Nog voordat we naar Nijmegen afreizen maken we al plannen over het bezoeken van de Coupe Jupiler. Er zijn nog vier clubs uit de provincie Luik over die onderling gaan uitmaken wie zich plaatst voor de eindstrijd op 6 juni, Pinkstermaandag. Maar er zit één restrictie aan verbonden: bij geen handhaving geen groundhoppen, maar een zomer mokken…

Man, wat was het spannend bij NEC! Niet alleen de 0-1 van Zian Flemming deed het uitvak ontploffen, dat deed ook de misser van Lisandro Semedo,  Ivo Pinto die zich voor de bal werpt, maar zeker ook Flemmings kopbal op de lijn. Zelden trokken de minuten zó tergend langzaam voorbij en als Dennis Higler voor het einde van de wedstrijd fluit maakt zich een onbeschrijflijk gevoel meester van alle supporters, meegereisd of niet.

En eenmaal in de Milaanstraat feesten we nog even door, met de spelers bovenop de spelersbus. En als de spelers in het Fortuna Stadion starten met een oververdiend eindfeest begint de voorpret op de Coupe Jupiler, het bekertoernooi in de provincie Luik, waaraan louter en alleen amateurclubs deelnemen.


Over hoeveel jaar zijn we dit vergeten?

Een kleine maand gelden zagen we hoe Royal Aubel Football Club zich voor de halve finale plaatste ten koste van Royal Football Club Malmundaria 1904. Na 90 minuten stond een gelijke stand op het bord, waarna meteen en beslissing werd geforceerd via een strafschoppenreeks.

Al bij al een mooie avond en de Coupe Jupiler is zeker een bekertoernooi dat we op waarde weten te schatten. Mooi dat vier dagen na de heroïsche zondag de eerste halve finale op het programma staat. Oorspronkelijk moesten we kiezen tussen ‘Obèl’ of Elsaute, maar omdat het thuisduel van eerstgenoemde is verplaatst is er geen keuze meer: het wordt Etoile Elsautoise!

Om in Elsaute te komen hoef je maar het eerste verslag uit de reeks ‘Province de Liège’ te lezen toen we naar Royal Entente Rechaintoise trokken. Het recept is kraakhelder: bij Herstal linksaf en vervolgens de Route Nationale 3 bij Elsaute verlaten.

De vorige keer dat we de ‘Échangeur de Cheratte’ aandeden reden we rechtstreeks de Luikse avondspits tegemoet en dat is nu anders. Blijkbaar beschikken ‘Les Etoiles’ over een lichtinstallatie, waardoor de wedstrijd een uur later begint en we een uurtje later vertrekken. Alle Liegeois zitten al aan hun avondmaal als we quasi probleemloos bij Cheratte omhoog rijden richting plateau.

Eenmaal boven is het niet meer zover richting afrit 37. Maar bij 37 aangekomen blijken er twee afritten 37 te zijn. We kiezen voor de tweede en gokken verkeerd. Dat is best balen, aangezien het lampje op het dashboard knippert en ons maant te gaan tanken.

In Welkenraedt vinden we een tankstation als we via een omweg weer bij de autostrade uitkomen. Het tariefplafond van € 1,80 per liter geldt blijkbaar in België, maar niet hier in Wallonië. Nadat we € 64 op tafel hebben gelegd rijden we vlug verder. Als we bij de juiste afrit via een bocht van 90 graden de autosnelweg hebben verlaten wacht ons in de berm al een bordje op: ‘Etoile Elsautoise’! Binnen enkele minuten staan we middenin het heuvellandschap op de parking van ‘Les Etoiles’.

Zijn we zo brutaal om ons onder pers te scharen? Voor wat betreft Niels gaat dat best op, maar het bij je hebben van een notitieblokje wilt natuurlijk nog niet zeggen dat je jezelf als pers mag betitelen.


Hier mag alleen ‘presse’ parkeren

We stellen ons nederig op en parkeren even verderop. Dat is op het eerste oog een flinke klus en dan vooral voor andere bezoekers, want de auto’s staan werkelijk kris kras door elkaar. Inmiddels is het ook een kleine traditie geworden om vanaf de parking weer terug te lopen naar de straat om een foto te maken van het naambord dat in de berm is geplant.


Afwijkend van de clubnaam vermeldt het bord ‘Royale’ Elsautoise

Vanaf de straat en parking loop je zó richting entrée waar we voor € 6 een ticket kopen. En dat ticket is één van de hoogtepunten van de avond. We hebben van doen met Etoile Elsautoise, dat het stamnummer 6.548 voert, onder de vlag van de Union Royale Belge des Sociétés de Football-Association. Het secretariaat is in handen van Hubert Schreurs, wonend te 4890 Thimister, op La Forge 18a.

Nog meer informatie? Jazeker: Hubert is bereikbaar onder 087 – 44 66 51. Bestaan telefoonnummers in Wallonië dan niet uit 10 cijfers? Hoogstwaarschijnlijk wel, en dat toont eens te meer de historische waarde van dit ticket.

Eenmaal binnen valt meteen op dat we ons op het hoogste punt van het complex bevinden. Vanaf de cornervlag helt het veld naar links, maar ook voorover. Sta je rechtsback, dan loop je je één helft behoorlijk de pleuris. Meteen valt ook de prachtige reling op. De betonnen paaltjes zijn voorzien van een uitsteeksel waarop een plank is bevestigd en je perfect kunt zitten!


Deze oude mannetjes beschouwen de wedstrijd alvast voor

We lopen verder het pad af en passeren een flinke partytent waarin een aantal tapinstallaties staan opgesteld. Het Walhalla van het Stade Léon Crosset is de kantine. Het is een vrij mooie zaal met een uitgebreide bierkaart. Alles is aanwezig. Je zit er ruim, er wordt flink wat brood gesmeerd en ook een ‘boisson chaude’ is beschikbaar.


Vandaag een Val-Dieu zonder ~, maar met een – in de kleuren van de Belgische driekleur

Na het legen van de kelken is het tijd om te kijken wat dit stadion ons nog meer te bieden heeft. In ieder geval klinken aan de rechterkant moderne discobeats. De draaitafel staat opgesteld in het domein van de Green Side 02, de blijkbaar fanatiek supportersschare waarover ‘Les Etoiles’ beschikken.

De piepkleine tribune wordt gesplitst door de spelerstunnel. Maar daarmee is de koek nog niet op, want even verder staat nóg een gebouw. Of dit nog in gebruik is, valt niet vast te stellen, maar het bordje ‘Toilettes’ dat op de gevel is geschroefd belooft veel goeds.


De spionkop bevindt zich pal naast de spelerstunnel

‘A je to’, zeggen we tegen elkaar en lopen terug naar de ingang om de overzijde te inspecteren. Want daar staat een onvervalste zittribune. De tribune is voorzien van drie rijen stoelen die worden voorafgegaan door een bankje. En in tegenstelling tot het speelveld oogt de tribune waterpas.

We hebben door de jaren heen een voorliefde gekweekt voor a-typische en a-symmetrische stadions en dit complex past daar helemaal in. Het is dat dit stadion totaal ongeschikt is om Eredivisie-wedstrijden, maar het is toch geen straf om hier tweewekelijks aan te schuiven?

Net als Hubert Schreurs beschikt ook Envemat over een negencijferig telefoonnummer. Dus heb je behoefte aan beton préparé, bel dan 087 – 76 24 84.


Knap stukje Waalse architectuur

Terwijl wij rustig rondlopen zijn beide teams al bijna opgewarmd. Etoile Elsautoise is al naar binnen, terwijl Athlétic Club Hombourg nog volop sprintjes trekt. Het rechtvaardigt de vraag dat hun dat best eens kan gaan opbreken.

We kiezen ervoor om vanaf deze zijde de eerste helft te bekijken Je hebt perfect zicht op de kantine, de Green Side en de rij die voor de kassa staat. Het is bijna niet te bevatten, maar deze wedstrijd trekt honderden toeschouwers! Ook vanuit Hombourg zijn er behoorlijk veel fans mee die de moeite hebben genomen om een kleine 15 kilometer te overbruggen.

Als de spelers om 20.00 uur de spelers onder leiding van scheidsrechter Michael Addai het veld betreden is dat voor de Green Side het teken om een paar rookbommetjes af te steken. Het zorgt voor en dichte mist waardoor de wedstrijd zeker niet om 20.00 uur stipt kan beginnen. Niet dat het ook maar één toeschouwer iets boeit. Zeker de Green Side niet, want zij zetten een paar evergreens in.


Zet je mistlicht maar vast aan

Als de mist verder het heuvelland is ingetrokken trapt de thuisploeg de wedstrijd op gang. De thuisploeg neemt daarbij meteen het initiatief, zoals verwacht. Etoile Elsautoise speelt namelijk in de WIN4LED League (en is daarin als tweede geëindigd op gepaste afstand van RFC Union La Calamine) terwijl AC Hombourg in II Provinciale B uitkomt. Het is daarin weliswaar kampioen geworden door FC Warsage twee punten voor te blijven, maar toch.


Centrale verdediger Julien Williot (met nummer 9) dribbelt het middenveld in, dat verre van waterpas is!

De gasten uit Plombières verdedigen echter stug, maar al gauw valt ons op dat doelman Xavier Stassen niet in zijn beste vorm steekt. Hij heeft geen enkele bal klem, stompt voorzetten vaak weg, maar gebruik maken ‘Les Etoiles’ er vooralsnog niet van.

Sterker nog ‘Les Hombourgeois’ gaan er na een klein kwartier razendsnel vandoor en speelt op rechts Loïc Potoms vrij. De aanvaller neemt goed aan en trapt de bal droog achter de verbouwereerde doelman Maxime François. Het zorgt ervoor dan de meegereisde fans compleet uit hun dak gaan en hun bekerdroom beleven!


AC Hombourg heeft de leiding genomen en viert dat met haar supporters

Voorafgaande aan de wedstrijd zette de Green Side het hele complex in vuur, vlam en bovenal rook, maar ook de fans uit Plombières hebben wat rookpotjes meegenomen. Je zou zeggen ‘binnengesmokkeld’, maar niet hier. Je mag dat gewoon meenemen en afsteken. Niemand lijkt daar een probleem van te maken. Ook de drie aanwezige stewards niet. Het fanatisme in Wallonië is ongekend en fans zijn oprecht trots op hun eigen amateurclub.


Orange & Bleu notre Fierté

De enige die niet geniet van de wedstrijd is scheidsrechter Michael Addai. Het duel is een typische bekermatch met veel inzet, maar gemeen wordt het nooit en spelers gaan niet over de schreef. Toch deelt de leidsman de ene na de andere gele kaart uit voor kleine overtredingen. Volgens de letter van de wet zal hij beste gelijk hebben, maar hij laat weinig toe.

Dat merkt ook Theo di Nicola, want hij krijgt binnen acht minuten twee gele kaarten en mag vlak voor rust inrukken. Dat is een forse tegenvaller voor trainer Boris Dome, want met een gedecimeerd elftal een 0-1 achterstand goedmaken.. Ga er maar aanstaan!

De rust is voor ons het signaal om weer naar het kloppend hart van dit complex te lopen: de kantine. Voorafgaande aan de wedstrijd permitteerden we ons het glas mee naar buiten mee te nemen, maar bleven in de buurt van de ingang. Maar tijdens de wedstrijd zien we tal van supporters met glazen (vol of leeg) rondstruinen en niemand die er iets van zegt. En zolang iedereen alles opruimt en er geen soepzooi van maakt moet dat ook kunnen.


De echte zoetekauw komt aan zijn trekken in de kantine van Elsaute

In de kantine bestellen we nog een ‘Coca’ en een Jupiler en lopen met glas en al de kantine uit, voorbij de Green Side en nemen plaats net voorbij de spionkop van ‘Les Etoiles’. Van hieruit heb je mooi zicht op de overzijde, beide doelen en krijg je mooi mee wat de Green Side allemaal bezighoudt.


Je mag gewoon op het dak van de dug-out staan

Tijdens de rust grijp de trainer van de thuisploeg in. Thierry D’Affnay en Hugo Lefort blijven in de kleedkamer achter en worden vervangen door Pierre Dirix en Jonathan Roggemans. Dat zorgt niet meteen voor een ander spelbeeld. Want ook met een speler minder blijft Elsautoise aandringen en zoeken naar de gelijkmaker. Vooral linksbuiten Mehdi Ameur komt steeds de bal ophalen en probeert over de linkerkant gevaarlijk te worden.


Doelman Maxime François realiseert zich vast niet in welk fraai heuvelland hij staat te keepen

Na een uur begaat invaller Thomas Beckers een domme overtreding aan de overkant van het veld. De fans van AC Hombourg houden hun adem in, maar scheidsrechter Addai is onverbiddelijk: direct rood. En zo staan beide ploegen na ruim een uur voetballen weer met evenveel spelers op het veld.

Invaller Thomas Beckers beleeft een horror-avond

Het spervuur aan aanvaller zet zich verder voort en het is bijna wachten op doelpunten. De bezoekers uit Plombières komen er nauwelijks meer uit, maar verdedigen daarentegen met man en macht en veel grote kansen krijgen ‘Les Etoiles’ niet. Maar met nog zo’n 20 minuten te spelen is het Pierre Dirix een voorzet prachtig achter doelman Stassen werkt: 1-1.

De gelijkmaker is het teken voor de Green Side om nog wat ‘groen’ aan het duel toe te voegen. Maar ook aan onze rechterzijde wordt weer iemand wakker. Die belhamel had zeker nog wat rotjes over van oud en nieuw, want m de zoveel minuten steekt hij een rotje af. En als hij geen rotje afsteekt nipt hij aan zijn glas Jupiler!


Vuurwerk is niet onbeperkt houdbaar en eens moeten de rotjes toch op

Aan de overzijde van het veld hangt een stadionklok, maar zolang er fans zijn die het zicht erop ontnemen is het maar lastig inschatten hoe lang de wedstrijd nog zal duren. Ondertussen is het aardig donker en de lichtmasten geven niet overdreven veel licht. Er ontspint zich een feeëriek schouwspel waarin beide teams niet op een zweetdruppel meer of minder kijken en elkaar mooi in evenwicht houden.


Groene mistflarden trekken voorbij: de Green Side heeft weer toegeslagen

Nadat de duisternis volledig is ingevallen besluit de scheidsrechter dat het genoeg is geweest. De 90 minuten en handvol blessuretijd zit erop en met een 1-1 eindstand zit er niet veel anders op om een beslissing te forceren vanaf de strafschopstip.


Fans drommen samen achter het doel waar de penalty’s worden genomen

Beide ploegen hebben behoorlijk veel gewisseld, maar ook die invallers trappen hun strafschop keurig tegen de touwen. Nadat elke ploeg vijf strafschoppen heeft genomen schiet Mehdi Ameur Elsautoise zesde achter doelman Xavier Stassen.

Maar Stassen heeft vijf spelers aangewezen en dus door zijn nemers heen. Aangezien hij naast doelman ook trainer (en shirtsponsor) is neemt hij zijn verantwoordelijkheid en gaat zelf de zesde nemen. Maar zijn inzet wordt gepareerd door de doelman van Elsautoise, waardoor er een abrupt einde aan het duel komt. Etoile Elsautoise plaatst zich voor de finale van de Coupe Jupiler! Pinkstermaandag gaan ‘Les Etoiles’ met de winnaar van R Aubel FC vs. RJS Fizoise in het stadion van het voormalige RSC Visé in de slag om de Coupe Jupiler te veroveren.

Meteen na de beslissende penalty springen her en der fans over de omheining en sprinten richting spelers die in de middencirkel hun feestje vieren!


Dolle feestvreugde bij fans en spelers van Etoile Elsautoise!

Maar de feestvreugde verplaatst zich al gauw richting spionkop waar de Green Side Godzijdank nog enkele groene fakkels in haar proviandkast had klaarliggen! De DJ heeft zijn draaitafel weer aangezwengeld en er klinken weer beats uit zijn geluidinstallatie.


Finale en dat moet gevierd worden!

Het even zoeken in zijn platenkoffer, maar als de DJ ‘Links-rechts’ van Snollebollekes op de pick-up heeft gelegd wordt de tent gemold en springen fans en spelers gebroederlijk van links naar rechts. En als iedereen daarvan is bijgekomen doet de DJ nóg een rondje.

De wat oudere fans slaan het tafereel gade vanaf de zijlijn en ook de drie stewards staan de pitch invasion en bijbehorende pyro toe. En terecht. Je doet er niemand kwaad mee en het zorgt voor een perfect sluitstuk van een mooie voetbalavond.

Als iedereen weer enigszins bij positieven is lopen we richting auto, maar zijn zowat de enige! De supporters van AC Hombourg drinken hun verdriet in hoog tempo weg in de partytent, terwijl de kantine het komende uur glazen vult met één stroom Jupiler.

Het is even puzzelen maar al snel vinden we de E40 / E42 weer die ons naar Luik brengt. Onderaan de berg rechtsaf en een kwartier later rijden we Maastricht alweer binnen. Nog even Niels afzetten in de Westelijke Mijnstreek en dan door naar huis. Verhalen vertellen over een memorabele bekeravond.