Aan het begin van het seizoen bezocht ik tijdens een vakantie in Andalusië mijn eerste Spaanse voetbalwedstrijd. Vlak voor het eind van het lopende seizoen staat er weer een vakantie gepland, dit keer naar Italië. En hoewel ik wel al enkele stadions in dat land had bezocht, is het nog niet tot een wedstrijdbezoek gekomen. Hoog tijd dus om daar verandering in te brengen. De keuze valt uiteindelijk op Livorno tegen Vicenza in de Serie B.
AS Livorno Calcio bracht het grootste deel van haar sportieve geschiedenis door in de hoogste drie divisies van het Italiaanse voetbal. In 1991 gaat het plotseling helemaal mis wanneer de club haar licentie kwijt raakt en terug wordt gezet naar de zesde klasse. In 1997 keert de club terug in de Serie C en wordt overgenomen door Aldo Spinelli. Zeven jaar later volgt zelfs promotie naar de Serie A. De jaren die hierop volgen zijn een ware achtbaan voor de club en haar (extreem linkse) aanhang.
Het seizoen 2005-2006 verloopt uitstekend en door een zesde plek op de eindranglijst wordt zelfs Europees voetbal behaald. Daarin wordt de groepsfase overleefd en wordt de club uitgeschakeld door Espanyol. Het succes is van korte duur, want in 2008 degradeert de club weer om vervolgens één jaar later weer te promoveren naar het hoogste niveau. In 2014 eindigt de ploeg als laatste en degradeert zodoende weer naar de Serie B.
Trainer van Livorno is sinds maart van dit jaar niemand minder dan Christian Panucci. De oud-speler van onder andere Real Madrid, AS Roma en AC Milan won in zijn carrière onder andere twee keer de Champions League. Tot aanzienlijk betere resultaten heeft zijn komst echter nog niet geleid. In negen wedstrijden werd pas tweemaal gewonnen en vijf keer gelijk gespeeld. Met nog twee duels te spelen staat de club op een zevende plaats, die aan het eind van de rit recht geeft op deelname aan de play offs.
Ook voor tegenstander Vicenza Calcio wisselden sportieve hoogte- en dieptepunten elkaar de afgelopen jaren in rap tempo af. In 1998 werd nog (ten koste van Roda!) de halve finale van de Europacup II gehaald. Chelsea bleek daarin een maatje te groot. Na twee degradaties en een promotie zakte de club in 2005 zelfs naar de Serie C. Het was aan de Italiaanse voetbalbond te danken dat dat uiteindelijk niet doorging doordat twee andere clubs moesten degraderen. In 2006 volgde dan toch de degradatie en het duurde tot 2014 voordat de club terugkeerde in de Serie B. Voorafgaand aan de wedstrijd tegen Livorno neemt Vicenza de vierde plek op de ranglijst in.
Vanuit ons vakantieadres is het slechts drie kwartier met de trein reizen naar de Toscaanse havenstad. Die trein nemen we op de wedstrijddag (zaterdag 16 mei) om half een ‘s middags, waardoor we ruim anderhalf uur de tijd hebben om in Livorno het stadion te vinden en tickets te kopen. Die speling wordt al meteen wat minder als de trein met een kwartier vertraging vertrekt.
Vertrekpunt: stazione San Vicenzo
Aangekomen in Livorno stappen we direct in de bus die ons richting het stadion Armando Picchi moet brengen. Waar we precies uit moeten stappen, weten we niet en datzelfde blijkt te gelden voor een aantal Engelsen die ook op weg zijn naar deze wedstrijd. De vijf blijken uit het zuiden van Engeland te komen en hadden eigenlijk de wedstrijd Fiorentina tegen Parma op hun planning staan. Die wedstrijd is echter naar de maandagavond verplaatst en dan zitten de mannen alweer in het vliegtuig naar huis.
Als we de stadionlampen zien opdoemen en een jongeman met Livorno-sportbroek de bus verlaat, stappen we ook snel uit. Het is nog een uurtje voordat de wedstrijd begint, dus lopen we snel naar de dichtstbijzijnde poort van het stadion. Daar krijgen we te horen dat de ticket office helemaal aan de andere kant van het stadion ligt.
Ook bij de hoofdingang vonden we geen kassa
Na een fikse wandeling door de woonwijk om het stadion vinden we twintig minuten later dan eindelijk de kassa’s. Vanwege de laatste thuiswedstrijd van het seizoen heeft Livorno de entreeprijs verlaagd naar een schappelijke €5. Dat feit en de strenge veiligheidseisen (je krijgt alleen een kaartje op vertoon van een identiteitsbewijs) zorgt voor wachtrijen. Uiteindelijk zullen 7187 bezoekers de tribunes van stadio Armando Picchi bevolken. Dat is iets meer dan het gemiddelde van 6300 dat dit seizoen tot nog toe kwam kijken.
Na de kaartcontrole zien we meteen dat de tand des tijds aardig heeft toegeslagen. Het stadion hangt aaneen van roest, vuil en afgebladderde verf. En eerlijk gezegd is daar niks mis mee.
Het stadion kan links en rechts een likje verf gebruiken
Na een snel bezoek aan het, eveneens erg smerige, toilet ga ik op zoek naar programmaboekjes. Die meen ik snel gevonden te hebben, totdat ik op mijn plek zit en blijkt dat me een of ander maandmagazine in de handen is geduwd. Aangezien ik de editie van januari heb gekregen en om heen edities met kerstartikelen zie liggen, blijkt dat de oude magazines van het hele seizoen gratis zijn uitgedeeld. Een gegeven paard kijken we uiteraard niet in de bek, maar een écht programmaboekje had ik toch wel erg op prijs gesteld.
Het is inmiddels tien minuten voor de aftrap en de tribunes lopen redelijk vol. Op onze tribune zitten vooral families. Rechts van ons zien we de Curva Nord, alwaar de fanatieke aanhang van Livorno gehuisvest is. Onder begeleiding van ritmisch tromgeroffel horen we: Li!!! Vor!!! Nooo!!!
Op de Curva Nord zetelen de ultra’s van Livorno
Livorno viert dit jaar haar honderdjarig jubileum. Bij de opkomst van de spelers zien we dat de Curva Nord de oprichting herdenkt door middel van grote dubbelhouders.
Dubbelhouders geven de oprichtingsdatum van Livorno weer
Vanuit het uitvak, dat links van ons is gelegen wordt enigszins plagerig gezongen: Vaffanculo a tutto le stadio!!! De vertaling laat zich vrij eenvoudig raden. Ook het antwoord van de Livorno-fans: Vicenza, vicenza, vaffanculo!!! behoeft weinig uitleg.
Vanuit Vicenza reisden zo’n 250 fans mee
De wedstrijd begint en er ontspint zich een duel van een zeer matig niveau. Of het door het zomerse weertje komt of dat dit de standaard in de Serie B is, ik weet het niet. De enige die zich enigszins aan het gestuntel probeert te ontworstelen is de rechtsbuiten van Vicenza, Leonardo Spinazzola. Op de momenten dat dat lukt en hij een voorzet weet af te leveren, staan zijn mede-aanvallers helaas te slapen.
We zijn natuurlijk al lang gewend aan een bedenkelijk niveau voetbal, dus dat mag de pret absoluut niet drukken. Ik vermaak me ondertussen prima door het schouwspel op de tribunes te bewonderen. In het uitvak, dat links van ons ligt, hangt een figuur de capo uit. Hij voldoet perfect aan het beeld dat we van een Italiaanse capo hebben: ontbloot bovenlijf, iets te zwaarlijvig, getooid met een zonnehoedje, een jaar of veertig oud en druk gebarend tegen zijn medefans. Zijn aanblik en uiterlijk staan in schril contract met de oude ijsverkoper die op onze tribune Cornetto’s à raison van 3 euro per stuk probeert te slijten.
De Cornetto-man deed goede zaken
Na iets meer dan een half uur spelen is het op het veld dan toch prijs. Livorno-spits Daniele Vantaggiato schat een goede voorzet van Marco Moscati uitstekend in en kopt de bal onhoudbaar in de lange hoek achter keeper Vigorito. Voor Vantaggiato is het zijn vijftiende treffer van het seizoen, waarmee hij topscorer van de thuisploeg is.
Vantaggiato is weer de gevierde man
Vijf minuten na zijn treffer is Vantaggiato dicht bij zijn zestiende doelpunt. Opnieuw krijgt hij een kopkans, deze keer mikt hij helaas enkele meters te hoog. De rust wordt dan ook met 1-0 op het scorebord bereikt.
Wanneer de pauze begint, ontstaat er enige commotie in het bezoekersvak. De capo is in beweging gekomen en naar de scheidingswand met de Curva Sud (een man of twintig die zich onderaan de tribune in een klein vakje genesteld hebben) van Livorno gelopen. Daar staat hij, vergezeld door enkele kameraden, te vloeken en op de stalen wand te slaan. Tussenkomst van twee stewards smoort dit mini-opstootje al snel in de kiem.
Een mini-opstootje tussen de Curva Sud en het uitvak
Na rust wordt het spel er niet veel beter op. Het enige verschil is dat Vicenza wat meer de aanval zoekt. Vooralsnog komt men echter niet verder dan een afstandsschot van Davide Di Gennaro. Luca Mazzoni weet de bal met moeite uit de hoek van zijn doel te tikken.
Duwen en trekken bij een hoekschop voor Livorno
Vlak voor onze neus steelt de Braziliaanse rechtsback van Livorno, Maicon da Silva Moreira, de show door binnen tien minuten tot twee keer toe veel te zacht terug te spelen op zijn keeper. Hebben we hier te maken met een mislukte poging tot matchfixing? Het komt de Braziliaan in ieder geval op een scheldkanonnade van keeper Mazzoni en het thuispubliek te staan.
Vicenza mag een vrije trap gaan nemen
Ondanks de goede wil lukt het Vicenza vandaag niet om binnen de negentig minuten te scoren. Er worden echter drie minuten blessuretijd toegekend. In de laatste van die drie minuten trekt verdediger Ramos Borges Émerson bij een vrije trap zijn tegenstander binnen het strafschopgebied neer. Geel voor Émerson en een penalty voor Vicenza zijn het gevolg. Topscorer Andrea Cocco neemt plaats achter de bal en schiet zonder pardon de gelijkmaker binnen.
Cocco legt aan voor de gelijkmaker
Na het doelpunt mag Livorno nog aftrappen, maar dan zit de extra tijd er op. De eerder genoemde Da Silva Moreira gaat nu door het lint. Hij had zich wellicht beter druk kunnen maken om zijn spel in de voorgaande drieënnegentig minuten.
Er wordt links en rechts geduwd en getrokken tussen de spelers van beide teams. Keeper Mazzoni gaat zijn boekje blijkbaar te buiten en ontvangt de rode kaart van scheidsrechter Pasqua. Na eenenveertig wedstrijden lang geen minuut gemist te hebben, mist hij door deze actie de laatste wedstrijd van het seizoen. De supporters van beide clubs reageren overigens gelaten op de gebeurtenissen op het veld waardoor het op de tribunes en buiten het stadion rustig blijft.
Commotie na de wedstrijd waarbij Mazzoni rood zal krijgen
Ons wacht nu nog een wandeling richting bushalte. Daar nemen we even later de bus naar het station en besluiten Livorno verder te laten voor wat het is. We nemen de eerstvolgende trein naar San Vincenzo alwaar we een uurtje later genieten van een hapje en drankje.
Voor Livorno betekende deze 1-1 het zesde gelijkspel in de laatste zeven wedstrijden. De laatste wedstrijd gaat verloren tegen Pescara en daardoor mist Livorno de play offs op een haar na. Nummer acht Avellino heeft een minder doelsaldo maar blijkbaar telt het onderling resultaat. Aangezien Avellino twee keer gewonnen heeft, gaat die ploeg met de laatste play off plek aan de haal en eindigt Livorno op de negende plaats met lege handen.
Vicenza wint haar laatste wedstrijd van het reeds gepromoveerde Frosinone (dat volgend seizoen samen met kampioen Carpi zal debuteren in de Serie A) en eindigt als derde. Op het moment van schrijven zijn de play offs in de Serie B nog in volle gang.
Het voetbal was vandaag allesbehalve hoogstaand en de sfeer in het stadion zorgde niet bepaald voor kippenvel, maar door het oude ‘stadio Armando Picchi’ en het aangename weertje kan ik toch terugkijken op een geslaagd debuut in het Italiaanse voetbal.
