Nederlaag nummer 6 op rij is ook een feit. En ook vandaag viel er bitter weinig af te dingen op de overwinning van Sparta. Sterker nog, met 1-0 mocht Fortuna de handjes dichtknijpen…
5 April 2004
Fortuna kan ook Sparta geen partij bieden
Sparta Rotterdam 1 Fortuna Sittard 0
Doelpuntenmakers: 43. Da Silva 1-0
Opstelling: Baart, Geraerts, Akerboom, Kazlaukas, Geerinckx, Tychon (59. Simone), Daemen (90. Meszaros), Cagnazzo, Jones, Van Barneveld, Rajcomar (87. Joosten).
Toeschouwers: 3.832
Scheidsrechter: Nijhuis
Geel (Fortuna): Tychon
Rood (Fortuna): –
Maandagmiddag 16.50uur. De dag lijkt bijna ten einde maar moet in feite nog beginnen. Het affiche Sparta Rotterdam – Fortuna Sittard staat op het programma. En dat mag een Fortunees eigenlijk niet missen.
En dus vertrekt er vanuit de Westelijke Mijnstreek een goed gevulde auto richting Rotterdam-West. Gegeven het late verstrektijdstip lijkt een tripje over de vaderlandse autosnelwegen geen goed plan en we verkiezen dan ook de Belgische autosnelweg. Voorwaar geen slechte keus. Oké, het wegdek mag dan waardeloos zijn, het ontbreken van ZOAB een regelrecht drama, maar files? Daar hebben we hier in België geen last van en daar was dit uitwijkmanoeuvre natuurlijk voor bedoeld.
Na enige strubbelingen in en rond Lummen (waar het erg druk is, of was dat Leuven??) bereiken we Antwerpen en dan is Breda dichtbij. En als Breda dichtbij is, is Dordrecht en Rotterdam dat ook. En zo kan het gebeuren dat we rond 19.30uur toch nog de stadionlampen van het Kasteel zien.
Dan zijn we er nog niet, maar als we de auto op een voetbalpleintje hebben geparkeerd (aub niet wegslepen…), we drie keer rond het stadion zijn gelopen voor kaartjes voor het uitvak, lopen we toch nog ruim op tijd het stadion binnen.
Er is nog zoveel tijd over dat we snel in een hagelwitte Goodyear-jas kunnen springen en de Spartaanse snackbar aan een test kunnen onderwerpen. De afgelopen jaren was het hier niet al te best, we zijn dus op onze hoede. Het assortiment is uitgebreid, maar zoals gebruikelijk gaan we voor het broodje kroket. Dat smaakt niet echt slecht, maar we stellen een beslissing aangaande het uitdelen van sterren minimaal uit tot in de rust: de Goodyear commissie heeft namelijk meer tijd nodig om tot een afgewogen oordeel te komen.
Als we de tribune oplopen kunnen we de Fortunezen in het uitvak op twee handen tellen. Het blijken er exact tien te zijn. Uw verslaggever kan zich zo snel geen slechter bezochte uitwedstrijd herinneren. Tja, voetbal op maandag en niet al te beste resultaten de afgelopen weken, zullen er wel debet aan zijn. En toch heb ik één van deze tien supporters nog nooit gezien. Niet thuis, niet uit, voor mij is deze supporter compleet nieuw! Ach ja, je moet ergens je debuut maken als Fortunees, welkom dus!
Op het veld loopt de warming-up ten einde en we zien dat Dario Cagnazzo terugkeert van zijn schorsing. Prima, we mogen hem graag zien. De terugkeer van Cagnazzo kost overigens Dave Joosten zijn basisplek. Verder zien we ook dat Chaly Jones terugkeert in de basis na zijn escapades op de Nederlandse Antillen. Hij vervangt de geschorste Bart Meulenberg op de linkshalf positie. Verder geen wijzigingen ten opzichte van het dramatische duel in Apeldoorn van afgelopen vrijdag.
Tijd voor de wedstrijd. Nergens in Nederland begint een wedstrijd mooier dan op Spangen. Vlak voordat de spelers het veld op komen, wordt het clublied ingezet. En dan komen de spelers het veld op. Sparta in het klassieke rood-wit; Fortuna is het klassieke geel-groen; de regen komt met bakken uit de lucht en dan zingt het publiek het Spartalied. Ja, noem mij maar een romanticus, maar ik vind dat dus een schitterend gezicht. Deze twee clubs mogen dan in sportief verval zijn geraakt, ze kunnen bogen op een mooie historie. En als die regen daalt in het licht van de stadionlampen en die twee karakteristieke shirts komen het veld op, ondersteund door het Spartalied, dan weet ik één ding zeker: goed dat ik er ben, ik had het niet willen missen!
Goed, tot zover de (toch niet onbelangrijke) sentimentele randverschijnselen: tijd voor de wedstrijd. Fortuna komt vanaf de aftrap onder een behoorlijke druk te staan van Sparta. Niet dat het onmiddellijk ‘moeder en kinderen eerst’ is bij de groen-gelen, maar veel positiever kan ik de zaken ook niet neerzetten, zonder de waarheid teveel geweld aan te doen.
Het overwicht van Sparta levert de Rotterdam een karrenvracht aan corners op, maar die zijn allemaal niet besteed aan de Kasteelheren. Of is het soms het goede optreden van het duo Charles Kazlauskas/Marcel Akerboom dat ons overeind houdt? Tja, dat die twee goed bezig zijn, is helder, maar ook de Spartanen mogen zich de nodige verwijten maken dat het na een half uur nog steeds 0-0 staat…
Fortuna kan daar bitter weinig tegenover stellen. Elke poging tot een aanval strandt voortijdig. Continu zijn we een stap te laat. We moeten het doen met een schot van Jones vanaf de rand van het strafschopgebied, dat keeper Kooiman enige problemen bezorgt. Verder komen we simpelweg niet. Oorzaak: we lopen al niet over van de kwaliteiten en als dan ook nog een paar spelers last hebben van een vormcrisis, kunnen we het helemaal vergeten…
De stormloop van Sparta gaat dus rustig verder maar de Spartanen lijken niet van zins hun superioriteit op het veld in de score te willen uitdrukken. Nou prima, moeten zij weten.
In de tussentijd heeft Cagnazzo zowat alle vrije trappen die we over de middenlijn bemachtigden op doel geschoten, maar helaas met weinig succes. En dan ineens krijgen we een corner. Cagnazzo gaat hem nemen en omdat het recht voor onze neus is, nemen we de mogelijkheid te baat om het ‘chi non salta, è Cagnazzo, è’ in te zetten. Hebben we in het uitvak toch nog van ons laten horen!!
Die corner levert niets op (het was al een godswonder dat we zover kwamen…) en tja hoe gaat dat dan. Dan lijkt zo’n eerste helft met een sisser af te lopen, maar vlak voor rust incasseren we toch nog een oververdiende (laat daar geen misverstand over bestaan) maar vanwege het tijdstip toch nog ietwat zure tegentreffer.
Het gebeurt allemaal uit de zoveelste corner. De bal verdwijnt in de flipperkast en valt voor de voeten van Mendes da Silva. En deze Spartaan toont weinig medeleven en knalt de bal binnen: 1-0. En dat is tevens de ruststand.
Hmm, als Sparta drie of viermaal had gescoord voor rust, hadden we niets te klagen gehad. Dus met die 1-0 mogen we niet mopperen.
In de rust zetten we onze keuring bij de snackbar voort. Het broodje kroket is namelijk niet goed gevallen, zoals het dat een paar jaar geleden ook al niet deed. Vandaar ook de enigszins afwachtende houding van de Goodyear commissie. Het lijkt wel een klusterbom. Als je de kroket inslikt, spat ie uiteen in allerlei kleinere bommetjes….
Tijd dus om een alternatief te testen: een Unox worstje. Een van de commissieleden beslist in een vlaag van verstandsverbijstering zo’n worstje aan te schaffen. En dan volgt een gruwelijke scene. Het Unox worstje blijkt namelijk vocht te bevatten dat er na enig aandringen uit loopt. Als de leverancier van dit kleinood ter verantwoording wordt geroepen, komt hij niet verder dan dat er sap in zo’n worstje hoort te zitten. Ehh, dat er sap in fruit zit is ons bekend, maar sinds wanneer zit er sap in een worst????
Gadverdamme, de Goodyear commissie rest niets anders dan een negatief eetadvies af te geven voor de snackbar van Sparta. Wat een troep….
De tweede helft. Bij Sparta twee verse krachten; bij Fortuna geen wijzigingen. Het goede nieuws voor Fortuna is dat Sparta de belegering van ons doel uit de eerste helft niet kan voortzetten in de tweede helft. Het slechte nieuws is dat dat vrij weinig te maken heeft met het spel van Fortuna: dat blijft namelijk even slecht.
Sparta blijkt dus ook maar een doorsnee ploeg te zijn, die niet in staat is om ons langer onder druk te houden. Dan zou je denken: het is slechts 1-0, dit moet perspectief bieden voor Fortuna. Maar helaas, voorlopig spelen wij zo slecht dat van enig gevaar voor het doel van Kooiman geen sprake kan zijn. Triest, maar het is niet anders.
Na een kwartiertje, komt Mauro Simone (eindelijk terug!) Georges Tychon aflossen. De laatste had in de eerste helft al geel gezien voor een leuke charge en een tweede kaart was niet geheel uitgesloten.
Maar ook Simone kan het verschil niet maken, dus gaan we ons maar eens richten op de randverschijnselen. De heren Joosten en Laszlo Meszarós worden toegezongen als ze aan de warming-up beginnen, maar onze aandacht gaat vooral uit naar de grensrechter die zich vrij vaak in onze buurt ophoudt. De man neemt enkele dubieuze beslissingen en dan pakken we er maar eens het programmaboekje bij. Het is óf Hennie Merks óf Edwin de Vree. Hij ziet er uit als Hennie Merks en als we Hennie roepen reageert dat klophout ook nog. En zo kan het gebeuren dat wij met zijn tienen zo nu en dan in conclaaf gaan met ene Hennie Merks, die – terwijl de wedstrijd rustig doorgaat – met ons van gedachten wisselt over de buitenspelval.
Tja, leuk die Gouden Gids divisie, maar waar gaat het eigenlijk over?
Als die tweede helft vordert, sluipt er bij Sparta steeds meer angst in het spel. Waarom is onduidelijk, want de tegenstander is helemaal nergens, maar toch: Sparta wordt bang.
En misschien lopen er wel een paar Fortunezen op het veld die het Spartaanse angstzweet ook ruiken, maar uitbuiten? Nee, dat zit er vandaag echt niet in….
Kazlauskas is één van die spelers die in de gaten heeft dat er meer te halen valt, maar dat we het simpelweg niet kunnen uitbuiten. Hij uit zijn frustraties richting Hennie Merks. Goeie god, op zulk stemgeluid zal Paverotti jaloers zijn. Het gebeurt ergens halverwege onze helft, dus toch al gauw een metertje of veertig van ons vandaan. Maar de stemverheffing van Kazlauskas is luid en duidelijk hoorbaar. Arme Hennie Merks toch….
En zo sukkelt deze wedstrijd naar het einde. Sparta bibbert en beeft, maar wij kunnen er blijkbaar niks mee. Koning besluit dan vlak voor tijd te gaan wisselen. Drie minuten voor tijd komt Joosten er nog in voor Prince Rajcomar (Kazlauskas naar de spits) en notabene in blessuretijd komt Meszaros nog Tom Daemen aflossen. Met name het nut van die laatste wissel ontgaat mij. Waarom een middenvelder voor een middenvelder wisselen in blessuretijd bij een 1-0 achterstand??
Nou ja, het zal wel allemaal. Scheids Nahuis verlost met name Sparta dan maar snel uit zijn lijden en Fortuna houdt er dan ook maar mee op. De spelers bedanken de trouwe volgers voor hun bezoek en dan houden we er ook maar mee op.
De auto blijkt nog steeds op het pleintje te staan en zelfs de radio zit er nog in. Snel naar huis dan maar. Een terugreis (via Prinsenbeek??) met een hoog quizgehalte later komen we rond 00.00uur aan in de vertrouwde Westelijke Mijnstreek. Het voetbal was bagger; maar desondanks was de avond toch weer geslaagd.
Donderdag wacht FC Dordrecht in Sittard, wellicht aanleiding om uit een ander vaatje te tappen of is het vat leeg??
