Jammer, er is een einde gekomen aan onze zegereeks. Het moest er een keertje van komen (nou moest dat eigenlijk?) en uit bij De Graafschap is dan wel zo’n typisch avondje waarop “shit happens”. Verdiend? Nou niet echt, we hebben na de 1-0, 80 minuten op een muur van elf verdedigers liggen beuken, maar meer dan 17 corners heeft het uiteindelijk niet opgeleverd. Maar ach, wat maakt het uit!


1 April 2000

De Graafschap maakt einde aan succesreeks Fortuna

De Graafschap 1 Fortuna Sittard 0
Doelpuntenmakers: 7. Den Turk 1-0
Opstelling: Van Zwam, Kiekens, Hofland (90. Zegrean), Roest, Hermans, Landerl, Volmer, Van der Schaaf, Kool (60. Evers), Gerritsen (76. Hamming), Amoah.
Toeschouwers: 10.250
Scheidsrechter: Van Egmond
Geel (Fortuna): –
Rood (Fortuna): –

Om 15.45uur vertrok er één bus naar Doetinchem. Echter het was geen verplichte bus combi dus je kon er ook op eigen gelegenheid naar toe. Uiteindelijk bleek dat er ongeveer 125 supporters aanwezig waren. Niet slecht als je de grote afstand en het belang (lees: geen) van de wedstrijd in ogenschouw neemt. De heenreis was erg rustig, blijkbaar is bij de supporters ook de lamlendigheid toegeslagen.

Rond 19.00uur kwamen we aan in Doetinchem. Snel door naar het verplichte nummertje van de snackbar. Alhoewel, hier hoort natuurlijk wel een geschiedenis bij. Was het niet vorig jaar in Doetinchem waar men er goed aan deed het broodje bal met een rietje te nuttigen? Jazeker, die bal was erg hard van de buitenkant (aangebrand), maar de binnenkant was erg zacht. Ik maak me er sterk voor dat je de niet nader te specificeren inhoud met een rietje leeg zou kunnen slurpen!

Maar goed, een nieuw stadion, dus wellicht ook nieuwe (betere) catering. Opnieuw was er niks anders dan een broodje bal te krijgen, voor de lieve som van Fl. 4,50. De kwaliteit is stukken verbeterd, maar een ruime voldoende zou ik er nog steeds niet voor willen geven. En het gebrek aan keuze stemt ook al niet tot tevredenheid. Kortom de conclusie is snel gemaakt: geen Goodyear sterren.

Door naar het stadion dan maar. Vorig jaar was de uittribune de laatste die nog verbouwd moest worden en dat was nodig ook. Nu was die tribune dus ook verbouwd, maar ik hoop dat ze de oude WC nog bewaard hebben want dat is een museumstuk (het befaamde pisbuisje!). Het stadion is dus af, tijd voor een evaluatie. Dit volledig gerenoveerde stadion mag best een succes genoemd worden. Het moet zo’n beetje het enige stadion zijn in Nederland dat geen afrastering en/of gracht heeft. Je kunt dus in principe de spelers aanraken als je wilt (dat geldt niet voor het uitvak dat geheel omringd is door glasplaten). Geen afrastering dus, geen gracht, geen betonplaten, dat alles maakt het tot een erg gezellig stadionnetje, dat zijn gelijke niet kent in Nederland. Waarvoor hulde!

Waar waren we ook alweer voor gekomen? Oh ja, er werd hier een volstrekt overbodig voetbalpotje gespeeld. En nu we toch hier zijn, nemen we dat ook maar even mee. Voor ons ging het helemaal nergens om, voor De Graafschap wel. Zij moeten nog bij de eerste twaalf komen om een kans te maken op Intertoto voetbal en dan moeten ze ons toch echt op de ranglijst voorbij.

De wedstrijd is zeven minuten oud voordat er iets vermeldenswaardigs gebeurt. En dan is het meteen raak ook. Een mooie actie van Viscaal brengt Den Turk vrij voor Van Zwam. Daar raakt Den Turk blijkbaar niet van in de war en hij rondt koeltjes af, 1-0.

De superboeren zijn helemaal door het dolle heen en blijven dat ook de rest van de avond. Tot zover heb ik dat alleen in Utrecht en Twente meegemaakt. Nadeel, de liedjes hebben weinig inhoud (een hoog lala gehalte) en er is maar één tribune waarop herrie gemaakt wordt.

We staan dus 1-0 achter en dat is blijkbaar de eer te na van de Fortunezen die nu beginnen aan een aanvalsoffensief. In principe zou ik nu kunnen volstaan door te stellen dat dat offensief 90-7 = 83 minuten heeft aangehouden. In al die tijd was Fortuna voornamelijk aan de bal, maar om de levende muur van 11 Graafschappers te slechten is toch enige creativiteit vereist. En daar ontbrak het bij ons aan.

In totaal bleek dat we niet minder dan 17 corners hebben geforceerd (voor het gevoel zijn er dat altijd veel meer), maar om de één of andere reden leverde dat vrijwel niks op. Na rust kregen we eigenlijk twee goede kansen. De eerste was voor Landerl die op magistrale wijze zijn verdediger te kijk zette. Hij lobde de bal met de hak over de tegenstander heen (don’t try this at home!) en kon zo vrij op de keeper af, maar ja de hoek was erg klein, maar omdat er niet echt iemand vrij liep, probeerde hij het toch maar zelf (voorlangs uiteraard).

De tweede kans was voor ex-superboer Gerritsen, die ook weinig klaarspeelde in het overvolle strafschopgebied. Tijdens het enige moment in de wedstrijd dat ie een beetje vrijheid kreeg en ook nog de bal kreeg toegespeeld toonde hij clementie met De Graafschap en knalde hoog over. Die had ie er toch wel in mogen knallen. Maar ja het was niet onze dag. Wellicht hadden we hier nog een uur kunnen voetballen zonder te scoren. Om het drama compleet te maken wisselde McDonald ook nog zijn laatste spits (Viscaal) voor een verdediger (good old Silooy) waardoor er helemaal geen doorkomen meer aan was.

1-0 Bleef het dus voor De Graafschap. Ik ken de spelopvatting van McDonald niet, maar als dit zijn recept is dan raakt De Graafschap zijn identiteit (fris ongecompliceerd aanvallen) snel kwijt. Een nederlaag dus op de Vijverberg, tijd om naar huis te gaan. Daar wachtte ons toch nog een onaangename verrassing, de buschauffeur raakte namelijk de weg kwijt. Eerst denk je nog, ja de buschauffeur zal wel een kortere route kennen, maar als je dan bordjes langs de weg ziet staan:”Wilkommen in die Bundesrepublik Deutschland” dan ga je je toch langzaam zorgen maken! En zo kon het gebeuren dat er rond 22.30uur nog steeds een bus verdwaalde Fortunezen door de Achterhoek reed.

Het heeft ook zo zijn voordelen, ik weet nu tenminste van het bestaan van plaatsen als: Sivolde, Zeddam, Dinxperlo, Anholt en ‘s Heerenberg! Om een uur of twee waren we weer terug waar we thuis horen. Niet echt teleurgesteld, maar toch…