Afgelopen donderdag hield de supportersvereniging Fortuna Sittard ’92 (SV) haar jaarvergadering. Het werd een roerige vergadering, maar daarom niet minder interessant. In feite kwam er slechts één belangrijk item aan de orde en dat betrof de toekomst van de SV. We beperken ons hier dan ook maar tot dit punt. Het bestuur van de SV wil de banden met Fortuna Sittard sterk aanhalen. Zo zijn er plannen om alle seizoenkaarthouders lid te laten worden van de SV. Dat zou betekenen dat het ledental van de SV stijgt van 600 naar 3.000. Daarnaast komen er ook sterke financiële verwevenheden tussen de SV en Fortuna Sittard, waarbij de Fortuna Sittard vaak een veto heeft over de uitgaven. Verder heeft Fortuna Sittard de SV aangeboden de exploitatie van het nieuwe supportershome op wedstrijddagen voor haar rekening te nemen.
Deze plannen stuiten echter op groot verzet bij de fans. De kritiek richt zich op drie punten. Ten eerste de handelwijze van het bestuur van de SV. De leden hebben de indruk dat ze voor een voldongen feit worden geplaatst. Fortuna Sittard doet het naar buiten toe al voorkomen alsof de plannen al lang en breed rond zijn. De verkoop van buskaartjes (waar geen verschil meer is tussen leden en niet-leden) doet de geloofwaardigheid van het bestuur van de SV in deze ook geen goed. Het lijkt er inderdaad sterk op dat het vandaag slikken of stikken wordt. Een compromisvoorstel waarin de scherpe kantjes van het plan bijgeschaafd worden, lijkt bij voorbaat onmogelijk.
Ten tweede hebben de leden het gevoel dat ze dadelijk opgaan in de massa. 600 Leden worden er in één klap 3.000. Weg intimiteit, die de SV kenmerkte. Het bestuur denkt dat dat wel meevalt. Ze denken dat we de grote meerderheid van die nieuwe leden vrijwel nooit zullen zien. Dat zou zo maar eens kunnen, maar niks is zeker.
Ten derde richt de kritiek zich op het feit dat de SV haar huid verkoopt aan de club hetgeen de onafhankelijkheid niet ten goede komt. De SV heeft geen eigen leden meer, maar supporters die zonder dat ze het weten ineens lid zijn van de SV. En verder draagt de sterke financiële afhankelijkheid van de SV aan de club ook al niet bij aan de eigen identiteit van de SV.
Het bestuur bezweert dat de onafhankelijkheid van de SV niet in gevaar komt, maar duidelijke argumenten geeft het niet. Wel blijkt dat het zich “overgeven” aan de club een min of meer gedwongen besluit is. De financiële situatie van de SV ziet er niet al te best uit. De melkkoe “merchandising” is de SV al een paar jaar geleden kwijtgeraakt, de tweede melkkoe “supportershome” verliest de SV vroeg of laat ook (als Meulen Bouw gaat bouwen). Dat betekent dat de SV opzoek moet naar externe sponsors en die liggen blijkbaar niet voor het oprapen. De toekomstige financiële nood was dus te groot om dit financieel aantrekkelijke aanbod van de club domweg weg te wuiven.
De conclusie van de leden is simpel, dit is het einde van een onafhankelijke SV. Dat hoeft in principe geen probleem te zijn, zolang het belang van de SV parallel loopt aan dat van Fortuna Sittard (organiseren van busreizen, feestavonden, het runnen van het supportershome). Maar is dat de enige taak van de SV? Hoe zal de SV in de toekomst reageren als de belangen van de SV niet parallel lopen aan die van de club (bijvoorbeeld in het geval van stadionverboden of het spelen buiten de weekenden)? Is de SV dan nog in staat om een kritische vuist te maken richting Fortuna Sittard? En hoe stelt Fortuna Sittard zich in dat geval op? Het bestuur weet haast zeker dat ze die vuist nog steeds kan maken, de leden twijfelen er sterk aan. Uiteindelijk krijgt het bestuur het vertrouwen van een ruime meerderheid. Maar dat zal ook te maken hebben met het feit dat een “nee” stem nog ergere consequenties heeft voor de SV.
Fortuna Online ziet met argusogen aan dat de SV zo kort tegen Fortuna Sittard aankruipt. Het bestuur van de SV ziet daar geen onoverkomelijke problemen. Wij op onze beurt, zullen het bestuur aan die belofte houden en zonodig aan de bel trekken.
