In de zomer van 2017 ging de vakantiereis naar Italië. En zoals gebruikelijk ging dat gepaard met een bezoek aan een aantal voetbalstadions. Door het hectische Fortuna-seizoen bleef het verslag van deze trip op de plank liggen. Maar daar halen we het nu dus vanaf! Eerder berichtten we al over het bezoek aan Trento, Bologna, Empoli en Fiorentina. Nu gaan we op visite in Lucca, Pisa en ViaReggio.

Na een paar dagen aan het zwembad te hebben gelegen en gelezen, is het weer tijd voor een uitstapje. De weersvoorspelling voor deze zesde september is wat minder, ideaal dus om in de auto te stappen en wat stadions op te zoeken. Als eerste staat Lucca op het programma. Terwijl we de camping af rijden, zien we tot onze tevredenheid dat de nieuwe autoruit er nog steeds in zit. Dat scheelt, want tijdens de rit naar Lucca komt de regen met bakken uit de Toscaanse lucht.

Die route leidt ons overigens een stukje in noordelijke richting om vervolgens oostwaarts onder Florence verder te gaan. Langs de westkant van Florence rijden we omhoog om tenslotte richting de Italiaanse westkust verder te rijden. Na een kleine anderhalf uur bereiken we het Stadio Porta Elisa van de plaatselijke trots AS Lucchese Libertas 1905. De poorten rondom het stadion zijn allemaal hermetisch afgesloten. Dan maar de meest simpele optie proberen: op de deurbel drukken. Na even wachten komt er zowaar een dame op ons gebel af. Of we even een foto in het stadion mogen nemen is de vraag. Geen probleem, loop maar mee!


Het hoofdgebouw met links de poort die voor ons open zou gaan 

De stadionnaam is een verwijzing naar de poorten naar het oude stadscentrum, die aan de overkant van het stadion liggen. Lucchese komt uit in de Serie C en kent een geschiedenis van vele financiële problemen en tevens vele naamswijzigingen. Door de financiële problemen werd de ploeg al eens teruggezet naar de amateurs. Maar door een promotie werd de terugkeer naar de Serie C weer afgedwongen. Afgelopen seizoen eindigde de ploeg als negende en mocht meedoen in de play offs om promotie naar de Serie B. In de derde ronde werd men echter uitgeschakeld door Parma.


Links de stadswal, even verderop de stadionlampen

De hoofdtribune is overdekt, de overige drie tribunes zijn dat niet. De regen is inmiddels gelukkig in kracht afgenomen, maar het is nog verre van droog. Dat we alleen op de hoofdtribune rond kunnen lopen, is dus geen ramp. Het stadion biedt plaats aan 7.400 bezoekers, maar die zitten er eigenlijk nooit. In het seizoen 2016-2017 trok de club gemiddeld 1.953 toeschouwers naar de thuiswedstrijden. Wat opvalt is de grote ruimte tussen de hoofdtribune en het speelveld. Dit is een lege ruimte van zeker tien meter breed.


De hoofdtribune met daarvoor de brede gracht

Na een minuut of tien heb ik genoeg gezien en laten we ons door de vriendelijke dame van het secretariaat weer naar buiten brengen. Op mijn vraag of ze wellicht een pin (jaja, ik blijf het proberen) hebben, krijg ik te horen dat ze die helaas niet hebben. Als troost krijgen we een heuse Lucchese-aansteker en pen mee. Een aardige geste.


Een onoverdekte staantribune achter het doel

Na het stadionbezoek lopen we uiteraard ook het centrum van Lucca in. Een mooi, oud stadje maar de aanhoudende regen nodigt helaas niet uit om hier urenlang te vertoeven. We gaan verder richting Pisa. Een ritje van ongeveer een half uur rijden over de regionale binnenwegen.

Hoe dichter we Pisa naderen, des te meer bussen met toeristen we zien passeren. En die komen niet net als wij voor het Stadio Romeo Anconetani maar natuurlijk voor de scheve toren. We kunnen gratis parkeren voor het stadion en zien meteen dat een grote poort open staat. Terwijl ik al bijna de tribune oploop, komt er even verderop een man naar buiten. Ik steek mijn hand op met daarmee de non-verbale mededeling: ‘geen zorgen, goed volk’. Als ik daarbij vertel dat ik even snel wat foto’s kom maken, vindt de man het blijkbaar best en loopt weer naar binnen.


De hoofdtribune

De club waar Wim Kieft en Mario Been in de jaren tachtig mooi weer maakten, is in de loop der jaren afgegleden naar de Serie C. Na een dramatisch seizoen 2016-2017, waarin de ploeg 22e en laatste eindigde in de Serie B, bivakkeert Pisa nu net als buurman Lucchese in de Serie C. Toch trok de club afgelopen seizoen nog gemiddeld 6.500 supporters naar haar thuiswedstrijden. Twee jaar geleden promoveerde de ploeg overigens nog uit de Serie C naar de Serie B. De heen-en-weer van Volendam is er niks bij.


Genieten voor de stadionfetisjist

Sinds Kieft en Been hier speelden, is er zo te zien ook vrij weinig meer aan het stadion gedaan. Veel vuil, oud beton, kapotte of ontbrekende stoeltjes en duivenstront: zo zie ik het graag. Sinds 2001 draagt dit stadion de naam van oud-voorzitter Romeo Anconetani. De goede man was naast voorzitter ook eigenaar van Pisa in de succesvolle periode tussen 1978 en 1994. In die tijd pendelde de club nog op en neer tussen de twee hoogste niveaus in Italië. Sinds 1994 pendelt de ploeg op en neer tussen Serie B en C.


Beter dan de toren: het stadion van Pisa

Aan de voorkant van het stadion liggen wat minder florissante flats, de buurt achter een van de doelen herbergt wat nettere en grotere huizen. We laten de auto bij het stadion staan en lopen tussen de woonwijken door richting centrum. Als we toch hier zijn, dan pikken we de toren ook meteen mee. We steken een straat over, lopen door een poort en staan plotseling al oog in oog met het wereldberoemde bouwwerk. We trekken enkele foto’s en maken een Chinees gezin blij door hen op de foto te vereeuwigen met de scheve toren.


Wat zou een Nederlandse welstandscommissie hier van vinden?

De laatste halte van vandaag leidt ons naar Viareggio aan de Italiaanse westkust. Op de navigatie heb ik het centrum ingevoerd maar uiteraard weet ik al dat er ook een stadion in deze plaats ligt. De TomTom voert ons echter naar een havengebied waar vrij weinig te beleven valt, of je moet al van boten en schepen houden. Daarna rijden we blijkbaar weer een verkeerde kant op, nu komen we uit bij een campinggebied vlak aan zee. Er is echter geen mens te zien. Ik stel voor om het stadionadres in te voeren en daarna nogmaals het centrum te zoeken. Het voorstel wordt gelukkig goedgekeurd.

Het stadion van Viareggio 2014 heet officieel Torquato Bresciani, vernoemd naar de voorzitter en oprichter van de plaatselijke atletiekvereniging. Daarnaast heeft het stadion de bijnaam ‘Stadio dei pini’ wat ‘dennenstadion’ betekent. Daarmee verwijzend naar het aangrenzende bos. De poort van het stadion staat letterlijk wagenwijd open waardoor we onze auto mooi naar binnen kunnen rijden. Op de sintelbaan krijgt de plaatselijke jeugd atletiekles. Dat wij even rond kijken, daar stoort zo te zien niemand zich aan.


De nette hoofdtribune van Viareggio

Viareggio kwam in het seizoen 2016-2017 uit in de Serie D, Girone E. De Serie D is in regio’s verdeeld, vandaar de toevoeging. Na een vijftiende plek in de eindrangschikking handhaafde de ploeg zich via de play offs. Het seizoen 2017-2018 is tijdens ons bezoek al enkele weken aan de gang en de start is veelbelovend: na drie wedstrijden zijn er al zeven punten vergaard. Het stadion is klein maar voor een club op dit niveau lijkt me het prima. De hoofdtribune is overdekt en aan de overkant zien we een grote onoverdekte staantribune. Achter beide doelen geen tribunes.


De bomen waken over de tribune

We rijden even later weer de poort uit en gaan op zoek naar het centrum om daar wat te drinken. Als we de bocht nemen, zie ik plotseling een andere ingang van het stadion met bijbehorende poort. Daar wil ik graag ook nog even kijken en ik rem vrij hard af om de parkeerplaats op te kunnen draaien. Dat een scooter ervoor kiest om net op dat moment op twee meter afstand achter me te rijden, is zijn eigen keus. Gelukkig ontwijkt hij me keurig waardoor we zonder aanrijding de parkeerplaats bereiken.


De ingang van het ‘Dennenstadion’

Wat hier verder opvalt zijn de poorten rondom het stadion aan de straatzijde. Datzelfde zag ik eerder op de dag ook al in Pisa. Ik vermoed dat daarmee stukken straat afgezet kunnen worden voor de bezoekende fans, maar zeker weten doe ik dat niet. Een paar minuten later bereiken we dan eindelijk iets dat op een centrum lijkt, of beter gezegd op een boulevard met diverse winkeltjes en barretjes. Bij een van die barretjes nuttigen we op het gemak een drankje en rijden een uurtje later terug richting camping.


Met deze poorten kan de straat afgesloten worden voor bezoekende fans

Met drie voor mij nieuwe en qua infrastructuur oude stadions mag ik weer spreken van een geslaagde groundhopdag. Met de andere stadions erbij gerekend komt de teller voor deze reis op zeven nieuwe grounds op mijn lijstje. Ook nu weer een woord van dank aan mijn vriendin voor het geduld en het opofferen van menige vakantie-uurtjes. Wie weet waar de volgende reis heen zal gaan en welke stadions onze wegen dan zullen kruisen? De toekomst zal het leren!

Nawoord: Lucchese kwam in het seizoen 2017-2018 niet verder dan een twaalfde plek in de Serie C Girone A (ook de Serie C is in regio’s verdeeld). In diezelfde divisie werd Pisa knap derde maar moest in de play offs het onderspit delven tegen Viterbese Castrense. Viareggio eindigde in haar Serie D als vijfde waarna het in de eerste ronde van de play offs werd uitgeschakeld door San Remo.