Vergeten en vergeven Deel 1

Wie is Jos Mordang? Dat was de reactie van de webmaster van Fortuna Online toen ik hem vertelde over wie het eerste stukje in deze rubriek zou gaan. Tja, wie is Jos Mordang? Jos Mordang is een verdedigende middenvelder die in het seizoen 84/85 debuteerde in het eerste van Fortuna en vervolgens negen seizoenen onder contract zou staan. In die periode speelde hij 229 competitiewedstrijden. En met die staat van dienst hoort hij eigenlijk thuis in het rijtje van spelers als René Maessen, Willy Boessen, Huub Pfennings, Jo Bux, Tini Ruys en Roger Reijners. Echte Fortunezen die in ons aller herinnering blijven voortleven en hun plekje in de top ’54 van deze site meer dan verdiend hebben.


Het vreemde is dat dat Jos Mordang niet is gelukt. Jos heeft seizoenen lang geploeterd op het middenveld, maar niemand herinnert zich dat nog. Over hem bestaan geen anekdotes, hij duikt nooit op in verhalen over vroeger. Nu heeft hij dat ook wel een beetje aan zichzelf te danken, want Jos Mordang was niet bepaald een kleurrijke speler. In zijn jeugdjaren gold Mordang als een talentvolle middenvelder met een goed spelinzicht en een hard schot, maar in het eerste kwamen die kwaliteiten niet echt uit de verf. Daar blonk Mordang vooral uit in onopvallendheid. Hij scoorde vrijwel nooit en gaf zelden een briljante of een beslissende pass. Veel diepgang kende zijn spel niet: zijn actieradius is in beperktheid alleen overtroffen door Ruud Kool. En hij viel ook al niet op door zijn strijdlust of de felheid waarmee hij de duels aanging. De grote specialiteit van Jos Mordang was vooral de breedtepass over vijf meter.

Desondanks deden vijf verschillende trainers telkens weer een beroep op Mordang. Regelmatig begon hij het seizoen op de bank, maar kwam hij na een wedstrijd of vijf toch weer in de basis. Hij werd een nuttige speler genoemd, iemand die evenwicht in het elftal bracht, die andere spelers beter liet functioneren. Zijn risicoloze spel en zijn vermogen de tactische richtlijnen te volgen, waren in de ogen van de trainers grote pluspunten. En op zijn positiespel zal ongetwijfeld weinig aan te merken zijn geweest.

Het opmerkelijkste wapenfeit uit zijn carrière schreef Mordang op 20 augustus 1989 achter zijn naam. In de uitwedstrijd tegen Feyenoord mocht Mordang bij een 0-0 stand in de 36ste minuut een hoekschop nemen. Meestal hoefde de tegenstander zich weinig zorgen te maken over de corners van Mordang. Dat verklaart wellicht waarom de verdedigers van Feyenoord op hun gemak toekeken toen de bal het doelgebied in zeilde. Als doelman Joop Hiele zich op dat moment drukker had gemaakt om de bal dan om Marcel Liesdek, was er waarschijnlijk nog niks aan de hand geweest. Maar nu vloog de bal tot verbazing van iedereen zo het doel in: 0-1.

Tien minuten voor tijd maakte Richard de Vries er 0-2 van. De eerste uitoverwinning van Fortuna op Feyenoord was een feit. Zo’n afgang konden de Feyenoord-supporters maar moeilijk verkroppen. Zij wilden hun woede koelen op de spelers (onder wie de debuterende Joszef Kiprich) en op hun trainer. De tegels en de stenen vlogen het veld op en zeven minuten voor tijd volgde een succesvolle pitch invasion. Scheidsrechter Luinge besloot de wedstrijd te staken, de spelers konden ternauwernood de catacomben invluchten. De kersverse Feyenoord-coach maakte na afloop een ontgoochelde indruk. Zijn naam: Pim Verbeek.

Jos Mordang als hoofdrolspeler in een drama met Roelof Luinge, Pim Verbeek en Joszef Kiprich; het klinkt als een dwaling van de geschiedenis. Jos Mordang was geen hoofdrolspeler. Zelfs een belangrijke bijrol was zelden voor hem weggelegd. Bij het publiek was hij dan ook niet populair. Ook niet ongeliefd, trouwens. Voor hem geen liedjes, maar ook geen fluitconcerten. Jos Mordang riep geen enkele reactie op onder de supporters. En stond daarmee een beetje symbool voor het Fortuna van eind jaren tachtig, begin jaren negentig. Een saaie club met een elftal dat weinig geestdrift losmaakte onder de supporters. De eeuwige middenmotor, die nooit positief en nooit negatief opviel. Fortuna zou steeds iets slechter worden en in 1993 uiteindelijk degraderen. Mordang volgde die neerwaartse lijn. Ieder seizoen werd hij iets dikker en iets trager. Ieder seizoen werd zijn actieradius iets kleiner, concentreerde zijn positiespel zich nog meer rond de middenlijn.

Fortuna’s rampzalige seizoen in de eerste divisie, 1993/94, zou het laatste van Jos Mordang worden. De clubleiding besloot ontslag voor hem aan te vragen. Supportersacties bleven uit en ook de nieuwe trainer Pim Verbeek – toch niet wars van degelijk positiespel – zag het niet zitten in Mordang. Aan zijn loopbaan bij Fortuna kwam een passend slot op 22 april 1994. In de 63ste minuut van de uitwedstrijd tegen Haarlem haalde interim-coach Tini Ruys Mordang naar de kant voor Etienne Barmentloo. De wedstrijd, die in 0-0 eindigde, zou achteraf de laatste van Mordang in het Fortuna-shirt blijken te zijn. Zevenhonderd toeschouwers waren getuige.

PM