Het zit me al een tijdje dwars en ik merk dat ik er steeds slechter mee kan omgaan. Ik heb het dan over het plezier dat ik heb bij Fortuna. Ik mis momenteel een klein beetje de juiste ambitie, maar daarover straks meer.
Oke, het helpt niet echt mee dat de sportieve prestaties niet in resultaten (kunnen) worden vertaald. En het beeld dat mijn directe omgeving van Fortuna heeft, is ook niet onverdeeld gunstig. Men kan het niet begrijpen dat ik nog steeds week in / week uit naar de wedstrijden ga van het eerste- en geregeld ook het tweede elftal. Kort samengevat verklaart men mij voor gek dat ik dit vrijwel drie jaar met slechts een onderbreking van de enkele weken geleden gespeelde uitwedstrijd tegen VVV heb volgehouden.
Ik had natuurlijk meer tijd kunnen besteden aan andere hobby’s, maar goed, dat heb ik dus niet gedaan en ik heb er ook absoluut geen spijt van.
Mijn voor wat Fortuna betreft volhardend gedrag past niet meer in de huidige succescultuur die typerend is voor de maatschappij waarin we leven, maar ook dat neem ik graag voor lief. Ondanks de bij Fortuna sterkt afgeslankte salariëring – nee, voor de slechte verstaander: ik bedoel dit niet cynisch met de blik op de huidige situatie van het uitblijven van salarisbetalingen – heerst er blijkbaar voor de buitenwacht nog steeds het beeld dat het betaald voetballers allemaal wel komt aanwaaien en dat ze financieel zwaar overgewaardeerd zijn.
Op zich ook logisch, want het gros van die buitenwacht vergaapt zich met pils en chips binnen handbereik aan het Walhalla van het voetbal, de Champions League, en scheert de rest dan ook maar over 1 kam.
Of men verheugt zich op droomvoetbal van het Nederlands Elftal om vervolgens ongenuanceerd allerlei conclusies te trekken. Maar goed, ieder zijn mening, maar de gepropageerde moderne voetballiefhebber is blijkbaar geen type meer dat wekelijks naar een stadion gaat, maar zich daarentegen bedient van de gemakken van de betaalde liefde van de decoder en op grond daarvan een bindende mening over voetbal mag verkondigen.
Nee, je moet welhaast gek zijn om nog naar een stadion te gaan. Want het is duur, lange tijd van het jaar klimatologisch gezien onaangenaam en wekelijks slaan grote groepen hooligans te pas en te onpas vele onschuldige gezinnen uit elkaar. De macht van de media.
De media, ook afgelopen maandagavond werd de rol ervan weer aangehaald tijdens de Informatieavond in het Wagner en Partners Stadion. En wat Fortuna aangaat, is die rol vooral negatief. Op zich ook weer logisch, want de voor Dagblad De Limburger publicerende heertjes Oostra en Lammerse vertonen alle kenmerken van volgevreten holtorretjes die een paar dagen per week op gezag van hun werkgever het ruime sop mogen kiezen, om vervolgens hun nestbevuilende parasitaire onzin op papier te zetten.
En juist omdat deze mislukte schriftgeleerden het in de krant brengen, is het voor de publieke opinie een soort van waarheid. In feite is het een kwestie van in herhaling vallen en steeds maar weer dezelfde feiten en ook halve waarheden aan te halen. Blijkbaar minacht de Media Groep Limburg haar abonneebestand dusdanig dat men ervan uitgaat dat dit soort verlakkerij common sense is geworden.
Zo ook de zinsnede van Ivar Hoekstra (The King is back!) in DDL van dinsdag 3 mei 2005 dat Fortuna reeds zinspeelt op spelersaankopen van eredivisieclubs en de top van de eerste divisie.
Welnu, ik kan mij geen ogenblik voor de geest halen dat technisch manager Fred van Barneveld het woord “aankopen” in de mond heeft genomen. Maar journalist Hoekstra schept zo wel een situatie als zou Fortuna weer over voldoende geldelijke middelen beschikken die aanwendbaar zijn voor het aankopen van spelers.
Wat Van Barneveld wel duidelijk heeft aangehaald, is dat het ook zou gaan om spelers die transfervrij zijn aan het einde van het lopende seizoen en spelers waarvoor geen vergoeding aan een andere club voor wordt betaald. Dat lijkt me een op zijn minst correctere weergave van de feiten, maar dat leest natuurlijk iets ingewikkelder dan het ene woord “spelersaankopen”.
Daarnaast vindt Hoekstra het erg leuk Emmo Meijer’s quote aan te halen dat deze Fortuna – zich al dan niet Freudiaans versprekend – een eredivisieclub noemt, om dit vervolgens onder hoongelach af te doen als iets dat er zeker weer gaat aankomen in de niet al te verre toekomst.
Meijer heeft wel vaker een op het eerste oog boude uitspraak gedaan, uiteraard is dit ook vaak leuk, maar minstens zo vaak heeft hij dit ‘off the record’ gedaan en dat moet ook vooral zo blijven. Het enige waar ik momenteel belang aan hecht is het feit dat Meijer tezamen met zijn collega-commissarissen Nuijen, Abelshausen en Philippen hun werk om Fortuna weer op het juiste pad te zetten in alle kracht en succes kan voltooien.
En wat Jos Nuijen op zakelijk gebied allemaal heeft gepresteerd met zijn eigen onderneming, acht ik aangaande Fortuna niet relevant. Het zijn privé-aangelegenheden die strikt gescheiden van Fortuna moeten worden gezien. Voor mijn part gaat Jos Nuijen komende zomer een paar weken naakt hollen op Ibiza of iets dergelijks, daar hebben wij als supporters van Fortuna en dus buitenstaanders alsook de media niets mee van doen. Laat privé-zaken dan ook eens buiten beschouwing. Het leidt immers alleen maar tot verwarring en Fortuna wordt er echt niet beter van, punt.
Na het (ten dele) aanhoren van de verhalen van trainer Dekker en technisch manager Van Barneveld, besloot ik er maar vandoor te gaan. Dekker memoreerde enkele malen het gegeven dat hij dit seizoen met een wel erg smalle selectie moest werken. Vervolgens wordt aangehaald dat een groot aantal spelers geen contractverlenging heeft gekregen en dat er volgens de huidige stand een groep van welgeteld 8 veldspelers en 1 doelman overblijft voor het komende seizoen.
De overige plaatsen zouden moeten worden opgevuld uit spelers die van buitenaf komen en de groep spelers die niet voor contractverlenging in aanmerking kwamen.
Gezien de huidige ongewisse toestand omtrent het voortbestaan, zullen er bijzonder weinig spelers van buitenaf geneigd zijn blindelings hun vertrouwen in Fortuna uit te spreken. En het overgrote deel van de spelers die verkeren in de groep die geen nieuwe verbintenis kregen aangeboden, is waarschijnlijk beschadigd. Ik weet mij nog erg goed een Informatieavond ergens in de herfst van 2002 in het voormalige Supportershome op 100 meter van het stadion te herinneren. Fred van Barneveld showde met gepaste trots (en terecht) een sheet met daarop de namen van de spelers uit de eigen jeugdopleiding uit de toenmalige selectie die hun kunsten mochten vertonen in een vertegenwoordigend elftal van het land van hun herkomst. Daarvan zou dus uiteindelijk bitter weinig van overblijven.
Verder zien we dat de trend zich voortzet een aantal jeugdspelers versneld de overstap maken naar het eerste elftal. Niet geplande omstandigheden als overmatig veel blessures en schorsingen zijn hier debet aan. Maar het baart mij zorgen dat een speler als Gino Facenna in 10 dagen tijd 6 wedstrijden speelt in verschillende elftallen (eerste, Jong Fortuna, A-jeugd), waarvan minstens 3 volledig.
Daarbij nogmaals aangehaald dat de trainer spreekt van het feit dat hij dit seizoen met een te smalle selectie heeft moeten werken, vrees ik dan ook voor de toekomst van onze jeugd. Want Fortuna is blijkbaar nog niet in staat een selectie van minimaal 20 spelers op te bouwen, een aantal dat mijns inziens benodigd is om een seizoen mee door te komen, zeker gegeven de historie van de blessures waarmee we de afgelopen jaren te maken hadden.
En het feit dat de contracten van een groot aantal spelers die een groot gedeelte dan wel de volledige jeugdopleiding hebben doorlopen in de loop der seizoenen niet is verlengd, geeft ook een bepaald beeld weer. Ofwel de stap naar het eerste elftal is te groot of deze stap moet door onvoorziene omstandigheden te vroeg worden gemaakt.
Bovendien hebben we vaak moeten concluderen dat er op fysiek niveau bij veel spelers tekortkomingen zijn. Waarbij ik mij dan ook afvraag hoe efficiënt de viersterrige jeugdopleiding in de praktijk blijkt te zijn. Want het lijkt mij dat deze tot doel heeft om jeugdspelers klaar te stomen voor een langer verblijf in de selectie van het eerste elftal.
Men moet dit nu niet gaan opvatten als een frontale aanval op het Heilige Huisje Jeugdopleiding, dat pretendeer ik allerminst, ik meen dit oprecht en de tijd van de “keurslijven” is ook voorbij, die lont ben ik niet van zinnens nog eens aan te steken. Maar ergens heb ik nooit een plausibele verklaring kunnen vinden voor het feit dat er met regelmaat spelers vanuit de eigen jeugdopleiding doorstromen naar het eerste elftal, maar vele even zozeer weer afhaken na kortere dan wel langere tijd. Is de stap naar het eerste elftal een fysieke ‘mission impossible’, is er een tekortkoming op mentaal vlak of moet de begeleiding (technische- en medische staf) zich eens hoognodig een spiegel voorhouden?
Nogmaals, dit zijn geen oordelen, maar vragen die ik me de afgelopen 3 jaar met enige regelmaat heb gesteld. Voor anderen is het misschien een uitstekende oplossing om zich met enige regelmaat verbaal te laten leeglopen op de spelers tijdens een wedstrijd, maar dat zie ik niet als een oplossing.
Zie het voorbeeld van Georges Tychon. Ooit uitgeroepen tot Talent van het Jaar en goed 5 jaar later volledig afgeschreven door het grootste deel van de eigen aanhang. Uiteraard kan je dit ook weer toeschrijven aan de blessures die ook Georges is tegengekomen, maar dat is met meer spelers het geval geweest. Juist het feit dat bij Fortuna spelers na blessures niet meer hun oude niveau halen, baart mij ook zorgen.
Zie daarmaast het geval van Ray Fränkel. Aanvankelijk gehaald als een soort polyvante speler die inzet was op de posities rechtsback, centrale verdediger en centrale (verdedigende) middenvelder. Op laatstgenoemde positie werd hij als eerste gebruikt, thuis tegen Heracles en niet eens onverdienstelijk. Maar als rechtsback kon hij zijn draai totaal niet vinden. Als centrale verdediger speelde hij met name in het tweede elftal juist heel behoorlijk met daarbij ook een uitblinkende rol in de thuiswedstrijd tegen MVV.
Ik heb Fränkel nooit als rechtsback beschouwd, omdat ik vind dat hij op die positie niet over de juiste discipline en timing beschikt, aangezien hij te vaak en op verkeerde momenten koos voor te ingewikkelde oplossingen. Zoals een man uitspelen, terwijl soberheid geboden was. De uitwedstrijd van Jong Fortuna tegen Top Oss was daarvan een mooi voorbeeld. Fränkel gooide er de mooiste schijnbewegingen, overstapjes en passeeracties uit, maar deze sorteerden absoluut niet het juiste effect. Sterker nog, ze speelden de tegenstander vaak in de kaart, omdat ze meestal tot mislukken gedoemd waren.
Het is voor mij dan ook geen verrassing dat Ray wel de juiste instelling kon vinden wanneer hij als centrale verdediger speelde. Duelkracht, power, mandekking en atletisch vermogen zijn wapens en die kon hij op die positie ook volop benutten. Zie de gememoreerde wedstrijd tegen MVV, waarin hij op 1 (niet onoverkomelijke) fout na een uitstekende wedstrijd speelde en juist voor rust in het elftal zorgde. Voor een groot deel van het publiek stond Fränkel echter al te boek als een onzekere factor. Een houding die de technische staf mijns inziens had moeten bestrijden door hem eerder een rol van centrale verdediger toe te bedelen.
Zowel Tychon als Fränkel hebben het niet verdiend te worden weggehoond. Het publiek dat zich tegen een speler keert is dodelijk, zeker in de situatie zoals Fortuna die kent. Bovendien had trainer Dekker in thuiswedstrijden vaker voor een spelopvatting mogen kiezen die wat opener was, noem het met meer risico. Dan heb ik niet over het feit dat D-J Derksen vaak als enige echte spits speelde, maar de tussen de verschillende linies aanwezig zijnde twijfels over het doorschuiven dan wel strikt in de positie blijven spelen, zeker bij balbezit. Hierdoor kon je vaak al na de beginfase van een wedstrijd zien dat er tussen de linies enorme afstanden ontstonden die het voor een tegenstander ideaal maakten om in alle rust op te bouwen en overtalsituaties te creëren.
Ik heb de afgelopen 3 seizoenen niet met de geringste ambitie gelopen dat Fortuna voor een hoofdprijs (kampioenschap, promotie, periodetitel, nacompetitieplaats) kon gaan, maar voor een herkenbare spelopvatting mag je toch op zijn minst naar het stadion komen en meer dan eens was deze ver te zoeken.
Zoals eerder hierboven vermeld, mis ik eigenlijk een beetje de juiste ambitie. Net als Emmo Meijer heb ik persoonlijk ook wel meer dan eens me “bezondigd” aan het doen van een boude uitspraak. Zo had ik in kleine kring alreeds te kennen geven er na dit seizoen de brui aan te geven. Dit tot teleurstelling van de meesten aan wie ik het kenbaar had gemaakt. Echter, voor deze mensen heb ik goed nieuws. Bij het aanhoren van het feit dat er bij ene Zarko Grabovac, volgens Fred van Barneveld bijgenaamd “Zorro”, als proefspeler een aantal weken trainingen heeft meegedraaid, ben ik bereid mijn mening te herzien.
Als deze “Zorro” zo nuttig zal blijken te zijn als verondersteld door de technische staf en daadwerkelijk een contract tekent, ben ik gaarne bereid me te schikken in de rol van de dikke sergeant Garcia. Kunnen we dan toch weer eindelijk voor ons plezier naar Fortuna komen?
Oh ironie!
Gegroet,
TMD
