd beurtelings af in het Sittardse Stadion de Baandert en het Geleense Mauritspark. Een onhoudbare situatie. Van Liemt zet de gemeentebesturen van Sittard en Geleen voor het blok: wie wil het diepst in de buidel tasten voor FSC? Het antwoord is Sittard. Stadion De Baandert wordt per 1 juli 1970 de enige thuishaven van Fortuna SC, want ook de naam van de club verandert.


Voorzitter Van Liemt gooit de knuppel in het hoenderhok (bron: Delpher).

Seizoen 1976-1977: Per 1 februari 1977 geeft Cas de Quay de voorzittershamer door aan Paul Boels. Boels zal dertien jaar voorzitter blijven. In die periode werkt Fortuna zich op van een ambitieuze eerste divisieclub tot eredivisiemeubilair. Boels – zonder voetbalachtergrond – verzamelt in al die jaren kundige mensen om zich heen zodat de club zelden bokkensprongen moest maken om de sportieve meubelen te redden. Noem het saai, noem het risicoloos, maar ga niet zeggen dat het niet effectief was.


Paul Boels neemt het roer over (bron: Delpher).

Seizoen 1979-1980: Omdat zeven spelers Fortuna’s nieuwe contractaanbiedingen een dag te laat ontvingen in mei 1979, zijn zij formeel transfervrij. Een potentieel dure fout van Fortuna, want de transferwaarde van de spelers ligt rond de één miljoen gulden; veel geld voor die tijd. Het leidt gedurende het seizoen 79-80 tot de nodige consternatie. Een van de zeven spelers – topscorer Hans Engbersen – wenst Fortuna de fout niet te vergeven en eist zijn transfervrije status op. Engbersen verliest deze zaak echter voor de arbitragecommissie.

Op het einde van het seizoen verandert Fortuna SC ook zijn naam in Fortuna Sittard, in ruil voor een ruimere subsidie van de gemeente Sittard.


Hans Engbersen geeft zich niet zomaar gewonnen (bron: Delpher).

Seizoen 1981-1982: Onder leiding van trainer Frans Körver rekent Fortuna Sittard af met het promotie-complex. Een aantal maal was Fortuna dicht bij promotie naar de eredivisie geweest, maar op het moment suprème ging er altijd wel iets mis. Niet dit seizoen. Huub Smeets scoort twintig treffers en mede door zijn inbreng eindigt Fortuna tweede achter Helmond Sport. Voldoende voor rechtstreekse promotie naar de eredivisie.


Fortuna viert de promotie naar de eredivisie na een 3-1 overwinning op Heracles (bron: Delpher).

Seizoen 1983-1984: In de competitie loopt het stroef; in het KNVB-bekertoernooi gaat Fortuna Sittard als een speer. Via overwinningen op DOVO, Go Ahead Eagles, Roda JC en AZ bereikt Fortuna de halve finale, waarin FC Groningen de tegenstander is. Fortuna Sittard wint van FC Groningen en plaatst zich voor het eerst in de clubgeschiedenis voor de bekerfinale, die Fortuna verliest van aanstaand landskampioen Feyenoord. De winst op FC Groningen volstaat dus ook voor kwalificatie voor het Europacup toernooi der Bekerwinnaars. Ook dat is een primeur voor Fortuna Sittard. Het halve finale-duel gaat dus de geschiedenisboeken in, mede vanwege dit onvergetelijke moment in de slotfase.

Arthur Hoyer scoort de bevrijdende tweede treffer!

Seizoen 1984-1985: Fortuna Sittard debuteert op de Europese velden. Via overwinningen op het Deense Kopenhagen BK en Poolse Wisla Krakow plaatst Fortuna zich zelfs voor de kwartfinales van het Europacup II toernooi. Fortuna is in dat seizoen de enige Nederlandse ploeg die overwintert in Europa. In de kwartfinales ontmoet Fortuna het Engelse Everton FC. Op Goodison park houdt Fortuna in de eerste helft stand. Het Everton-publiek trakteert de Fortunezen op een ovatie bij het verlaten van het speelveld. Zo krijgt Fortuna internationale erkenning, die de club nooit zocht. Na rust een ander verhaal. Andy Gray scoort driemaal, waardoor het Europese avontuur voorbij is.

Andy Gray scoort een hattrick…

Seizoen 1991-1992: Na het vertrek van algemeen manager Joop Castenmiller in 1988 en voorzitter Paul Boels in 1990, kunnen hun opvolgers Jos Kreijn (voorzitter) en Jacques Opgenoord (algemeen manager) aan de start van het seizoen 1991-1992 samen op slechts drie jaar voetbalervaring bogen. Niet veel, ook als je betracht dat beiden geen voetbalachtergrond hebben.

Sponsoren en publiek morren vanwege het saaie voetbal dat Fortuna al jaren speelt en dan gaan Kreijn en Opgenoord door de knieën. Ze breken met het – onder Boels gevoerde – behoudende financiële beleid van de club, dat ze verantwoordelijk houden voor het saaie voetbal en besluiten een – naar eigen zeggen – ‘verantwoord investeringsrisico’ te nemen. Trainer Han Berger mag fors investeren in de selectie.


Jacques Opgenoord ziet het helemaal zitten (bron: Delpher).

Seizoen 1992-1993: De spelers die trainer Han Berger in het vorige seizoen aantrok, tilden Fortuna niet naar een hoger niveau. Het kostte Han Berger zijn kop en onder diens opvolger Georg Kessler ontsnapte Fortuna ternauwernood aan degradatie. Het bleek uitstel van executie. Aan de start van het seizoen 92/93 zit Fortuna op zwart zaad (na de investeringen van het vorige seizoen) en degradeert via de nacompetitie naar de eerste divisie. Het investeringsrisico dat Kreijn/Opgenoord namen in het vorige seizoen bleek dus verre van verantwoord.


In Heerenveen verliest Fortuna het eredivisieschap (bron: Delpher).

Seizoen 1994-1995: Aan de start van het seizoen 94/95 valt Fortuna Sittard noodgedwongen (want geen geld) terug op jeugdspelers aangevuld met enkele versterkingen. Trainer Pim Verbeek moet in drie jaar een team bouwen dat zal promoveren. Het loopt anders, want Fortuna Sittard grijpt de titel in de eerste divisie; de eerste en tot nog toe enige titel die Fortuna Sittard heeft gewonnen!


Onderweg naar de titel verslaat Fortuna AZ met 5-2 (bron: Delpher).

Seizoen 1998-1999: Onder leiding van trainer Bert van Marwijk heeft Fortuna zich in het afgelopen seizoen gekwalificeerd voor het Europese Intertoto toernooi. Voor de tweede maal speelt Fortuna dus Europees voetbal. Fortuna verslaat in de eerste ronde het Oekraïense Vorskla Poltava, maar delft het onderspit in de tweede ronde tegen Austria Salzburg.

In de competitie loopt het stroef, maar een reeks van tien ongeslagen duels zorgt voor lucht. Fortuna kan zich zodoende concentreren op het KNVB-bekertoernooi. Via overwinningen op Helmond Sport, Halsteren, UDI, RKC, FC Twente en BVO Emmen bereikt Fortuna de halve finale. PSV wordt in Eindhoven de tegenstander. Fortuna wint dat bekerduel met 1-3 en plaatst zich zodoende voor de tweede maal in de geschiedenis voor de bekerfinale. Tegenstander is Ajax, dat met 2-0 te sterk zal zijn. De halve finale wordt dus het hoogtepunt van het seizoen.

Fortuna wint voor het eerst in het Philips stadion van PSV

Seizoen 1999-2000: Op 23 oktober 1999 neemt Fortuna afscheid van Stadion De Baandert in een competitieduel tegen Sparta. Fortuna betrekt namelijk een nieuwe stadion aan de Bergerweg. Het nieuwe stadion kost een slordige 30 miljoen gulden en moet Fortuna klaarstomen voor de 21ste eeuw. Fortuna hoopt via sponsoring te profiteren van de bedrijven die zich gaan vestigen onder en rond het stadion.


Zo zou het er komen uit te zien (bron: AGS Architects).

Seizoen 2001-2002: Na enkele goede jaren in de eredivisie, gaat het de laatste jaren sportief weer achteruit, met degradatie uit de eredivisie in het seizoen 01/02 als gevolg. Dat is op zich geen ramp als er verantwoord financieel beleid is gevoerd. Helaas is dat niet het geval. De dagelijkse leiding (Cor Nijpels / Jacques Opgenoord) heeft onverantwoorde financiële risico’s genomen, door transferinkomsten te gebruiken om langlopende spelerscontracten te bekostigen. Dat gaat goed zolang je spelers voor grote transfersommen verkoopt (zoals Mark van Bommel en Kevin Hofland). Lukt dat niet meer, dan heb je een levensgroot financieel probleem, omdat de spelerscontracten gewoon doorlopen. Fortuna degradeert niet alleen, maar is ook praktisch bankroet, want als de kruitdampen enkele jaren later zijn opgetrokken, blijkt Fortuna een schuld te hebben van circa twintig miljoen euro.

Op de slotdag van de competitie speelt Fortuna de derby tegen Roda JC. Over voetbal gaat het die dag niet. Het gaat over Fortuna’s doodstrijd en een mogelijke fusie met Roda JC. Dat die discussie zich nog ruim tien jaar zal voortslepen, kan dan niemand bevroeden.

Fortuna’s afscheid van de eredivisie

Seizoen 2008-2009: Na een handvol jaren in de kelder van de eerste divisie, gelardeerd met aanhoudend financieel gekrakeel, dreigt Fortuna Sittard ten onder te gaan. Er zijn twee vijanden. De eerste vijand is de KNVB, die het geduld met Fortuna verliest en een procedure inzet die uiteindelijk zal leiden tot het verlies van de proflicentie. De tweede vijand is de FC Limburg-lobby, die weer van zich laat horen. Fortuna lijkt ten dode opgeschreven, maar overleeft miraculeus. Daar zijn drie redenen voor: (1) incompetentie bij de KNVB, die procedurefouten maakt en dus van de rechter Fortuna’s licentie niet mag afnemen, (2) incompetentie bij de FC Limburg-lobby, die de meerwaarde van de fusie niet aantoont, en (3) ‘Trots op Fortuna’, een groep Fortuna supporters die opstaat op het moment dat Fortuna dreigt te vallen en vecht voor het behoud van de club. En ‘Trots op Fortuna’ wint.


Het waren profetische woorden (Bron: Trots op Fortuna).

Seizoen 2015-2016: De gewonnen doodstrijd in het seizoen 08/09 betekende geen einde aan de financiële problemen van Fortuna. In het seizoen 15/16 dreigt de KNVB opnieuw de proflicentie in te trekken. Met man en macht (inclusief supporters) slaagt Fortuna erin voldoende fondsen aan te werven om het seizoen uit te kunnen spelen, maar een totaaloplossing komt er niet. Fortuna rest niets anders dan op zoek te gaan naar een overnamekandidaat, die in ruil voor aandelen een einde maakt aan de restschuld. Fortuna komt uit bij Isitan Gün, die een meerderheidsbelang in de club verwerft.


De actie “#Red Fortuna” in het thuisduel tegen FC Oss.

Seizoen 2017-2018: Onder leiding van Isitan Gün verdwijnen de financiële problemen snel naar de achtergrond, waardoor er voor het eerst sinds jaren weer over voetbal gesproken kan worden in Sittard. Gün beschikt over een voetbalnetwerk, dat hem in staat stelt een prima selectie op de been te brengen. De eerste tekenen van sportief herstel zien we in het seizoen 16/17, maar ook toen had niemand kunnen bevroeden wat er in het seizoen 17/18 zou gebeuren: Fortuna promoveert op zijn vijftigste verjaardag naar de eredivisie!

Veer zeen trök!

Proficiat Fortuna Sittard met de verjaardag. Op naar de honderd!

Riccardo Welters