De lente is ingetreden en de Gouden Gids Divisie ligt voor Fortuna dit weekend stil. Hoe kan een vrije dag beter worden ingevuld dan met een dagje groundhoppen? De auto wordt gestart en we trekken naar België!

(Koninklijke) Football Club Winterslag (Stamnummer 322)

In de (vroege) ochtend passeren we de grensovergang bij Stein en rijden de provincie Limburg binnen. Bewapend met digitale camera en beknopt routeboek gaan we op zoek naar ons eerste stadion van de dag: ‘De Noordlaan’. Dit stadion werd reeds eerder bezocht door de navigator van de dag (eind jaren ’90), zij het in de nachtelijke uurtjes. Tsja, en het was niet allemaal even goed blijven hangen…

Een zoektocht van jewelste volgt, maar al snel laten we alle hoop varen. Een gesprekje met een voorbijganger bevestigt datgene wat we al dachten: ‘De Noordlaan’ is niet meer. Een mokerslag van jewelste… De thuishaven van ‘De Vieze Mannen’ is een tijd geleden gesloopt om plaats te maken voor woningbouw. Er rest ons niet veel meer dan wat foto’s te maken van een kale vlakte.


Het definitieve einde van ‘De Noordlaan’

Vanuit Winterslag rijden we snel door naar Waterschei, om een bezoek te brengen aan het Fenix Stadion, de thuishaven van K.R.C. Genk.

Koninklijke Racing Club Genk (Stamnummer 322)

Het in 1988 ontstane K.R.C.Genk speelt al weer enkele jaren in het tot Fenix Stadion omgedoopte Thyl Gyselinck Stadion. Het ziet er allemaal erg professioneel uit en K.R.C. Genk is een schoolvoorbeeld van hoe een club uit te bouwen. Maar, eerlijk is eerlijk, de puzzelstukjes vielen ook wel héél mooi op zijn plaats. Ondanks dat we er beiden al een hele tijd niet meer geweest waren, is er niet veranderd. Aan de achterzijde van het stadion is een tribune voor het B-elftal uit de grond gestampt. Naast het B-elftal speelt hier ook de Koninklijke Sportklub Tongeren (Stamnummer 54) haar wedstrijden.


‘Thuishaven’ van K.S.K. Tongeren

Davy Bertjens heeft maar geluk in zo’n omgeving te mogen spelen! Binnenin het Fenix Stadion lopen we onder het toeziend oog van een aantal terreinknechten ongehinderd rond en maken onze foto’s.


K.R.C. Genk bezit een formidabel stadion…

Omdat dit bezoekje kan worden afgedaan als een routineklus, stappen we weer vlug in de auto op weg naar onze volgende halte: het Belfort Stadion.

Koninklijke Heusden-Zolder Sport Kring (Stamnummer 2614)

We rijden weer richting autostrade en nemen de E314 richting Leuven. Al gauw bereiken we de afslag Beringen-Heusden-Zolder. Hier moet het zijn. We verlaten de autosnelweg en slaan rechtsaf. Na wat rotondes en rode lichten slaan we wederom rechtsaf bij ‘het afgebrande eethuis’. We rijden Heusden-Zolder binnen en het vinden van het stadion blijkt geen probleem. De aimabele mevrouw aan de andere kant van de lijn had de navigator wel degelijk goed ingelicht. Het Belfort Stadion lijkt gesloten, maar dat is maar schijn. De eerste de beste poort gaat open en wat we zien is pure voetbalromatiek. Anderhalve tribune, enkele sponsorwanden en een ‘vip-huis’. Typisch lagere klasse! We treffen een stalen kooi welke dienst doet (of deed) als uitvak en een heuse uitkijktoren aan. Wat het meest opvalt zijn de verschillende benamingen die we aantreffen. Zo lezen we bij de kleedlokalen K.S.K. Heusden, terwijl op het scorebord K. Heusden-Zolder staat te lezen. Hoe zit dit nu?


Een gat in het uitvak; hoe is het mogelijk?

De recente historie van K. Heusden-Zolder S.K. is er één van vallen en opstaan. Werd in 1999 K. Heusden-Zolder S.K. opgericht (als fusie voortgekomen uit K.F.C. Helzold en K.S.K. Heusden), vanaf het seizoen 2004-2005 gaat de club als K. Beringen-Heusden-Zolder door het leven. Men verbrak de samenwerking met K.R.C. Genk en Luc Nilis werd aangesteld als technisch directeur. Omdat spelen in het Fenix Stadion onrendabel bleek te zijn, het Belfort Stadion aan geen enkele veiligheidseis voldeed, werd besloten in Beringen te gaan spelen. Op naar Beringen dus! Bij het buitenrijden van Heusden-Zolder komen we onderstaande muurschildering tegen.


Geen Garvaghy Road in Drumcree, maar Heusden-Zolder!

Koninklijke Beringen-Heusden-Zolder (Stamnummer 2614)

 Van Heusden-Zolder naar Beringen is het één lange steenweg en na het passeren van enkele mijnsites bereiken we Beringen-Mijn. Het stadion zou naast de baan, tegenover de kerk gesitueerd zijn. De twee kinesisten van K. Beringen-Heusden-Zolder hadden niets teveel gezegd. We rijden onder de grote poort door en vol verwachting stappen we uit.

 Op de buitengevel lezen we Beeringen F.C., de benaming van de club van 1925 tot 1947 en van 1952 tot 1974. Ondanks de naamwisselingen die ook daarna nog hebben plaatsgevonden, zijn de letters nooit van de gevel gehaald. Helaas wordt de gevel ontsierd door oerlelijke reclameborden.

 
Voetbalnostalgie ten onder gegaan aan commercie

Achter de hoge muren ronkt een grasmachine en voor ons een signaal dat we naar binnen kunnen. We maken een wandeling naar de overzijde en krijgen inzicht in dit mooie stadion. Het in allerijl opgeknapte stadion bezit feitelijk maar twee tribunes. De ‘curvas’ achter de doelen zijn gesloten voor het publiek. In de glorietijd van Beringen werd hier op het hoogste niveau gespeeld en bevolkten meer dan 16.000 toeschouwers de tribunes, zo vernemen we van de bestuurder van de grasmachine. Een rondtocht door het stadion levert een mooi beeld van de hoofdtribune op.


De overkapping ademt oude glorie uit…

Koninklijke Voetbal Club Westerlo (Stamnummer 2024)

Omdat ons stadionbezoek in Winterslag op een teleurstelling was uitgelopen, besluiten we de doorsteek richting Antwerpse Kempen te maken. We verlaten de provincie Limburg, omzeilen het welbekende knooppunt bij Lummen en nemen de E313 richting Antwerpen. In de verte doemt de watertoren van Geel op en we zetten ons schrap. De afslag Geel-West (de afslag des doods) zal de onze zijn. Nadat we deze waanzinnige bocht overleven, slaan we rechtsaf richting Westerlo. Na enkele kilometers passeren we twee sportcomplexen die we maar beter niet bezoeken. Hier mogen hogere machten dan bijvoorbeeld de Goodyear-commissie een oordeel over vellen… In Zammel slaan we rechtsaf en na enige minuten zijn we op de plek des onheils, het Westelse Kuipje. Een korte beschrijving van onze bedoelingen volstaat om door een charmante water-en-zeep-schoonheid te worden toegelaten tot het plein. In de spelonken van ’t Kuipje zoeken we nog naar de fameuze Sporza-verslaggever Jos Willems, maar helaas, hij wordt niet aangetroffen. Wat we wèl aantreffen is een keurig stadion dat perfect bij Fortuna zou passen.


Prima voorwaarden voor een gezellige voetbalavond

Een stadion met 7.687 zitjes, zonder hekken waarbij je met je neus op het veld zit. Zoiets heeft Jacq O. ook ooit in zijn hoofd gehad, maar helaas is er iets heel anders uitgekomen.

Na voltooiing van ons vaste rondje door het stadion maken we nog een praatje met Jan Ceulemans en met een tevreden gevoel stappen we in de auto. Na 45 minuten (het kamikaze-knooppunt bij Lummen was een ware beproeving) bereiken we weer onze vertrouwde en geliefde Westelijke Mijnstreek. Een kort dagje groundhoppen, waarbij we slechts drie clubs bezochten, maar wel vier verschillende stadions.

Wordt vervolgd…

MH en RvL