We krijgen geen genoeg van het heerlijk avondje in de Alkmaarder Hout. Fortuna Online bekeek de wedstrijd ook vanaf de Molenaartribune. Een verslag.
Het is wel even wennen. Om ongeveer kwart voor acht betreed ik de tribune van de Alkmaarder Hout. Niet het uitvak deze keer, maar de Molenaartribune. Een oude staantribune en dat is te merken. De tribune is helemaal niet steil en je zit dus de hele wedstrijd tegen de nek van je voorbuurman te kijken. Bijna Engels. Ook de verlichting is alleraardigst; een soort vooroorlogse bureaulampen. Het is eigenlijk gewoon een reisje terug in de tijd. Een reisje dat in Nederland, en zeker in de Eredivisie, helaas bijna niet meer te maken is. Groningen, AZ dus, Sparta, dan heb je het wel zo?n beetje gehad. Eenmaal op mijn plek zie ik het volgende goede nieuws van deze avond. Groene broeken! Deze avond wordt één brok nostalgie.
De wedstrijd begint. AZ start met een voorzichtig offensief. Steun van het publiek is er nauwelijks. Het gaat niet lekker met AZ, zou je als argument kunnen aanvoeren. Maar was ons de laatste jaren niet ook al opgevallen dat de wedstrijden in Alkmaar bijzonder geruisloos verlopen? Na een kwartier krijgt Fortuna wat meer greep op de wedstrijd. Het doet me goed om vanuit het uitvak het yellow-green army te horen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het volume niet echt indrukwekkend is. Maar ja, het aantal Fortunezen is vandaag dan ook relatief gering en bovendien waait alle geluid hier het stadion uit. Maar de Fortunezen laten zich in ieder geval horen en dat kan ik van de AZ-fans niet echt zeggen.
Inmiddels heb ik de indruk dat Fortuna op het veld AZ heeft waar ze het hebben wil. De wedstrijd kabbelt rustig voort en gevaar is er voor het Sittardse doel een tijdje niet meer geweest. De grootste kans is nog voor Hamming die knap aanneemt en snel inschiet. Nijkamp redt fraai. En dan komt de 38e minuut. Een prachtige aanval via Van Halst en Hermans wordt door Hamming op ouderwetse wijze fantastisch afgerond: 0-1. Stilletjes juich ik mee met het uitvak.
In de rust is er geen entertainment. Blijkbaar wil men de AZ-fans vredig laten doorslapen. In de tweede helft zijn we nog geen tien minuten onderweg. Een messcherpe counter resulteert in de tweede treffer van Hamming. Ik kan een juichkreet nu niet meer onderdrukken. Drie kansen, twee goals. Opnieuw word ik overmand door nostalgische gevoelens. Het uitvak gaat nu uit zijn dak. Graag had ik er nu tussen gezeten. De Ben-side heeft het nu helemaal gehad en probeert naar Eindhovens voorbeeld de kwaliteit van het hek uit. Gelukkig is dit hek wel tegen enige druk bestand.
Ook de rest van de Molenaartribune is inmiddels volledig afgehaakt. Er wordt flink gescholden. Veel versta ik er niet van, maar ik begrijp wel dat Van der Lem als hoofdschuldige wordt aangewezen. Later zie ik hem op TV; ik kan ze niet echt ongelijk geven. Even overweeg ik ?Lee is alles schuld? in Alkmaar te introduceren. Deze slogan is immers universeel. Ik zie er toch maar vanaf. In het uitvak is de sfeer nu opperbest. Stilletjes geniet ik mee. Hamming krijgt nog een enorme kans en mist helaas. Maar dat mag de pret uiteraard niet drukken.
Veel mensen om mij heen gaan morrend naar huis en missen het slotoffensief (of wat daarvoor moet doorgaan) van hun favorieten. Hoewel, ik heb de laatste anderhalf uur niet echt het gevoel gehad dat deze mensen naar hun favorieten zitten te kijken. Een haat-liefde verhouding misschien, maar meer is het echt niet.
De wedstrijd is afgelopen. Bij het uitvak wordt een feestje gevierd. Graag had ik nog even gebleven, maar mijn gezelschap is wat minder gecharmeerd van dit tafereel en wil eigenlijk wel vertrekken. Het bier smaakte vervolgens goed. Als een hommage aan Hamming heb ik de hele avond met de rechterhelft van mijn hemd uit de broek gelopen.
PvE
