Na de heenreis, waarbij we al enkele stadions in Tirol en Slovenië konden bezoeken, verblijven we elf dagen in Kroatië. Uiteraard zijn voorafgaand aan de vakantie een aantal stadions in de buurt van ons vakantieadres in Porec opgezocht. De enige voorwaarde die mijn vriendin heeft opgelegd, is dat het bezoeken van stadions op een dag moet gebeuren waarop het niet zo’n heel mooi weer wordt. Een deal die ik met alle plezier sluit.
De weersvoorspellingen voor maandag 5 september zijn niet al te best. Temperaturen van maximaal 23 graden (de rest van de vakantie is het rond de dertig graden) en 50% kans op neerslag. Een ideale dag dus om de auto te pakken en te groundhoppen. De eerste stop wordt meteen het stadion dat het hoogst op mijn verlanglijstje staat.
Vanuit ons appartement in de buurt van Porec maken we een mooie rit van 85 kilometer door de binnenlanden van Istrië richting havenstad Rijeka. Nadat we veilig de vijf kilometer lange Učka tunnel zijn doorgereden passeren we de stadsgrenzen van Rijeka. Het stadion Kantrida ligt redelijk vooraan en na enkele minuten rijden we een smal straatje in dat ons tot bij de poorten van het stadion brengt. Vanuit de auto zien we dat er mensen in het stadion rondlopen, dat is al een zorg minder!
Een smal straatje leid je naar het stadion
De ligging van dit stadion is werkelijk schitterend. Aan de ene kant grenst het stadion aan de Adriatische zee, aan de andere zijde wordt het stadion afgebakend door een hoge steile rots.
Achter de hoofdtribune de Adriatische zee
Kantrida werd in 1913 geopend. Opvallend is dat Rijeka tot aan het einde van WOII op Oostenrijks-Hongaars en later Italiaans grondgebied lag. Na WOII kwam Rijeka in handen van Joegoslavië en werd het de vaste thuisbasis van de Kroatische eredivisionist HNK Rijeka. In de zomer van 2015 verliet HNK Rijeka dit stadion voor een nieuw en kleiner stadion. Het is de bedoeling dat Kantrida plat gaat en er op deze grond een hypermodern nieuw stadion met aanpalend hotel en winkelcentrum wordt gebouwd. De bouw zou in 2017 van start moeten gaan. Sinds deze zomer speelt 4e divisionist NK Lokomotiva haar thuiswedstrijden in het prachtige, maar zwaar verouderde stadion. Tevens wordt het door de plaatselijke atletiekvereniging gebruikt.
De tribune waar de fanatieke aanhang zat
Via de hoofdingang lopen we zonder problemen het stadion in, links en rechts enkele katten passerend. Wanneer ik de hoofdtribune heb afgelopen en daarna ook vanaf de sintelbaan wat foto’s wil maken, hoor ik ineens wat commentaar. Vanuit een klein materiaalhokje in de gracht van de hoofdtribune gebaren een onfrisse man en vrouw dat het niet de bedoeling is dat ik op de sintelbaan of het veld loop. Om de goede vrede te bewaren loop ik naar het tweetal toe en vraag vriendelijk waar het nieuwe stadion van HNK Rijeka ligt. ‘Ongeveer vijf kilometer die kant op (daarbij gebarend in de richting van de stad)’ luidt het weinig concrete antwoord.
Ook van buiten mag dit stadion gezien worden
In de loop der tijd speelde het Kroatisch nationaal elftal hier elf wedstrijden. Opvallend genoeg verloor men hier geen enkele interland. Tien keer werd er gewonnen, één keer speelde men gelijk. En al waren het voornamelijk oefenwedstrijden, opvallend is het wel. Ook in de Europacup werden aardig wat clubs met een nederlaag naar huis gestuurd. In een ver verleden kreeg Real Madrid hier met 3-1 klop en meer recent werden VFB Stuttgart, Feyenoord en Standard Luik op nederlagen getrakteerd.
Panorama van dit fascinerende stadion met links de indrukwekkende rotsmuur
Ik kan me eigenlijk ook wel goed voorstellen dat het hier voor tegenstanders niet altijd even prettig moet zijn geweest. Het stadion is enkel bereikbaar via twee smalle straatjes, wat het geheel al wat intimiderend maakt. Aan de ene kant ligt een steile rots, aan de andere kant de zee waardoor het zeker in de herfst en winter erg koud en guur zal zijn. Tel daarbij op dat de club met de ‘Armada Rijeka’ een fanatiek thuispubliek heeft, waardoor Kantrida geen happy hunting ground voor bezoekende clubs was. Nu, op een zomerse dag, is het echter prachtig om hier rond te lopen. Mocht je hier binnenkort eens in de buurt komen, doe dan zeker de moeite om hier even langs te gaan!
 |
 |
 |
 |
Prachtige murals in Rijeka
Nadat we hebben gezien dat de fanshop helaas gesloten is, trekken we nog enkele foto’s van buitenaf en gaan vervolgens op zoek naar het volgende stadion.
Met de zeer summiere aanwijzing van het tweetal in het stadion in ons achterhoofd proberen we het nieuwe stadion van Rijeka te vinden door een paar kilometer via een grote weg richting centrum te rijden. Maar waar we ook kijken, het nieuwe stadion zien we nergens. Dat schiet natuurlijk niet op, dus wordt het adres van een ander stadion in deze stad in de TomTom ingevoerd.
Via de drukke hoofdweg passeren we het station van Rijeka en slaan even later linksaf, waardoor we gelukkig de drukte uit rijden en in de buitenwijk Susak terecht komen. De navigatie werkt gelukkig prima en dirigeert ons binnen enkele minuten tot voor de deur van Stadion Krimeja van HNK Orijent 1919.
De ingang van het stadion én de bar
De toegangspoort is tevens de ingang van een bar annex eetcafé. Ik vraag de dienstdoende ober of ik even het stadion in kan om een paar foto’s te maken. Dat blijkt geen probleem en via een deur op de hoek van de bar lopen we de hoofdtribune op. Dit blijkt ook meteen de enige tribune te zijn die het stadionnetje rijk is.
De hoofdtribune: klein maar fijn
Orijent speelde in haar historie slechts één seizoen op het hoogste niveau, maar degradeerde toen direct. Verder zijn de grootste successen van de club het enkele malen bereiken van de kwartfinale van de beker. Het grootste deel van de historie verblijft de club in de lagere nationale divisies. In vergelijking daarmee zijn zelfs Fortuna-supporters verwend en dat wil heel wat zeggen…
Het scorebord van Orijent is redelijk cult
Aangezien onze auto in een tamelijk onguur straatje achter het stadion staat, blijven we niet langer hangen dan noodzakelijk. Ook het barretje is weinig uitnodigend om even rustig wat te eten of te drinken. We laten Rijeka dan ook voor wat het is en voeren het adres van het volgende stadion op de TomTom in. Na een korte pitstop bij ’s werelds grootste hamburgerketen gaat de reis verder richting Pula, de hoofdstad van Istrië.
 |
 |
Ook bij Orijent mooie muurtekeningen
Vanuit Rijeka is het ongeveer anderhalf uur rijden naar Pula. Gelukkig is het lekker rustig op de weg en zonder oponthoud bereiken we het centrum van de stad. Ook hier ben ik weer erg content met de recent aangeschafte navigatie. Binnen no-time zien we de lichtmasten opdoemen, waarna we ook nog vrij gemakkelijk en snel een gratis parkeerplaats op twee minuten lopen van het stadion vinden. De bekende vinckgoden zijn ons vandaag goed gezind!
Daar moeten we zijn!
Het Gradski Stadion Aldo Drossina ligt vlakbij het centrum. Dat er op het moment van ons bezoek al jeugd op het veld naast het stadion traint, had mijn getrainde groundhoppersoog uiteraard al geschoten. Dat vergroot de kans dat je een stadion binnenkomt namelijk aanzienlijk. En zo ook deze keer. In de hoek naast het trainingsveld staat de poort naar de tribunes wagenwijd open.
Deze kleuren bevallen me wel
Sinds de oprichting in 1948 veranderde Pula zes keer van naam, met name door een fusie en sponsortoevoegingen. Sinds 2007 wordt de huidige naam gehanteerd. De plaatselijke trots speelt sinds 2009 op het hoogste Kroatische niveau, ook wel bekend onder de naam MAXtv Prva Liga. Grote prijzen won de club nog nooit. De club heeft zowaar nog een kleine link naar ons eigen Fortuna Sittard. Niemand minder dan Franco Zennaro stapte in 2015 van Standard Luik over naar Pula. Een groot succes werd dit niet, na een half jaar vertrok hij zonder één wedstrijd gespeeld te hebben.
Het stadion werd in 2011 na een aantal renovaties feestelijk heropend met een oefenwedstrijd tussen Kroatië en Tsjechië en kreeg de naam van clublegende Aldo Drosina. Alleen de hoofdtribune is overdekt en het hele stadion is voorzien van zitplaatsen. Alle stoeltjes hebben de voor mij geliefde kleuren groen en geel, tevens de clubkleuren van Istra Pula. En dat is vreemd. Bij de voorbereidingen op de bouw van het Wagners & Partners stadion, verzekerde Cor Nijpels ons er namelijk van dat groene stoeltjes veel te veel gaan verkleuren. Daarom zitten we in Sittard inmiddels al zeventien jaar opgescheept met nietszeggende blauwe stoeltjes.
Groene stoeltjes, het kan dus toch!
Nadat we het stadion rustig hebben bekeken, lopen we nog even de minuscule fanshop in. Na de aanschaf van twee pins kunnen we het stadion met ene gerust hart achter ons laten. Het is inmiddels rond de klok van vieren en de temperatuur is alsnog aardig opgelopen. We besluiten dan ook om even rustig wat te gaan drinken in de stad en andere stadions op een later moment te bezoeken. Met drie leuke stadions die we zonder problemen wisten te vinden en waar we eenvoudig binnen kwamen, mogen we spreken van een zeer geslaagde groundhopdag!
Enkele dagen na de bezoeken aan Rijeka en Pula gaan we nog even langs in het plaatsje Novigrad. Vanuit ons appartement is dit slechts tien minuten rijden. Novigrad telt slechts enkele duizenden inwoners. Des te verrassender en knapper is het dat de club afgelopen seizoen vanuit de derde naar de tweede divisie promoveerde.
De enige tribune van Novigrad
Het Lako-stadion omvat slechts één tribune en heeft dan ook een capaciteit van maximaal 1.000 bezoekers. Ook hier grenst het stadion vrijwel direct aan de Adriatische zee. Achter een van de doelen staat een clubgebouw dat waarschijnlijk ook dienst doet als kleedruimte.
Wordt hier gebouwd aan de toekomst?
Op het moment van ons bezoek wordt er getraind, op het eerste oog lijkt me dit het eerste elftal. Als ik dichterbij kom zie ik tot mijn verbazing dat alle spelers in uittenues van het U21 elftal van Manchester City lopen te trainen. De enige verklaring die ik naderhand op internet kan vinden is dat City U21 hier in 2014 op trainingskamp is geweest. Wellicht hebben ze als soort van bedankje hun oude tenues achter gelaten?
Rechts van het clubgebouw de spelers in City-shirts
Heel veel interessants is er in en rondom het stadion van Novigrad niet te zien en dus vertrekken we al snel richting centrum. Het stadion van Novigrad is echter niet het laatste dat deze vakantie wordt bezocht. Enkele dagen voor ons vertrek speelt NK Jadran Porec (de club die voor ons het dichtst bij ligt) namelijk een thuiswedstrijd tegen Dugo Selo. Als sluitstuk van de vakantie wordt deze wedstrijd nog bezocht. Een verslag daarvan volgt binnenkort.
Zbogom!
