Zo, de eerste wedstrijd na de winterstop levert al meteen drie kostbare punten op. Dat moest natuurlijk ook, want het water staat ons tot aan de lippen. Maar kom, die punten zijn binnen en het voetbal leek ook ergens op!
6 Februari 2000
De eerste uitoverwinning en een forse ook
RKC Waalwijk 0 Fortuna Sittard 3
Doelpuntenmakers: 20. Gerritsen 0-1; 30. Volmer 0-2; 40. Amoah 0-3
Opstelling: Van Zwam, Zegrean, Hofland, Roest, Hermans, Landerl, Volmer, Van der Schaaf (85. Schulpen), Kool, Amoah, Gerritsen.
Toeschouwers: 5.000
Scheidsrechter: Van Beek
Geel (Fortuna): Zegrean, Amoah, Gerritsen
Rood (Fortuna): –
Het begon allemaal om 11.45uur in Sittard bij het Wagner en Partners stadion. Voor het eerst vertrok er dus een bus vanaf het nieuwe stadion. Met een jarenlange traditie, vertrekken van de Baandert, is dus nu definitief gebroken. Geen jeu de boules meer dus voor vertrek….
Er bleken zowaar drie bussen gevuld te kunnen worden met Fortunezen voor deze uitwedstrijd naar RKC. Daarnaast gingen er ook nog veel mensen op eigen vervoer naar Waalwijk. Dat is buitengewoon veel voor Fortuna standaarden. Vreemd eigenlijk want de tegenstander is niet echt aansprekend.
Wellicht heeft het tijdstip, zowel kalender technisch (voetbal op zondag) als voetbaltechnisch (eerste wedstrijd na de winterstop) daar iets mee te maken.
Het duurde een kleine twee uur voordat Waalwijk in zicht kwam. Even werd nog overwogen om toch maar naar de Efteling te gaan, maar het vertrouwen in de groen gelen was toch nog voldoende hoog om te kunnen veronderstellen dat de wedstrijd plezierig zou zijn dan een bezoekje aan Lange Jan en co.
Waalwijk heeft toch wel iets aparts. Enkele jaren al probeer ik er een goede definitie voor te vinden (het is geen stad, maar ook geen dorp), nu ben ik er eindelijk achter: Waalwijk is een uit de hand gelopen vinex locatie! Alle huisjes lijken op elkaar. Ze hebben er leuke slootjes gegraven, zodat er altijd waterplezier is. Er is een sportcomplexje, een industrieterreintje en uiteraard een woonboulevard. Alles aanwezig voor een gezin met twee kinderen. De Efteling is vlakbij, wie zou er nou niet willen wonen? Nou ik bijvoorbeeld!
Genoeg gelul over Waalwijk, na enig rondzwerven door deze vinex locatie komen we aan op de plek van bestemming: “het Mandemakersstadion”. Tja en ook voor het stadion geldt, ik heb er geen woorden voor. Is dit een stadion voor een profclub (nee te klein), maar ja het is toch ook weer te groot voor een amateurclub. In ieder geval bekroop mij het gevoel dat ik Fortuna was achtervolgd op één van de vele oefenwedstrijdjes tegen amateurclubs.
Het had natuurlijk ook prima gekund, het was pas de eerste wedstrijd na de winterstop dus had het net zo goed de laatste wedstrijd geweest kunnen zijn van de voorbereiding.
Nou ja om de competitiedraad maar weer op te pakken, stort ik me op een van de wedstrijdrituelen. Ik begeef me dus naar de snackbar om de Waalwijkse culinaire uitspattingen te testen. Als ik me goed herinner waren er verleden jaar twee snackbars in Waalwijk. Eentje buiten het stadion (een soort friet van Piet tentje) en eentje binnen het stadion. Dat tentje buiten was goedkoper dan binnen, dus dat liep stukken beter dan die tent binnen.
Gevolg: Friet van Piet is er niet meer. Ik was dus genoodzaakt mijn heil bij de RKC snackbar te zoeken. Er was keuze uit een broodje kroket, frikadel of hamburger. Ruime keuze dus, maar alle drie de keuzes hadden één ding gemeen. De snack was niet echt warm….
Ik liep dus het ernstige risico dat de bacteriën die er ongetwijfeld welig in tieren, niet gedood waren. Ja, het leven van een Goodyear fijnproever gaat niet over rozen. Verder werden alle snacks klaargestoomd in één frituurpan die naar het zich liet aanzien al jaren niet meer was schoongemaakt.
Toch was de kwaliteit redelijk en ik leef nog steeds, dus ik heb waarschijnlijk niks verkeerds binnengekregen. Echter voor een Goodyear ster komt meer kijken. Volgend jaar beter zou ik zeggen!
Terug naar de tribune, we zitten nu tien minuten voor aanvang van de wedstrijd en het stadion begint goed vol te lopen. Dat laatste kan ook gezegd worden van onze tribune. Ik schat dat er zo’n 300 Fortunezen op dit duel zijn afgekomen en daarmee is ons vakje zo goed als vol! Erg gezellig!!!
De spanning neemt zienderogen toe, want het moet nu toch maar eens gaan gebeuren. De nieuwelingen Van der Schaaf en Amoah staan onmiddellijk in de basis. De rondootjes in de opwarming lopen voor geen meter en dat voorspelt meestal niets goeds. Zo speelt Kool het klaar om wat een pass over tien meter had moeten worden, te transformeren in een vuurpijl richting Kaatsheuvel.
De wedstrijd dan. Fortuna begint erg nerveus, waardoor RKC erg gemakkelijk in zijn spel komt. Het lijkt verdomde veel op het begin van AZ uit. Ook nu doen we RKC de ene corner na de andere corner cadeau. Gelukkig doen die daar niks constructiefs mee.
Na twintig minuten is de cornerverhouding 6-1 voor RKC, maar dat telt niet. Sterker nog, op het veel te groot uitgevallen scorebord prijkt dan RKC – Gasten 0-1!!! Hoe kon dat gebeuren?
Nou, dat zal Nascimento (of wie het ook was), zich ook nog wel eens afvragen. Een heerlijke blunder zorgt ervoor dat Gerritsen in balbezit komt vrij voor de keeper. Normaal gesproken is voor de tegenstander dan nog geen man overboord, want Gerritsen weet dat soort kansen toch niet te benutten. Maar niet deze keer, hij komt met een leuk stiftje op de proppen dat keeper Van Dijk kansloos laat.
Het dak gaat er zo’n beetje vanaf bij ons in het vak! Eindelijk benutten we onze kansen eens een keer. De wedstrijd kantelt dan helemaal in ons voordeel. Was het in het eerste kwartier wachten op een Waalwijkse goal, nu was het gewoon wachten op Sittardse treffers. En die kwamen er ook.
Eerst scoort Volmer uit een corner (ja ja uit een corner, u leest dat goed!) en vlak voor rust speelt Gerritsen Amoah mooi vrij voor de keeper, die ook al geen moeite schijnt te hebben om het net te vinden. Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen dat de sfeer in ons vak prima was….
Wat een eerste helft, we benutten onze kansen en geven eigenlijk niks weg achterin.
De tweede helft blijkt vervolgens een formaliteit te zijn. Niet dat ik dat in de rust verwacht had, de eerste competitie helft heeft namelijk aangetoond dat wij alles kunnen verspelen dus ook een 3-0 voorsprong. Maar niet deze keer, we zijn opnieuw superieur aan RKC. Het balletje gaat lekker rond en er komen opnieuw kansen voor ons. Gerritsen, Zegrean, Amoah en Landerl hebben mooie kansen op 4,5 en 6-0.
Dat lukt echter niet en daar mag RKC zich gelukkig mee prijzen. Ze mogen blij zijn dat Hamming geblesseerd is anders waren die zware cijfers weldegelijk op het bord gekomen.
Doet RKC dan niks terug? Nou niet echt, een kwartier voor tijd moet Van Zwam de eerste en tevens laatste redding maken. Nou ja redding, die bal had ik ook nog wel uit de lucht geplukt.
Wij zingen rustig verder en de wedstrijd lijkt als een nachtkaars uit te gaan.
Trainer Jol vindt blijkbaar dat ie het publiek iets moet bieden en hij stuurt Maarten Schops voor de laatste tien minuten het veld op. Maarten Schops? Is dat niet die Belg die een paar jaar geleden voor Roda speelde en tijdens een derby in Sittard een Fortuna supporter onderspuugde? Juist over die man hebben we het. Deze man is op zijn zachts gezegd niet zo populair in Sittard.
Ik weet niet wat er in zijn taakomschrijving staat maar het leek erop alsof hij weinig zin had om lang op het veld te staan. De ene tackle na de andere volgde (met uitblinker Van der Schaaf als doelwit) en het verbaasde dan ook niet dat ie vijf minuten na aantreden alweer mocht inrukken. Een kopstoot tegen Van der Schaaf was voldoende.
Wat een idioot, maar kom marketing specialist Martin Jol had zijn zin. Met het inbrengen van Schops verhoogde hij de amusementswaarde van de wedstrijd!!
De wedstrijd bevindt zich nu in de laatste minuut, de vierde official houdt een bordje omhoog: vijf minuten blessuretijd. Hè jammer, waarom geen tien of vijftien? Het is net gezellig!
De wedstrijd kabbelt voort naar het einde. We winnen dus met 3-0.
Wat een gekke middag, in niets leek deze wedstrijd op dat wat ik begin dit seizoen kreeg voorgeschoteld. Even een opsomming: we winnen een uitwedstrijd (de eerste dit seizoen), we houden de nul achterin (de eerste keer dit seizoen), geen spanning, geen schoten op paal en lat, geen goals tegen in blessuretijd, geen nieuwe blessures, geen dubieuze scheidsrechterlijke beslissingen enz.
Was er dan niks normaal? Ja toch, één zekerheidje is er altijd: Zegrean kreeg geel!
Zijn er redenen om aan te geven waarom dat wat nu wel kon vorig jaar niet kon? Nou onze blessurelijst is fors gekrompen (Hamming, Kiekens en Heering), waardoor we eindelijk eens in onze nagenoeg sterkste opstelling konden spelen. En dan zijn er nog onze twee nieuwe gezichten Amoah en Van der Schaaf. Vooral die laatste maakte op mij een uitstekende indruk. Dit alles zorgt ervoor dat de concurrentie in de selectie fors is toegenomen, waardoor er door basisspelers niet meer gelanterfanterd kan worden.
Nee, het ziet er allemaal iets minder donker uit dan ik gedacht had tijdens de winterstop. Maar kom één zwaluw maakt nog geen zomer, de situatie op de ranglijst blijft onveranderd zorgelijk.
Ik hoef natuurlijk niet te vertellen dat de terugreis naar Sittard uiterst vermakelijk was! Na aankomst in Sittard nog maar even het supportershome ingedoken om onder het genot van enkele gele Brand rakkers het één en ander nogmaals te analyseren…
