Een aantal Fortunezen reisde vorige week met het bevriende Racing Genk mee naar de Europa League-wedstrijd in Lissabon tegen Sporting. Local hero Randy maakte een verslag en wilde graag dat dit op zijn favoriete Fortuna-site werd geplaatst. Zoals bekend zijn we de beroerdste niet. Wat volgt is een mooi verslag van enkele doldwaze dagen in Lissabon.

Het is donderdag 8 november rond de klok van 2 uur in de ochtend als de wekker gaat. Eindelijk staat dan de Europese trip naar Lissabon op het programma. Toen de loting pas bekend werd gemaakt, was Sporting Lissabon in mijn ogen de sterkste opponent van KRC Genk. Na drie speelronden liegen de cijfers er echter niet om. Sporting staat laatste en behaalde pas 2 punten. Ook in de competitie staat het er niet zo rooskleurig voor, voor de mannen van ex-Genkcoach Frankie Vercauteren, welke sinds kort bij de club actief is om er nog een sportief goed seizoen van te maken. Frankie acteerde anderhalf seizoen geleden bij de ploeg uit Genk en was de architect achter het behaalde kampioenschap. Verder spelen bij de Portugese ploeg de in Nederland bekende Ricky van Wolfswinkel, Stijn Schaars, Zakaria Labyad en Khalid Bouhlarouz. Laatstgenoemde ontving twee weken geleden in de onderlinge confrontatie in Genk 2x geel en mag vandaag vanaf de tribune bekijken.

Na mij even te hebben opgefrist, las ik tot mijn verbazing dat de gebroeders Nephew wat vertraging hadden opgelopen en de afgesproken tijd van 2.30 uur zeker niet gingen halen. Dit werd ze overigens vergeven daar dit nog nooit eerder is voorgekomen. Ik besloot hierop maar een cashgame te gaan spelen op Pokerstars en met succes werden er in kort tijdsbestek enkele dollars winst geboekt. Even voor 3 uur stond dan Ruud zijn bolide voor mijn deur en werd koers gezet richting AC Nederweert alwaar de overige 4 metgezellen ons al stonden op te wachten. De reis liep verder voorspoedig en er werd vooral in onze wagen veel afgelachen. Ik had de dag ervoor een filmpje van Pownews gevonden waar jongeren op een ROC in Amsterdam naar hun mening gevraagd wordt over het feit dat hoog opgeleiden 2x zoveel verdienen dan laag opgeleiden. Hierop leerde artiest Sidney ons dat je gewoon kunt stelen van de rijken. Dit filmpje was echter al een miljoen maal bekeken en dus zocht Pownews deze jongeheer op bij zijn woning. Deel 2 zorgde voor veel vertier in onze auto en enkele uitspraken kwamen meermaals per dag ter sprake. Rond 5 uur komen we aan bij Schiphol en constateren wij dat reisleider Nordy de parkeerplaatsen in het Amsterdamse tot in de puntjes geregeld had waarvoor mijn complimenten.

Na de spullen gepakt te hebben werd koers gezet naar de check in. Dit verliep zeer spoedig allemaal, waar onze reisgenoot, vriend en Pool Kevin een nieuwe bijnaam aangemeten kreeg in de vorm van Joepjak. Dit tot heftig vermaak van de rest van de kornuiten. Vlak voor vertrek van ons vliegtuig konden we nog even genieten van een halve liter die we met alle gemak konden opdrinken want ons vliegtuig had een half uur vertraging. Hierna konden we dan eindelijk vertrekken richting het iets warmer geachte Lissabon. Reisleider Nordy zat naast een +- 50 jarig koppel dat ook voor Genk kwam. Hij raakte vluchtig aan de praat en liet trots blijken ook naar Genk te kijken. Nog geen minuut later showt hij het koppel gelijk zijn tattoos. Deze wisten zich weinig raad en besloten gewoon maar gezellig mee te lullen en eens vriendelijk te lachen. Ikzelf beperkte me tot het spelen van wat Sudoku en al gauw kwam het vriendelijke Portugese personeel aan boord met een gratis ontbijt welke bestond uit een mini boterham met kaas en ham, een mini croissantje met wat jam en een mini Optimel drankje. Verder bleek dat de Sagres (bier) ook gratis waren dus vonden die gretig aftrek bij de Sittardse jeugd. Onderweg bleek meermaals dat er een vreemd luchtje in het vliegtuig hing. Op de heenreis was hier een tweetal schuldig aan. De rest wist het zeker: de kamerindeling zou gebaseerd worden op basis van winderigheid.

Na een vlucht van een uurtje of drie landen we omstreeks 9 uur plaatselijke tijd op Portugese bodem. Snel werden de koffers gepakt en werd er genoten van het lekkere weertje aldaar. Een taxibusje bracht ons tegen een schappelijk bedrag naar hotel Amazonia. Uiteindelijk bleek dat je voor maximaal 10 euro van de ene naar de andere kant van Lissabon gebracht werd. Dit zijn we in Nederland wel anders gewend. Eenmaal aangekomen bij het hotel bleek dat we pas om 12 uur in konden checken. De koffers werden gedropt en gezien het geringe aanbod aan voedsel in het vliegtuig werd gauw koers gezet richting een lekker ontbijt.


De slipper army is gearriveerd bij Hotel Amazonia

Niet ver van ons hotel vandaan werd een knus maar goed restaurant gevonden. De meesten kozen voor een broodje met een soort van schnitzel erop. Deze werd echter koud geserveerd, maar uiteindelijk bleek het heel goed te eten. Inmiddels begon ook een 3e persoon geurtjes te verspreiden waarbij de 3- en 4 persoonskamer bij deze eigenlijk al werden ingericht. Na de eerste Genkies al ontmoet te hebben, konden we dan eindelijk inchecken en bleek van de eerder gemaakte indeling niks waar. Al gauw werden de spullen gedropt en onze kamer omgetoverd tot een ware voetbalkamer met de nodige shawls en vlaggen. We zagen Jeroen zonder petje en kwamen tot de conclusie dat hij, zonder gel, een kop als een ananas heeft. Niet persoonlijk bedoeld hoor Jeroen. Er werd snel omgekleed en nadat iedereen zich opgefrist had en een enkeling al aan de Vodka Redbull zat, werd tegen een uur of 2 koers gezet richting het metrostation. Een kaartje werd gekocht en een geluk dat we enkele Genkse vrienden bij ons hadden welke woensdag al naar Benfica vs Spartak Moskou waren gaan kijken en zo de weg naar de Irish Pub wisten. Aldaar was er al een groepje Genkies en werd het gezelliger en gezelliger.


Een pintje op zijn tijd, zorgt voor gezelligheid!

Het plaatselijke bier Sagres was aardig te drinken en werd dan ook in een aardig tempo weggetikt. De sfeer was super ondanks wat pesterijtjes die, niet persoonlijk, maar toch wel een beetje té waren. Na nog wat gegeten en gedronken te hebben werd rond 7 uur naar het metro station gelopen. Eenmaal aangekomen bleek een angstaanjagende groep Portugese politie met de wapenstok klaar te staan en werd door het Sittardse deel wijselijk besloten maar met de taxi te gaan. Dit soort machtsvertoon moet je niet eens tegen willen komen! Na een grondige fouillering kwamen we dan eindelijk binnen in een van de mooiste stadions die ik persoonlijk in mijn leven gezien heb. Navraag leert dat er een 800 Genkenaren in het uitvak vertoefden. Na de match bleek dat ook nog een goede 200-300 fans op het thuisvak bijeen zaten, ware het niet dat dit vast sponsoren waren.

De match zelf was in de eerste helft van een redelijk niveau ondanks het gemis van enkele belangrijke pionnen als Barda en De Ceulaer. De eerste helft werd heel zakelijk gespeeld en we gingen dan ook rusten met de brilstand. De sfeer was matig te noemen en dit kwam door de afwezigheid van de Ultras. Normaliter zijn zij met 50+ aanwezig, ditmaal waren dit er slechts 10. In de rust dan ook tijd om een biertje te gaan pakken. Geluk bij een ongeluk dat de dame achter de toonbank vertelde dat het alcoholvrij bier was. Tevens waren er ook geen warme maaltijden. Geen Goodyear-ster dus voor deze Portugese topclub.


Het prachtige Estádio José Alvalade

Terug naar het tweede bedrijf waarin het niveau een stuk aangenamer werd. Het spel golfde op en neer en de ene na de andere grote kans werd om zeep geholpen. Na een uurtje spelen beging middenvelder Stijn Schaars een hele domme overtreding in een tot dan toe zeer harde wedstrijd. Dit leverde hem zijn 2e gele kaart op en hij mocht dan ook vroegtijdig gaan douchen. In het uitvak klonk het toepasselijke

Aufwiedersehen
Aufwiedersehen

Toch was het juist na de rode kaart Sporting dat twee tandjes bij schakelde en vijf minuten nadat het met 10 man kwam te staan de 1-0 voor het team van coach Vercauteren in het mandje legde. Na een prima aanval was het Van Wolfswinkel die binnentikte. Hierna wisselde Been en begon Genk eindelijk aan een langdurig slotoffensief. Vooral Anele faalde enkele malen oog in oog met Portugees international Rui Patricio. De blessuretijd was amper aangebroken toen de bal werd voorgegooid en het de van FC Twente gehuurde Glynor Plet was die met het hoofd doelman Patricio verschalkte. Het uitvak ontplofte en veel Portugezen dropen al van de tribunes af. In de resterende minuten gebeurde niks meer, zodat Genk nog altijd ongeslagen aan kop blijft staan. De 3e helft was qua sfeer beter dan de 2 hiervoor en nog zeker een half uur werd er flink gezongen en gefeest. Genk is immers bijna zeker van overwintering door dit gelijke spel.

Buiten aangekomen werden we geëscorteerd door de aanwezige politie en naar het metrostation gebracht. Onderweg ging het feestje verder door en even werd er massaal met 800 man het ‘Sit down if you love Racing’ ingezet. Een heel arsenaal aan liederen kwam voorbij. Aangekomen bij de metro werden we verplicht naar de andere kant van de stad getransporteerd en aldaar werd iedereen verzocht zelf maar te kijken hoe je bij je plek van bestemming kwam. We kozen ervoor om de taxi richting ons hotel Amazonia, such a lovely place, te pakken. Hier beperkten de meesten zich tot pakken van een pint bij de hotelbar, echter voor party animals als Kevin Joepjak en mij was het feest nog niet voorbij. Samen met twee Genkies werd er koers gezet richting de Irish Pub alwaar ook enkele Spartak fans zich bevonden. Er werd nog wat gekletst onder het genot van het nodige gerstenat. Even later merkte een groot deel van het café dat wij Nederlanders bleken te zijn. Zelf kwam de groep uit Amsterdam en omstreken waarbij we zelfs een Almere-fan spraken met een stadionverbod. Dit was vast een van die gastjes die tijdens het degradatieduel met een Roda-spandoek ons kwam provoceren. Enfin de beste groep was op schoolreisje en bleken het naar hun zin te hebben in Lissabon. Hier konden we ze niets meer dan gelijk in geven.

Niet zo gek veel later besluit het bonte gezelschap het vertier elders te zoeken. We kwamen in een van de vele uitgaansgebieden van Lissabon terecht met de nodige clubs, kroegen en een stripteasetent. In dit gebied troffen we nog enkele Genkies en wat ons opviel was dat het aardig druk was voor een donderdagnacht. Ook hier vloeide de gele rakkers rijkelijk en rond de klok van 3 uur werd het hotel opgezocht voor de nodige nachtrust daar we dit de nacht ervoor niet echt hadden.

Het is rond de klok van elven wanneer de meesten ontwaken uit hun roes. Na gedoucht en ontbeten te hebben besluitt Nordy, welke bekend staat vanwege het vele dabben aan zijn pum wat hij deze dagen deed, om met de groep wat van de stad te gaan bezichtigen en wat cultuur te snuiven in de Portugese hoofdstad.


De plaatselijke toeristengids stippelt de route uit

Dichtbij gelegen ons hotel vertrok elk half uur een bus door de stad. Hierbij viel te kiezen uit een rode, groene en blauwe lijn. De historische, de oude en de nieuwe route van Lissabon. Elke rit duurde ongeveer 1,5 uur en geen enkele lijn kruiste elkaar. We besloten de nieuwe lijn te pakken en na afrekening van de tickets welke twee dagen geldig waren, ontvingen we onze oordopjes en namen uiteraard achterin de bus plaats op de bovenverdieping, het open gedeelte. Het zonnetje brak door en er werd het nodige afgelachen bovenin de bus. Ook werden er Sittard en Genk liederen ingezet wat de sfeer ten goede kwam! Wat ons opviel was dat Lissabon een heel mooie en grote stad was waar oude gebouwen afwisselden met hele moderne gebouwen en je op vele plaatsen een mooi uitzicht over de stad of over de zee had. Na een half uurtje besloten we uit te stappen om Europa’s grootste aquarium te bezichtigen. Volgens Kevin Joepjak was dit gratis. Na het zien van de entreeprijs viel een enkeling stijf achterover en zijn we uiteindelijk toch maar niet naar binnen gegaan. Joepjak de volgende keer beter kijken he vriend! Niet persoonlijk bedoeld hoor. Wel zagen we even verderop een kabelbaan van waaruit je een mooi uitzicht had over een gedeelte van Lissabon. Hier werd keurig met 7-en tegelijk plaatsgenomen voor een prikje en het bleek de jonge knaapjes niet spannend genoeg dus werd er nog een schepje bovenop gedaan. We slingerde letterlijk van links naar rechts en wanneer je geen mof was, werd je verplicht om te springen. Achteraf gezien zijn we blij dat we dit overleefd hebben, want echt veilig kun je je in zo een dingen nauwelijks voelen.

Eenmaal uitgestapt werd de buslijn weer opgezocht maar dit bleek een lastige klus voor gids Nordy. Niet persoonlijk bedoeld 😉 . Als gemakkelijk alternatief werd maar geopperd de taxi te nemen. In de taxi was het Nordy die met veel creativiteit ons hotel een goede naam wilde bezorgen. Het bijna 23-jarige zangtalent kwam dan ook met de volgende song van The Eagles

Welcome to the hotel Amazonia
Such a lovely place
Such a lovely place
Such a lovely face

Dit geweldige lied is ons tot vervelens toe de hele vakantie toegezongen. Aangekomen bij ons hotel werd voor een prijzige prijs van 9 euro per dag een wifi-code aangeschaft. Over enkele uurtjes speelde onze eigen trots een awaygame in het verre Veendam. We zaten met onze gedachte al de hele dag bij dit duel. Na wat opfrissing en het opzetten van een filmpje op onze kamer slaat ineens de schrik toe. Net op het moment dat we wilden gaan eten zodat we op tijd Radio Fortuna konden luisteren kwamen we erachter dat de wedstrijd om 19 uur Portugese tijd start. Na nog wat pinten te hebben gepakt aan de hotelbar en onze kamer op de juiste manier te hebben ingericht was het dan eindelijk zover: de start van de wedstrijd. Vlak daarvoor had onze eindbaas ananaskop (niet persoonlijk bedoeld hoor) Jeroen er al voor gezorgd dat er enkele hasjies voorgedraaid waren. We startten de wedstrijd dan ook logischerwijs met de ”We roken hasj en wiet, en we snuiven speed” song. Op geheel eigen wijze verzorgden we door het hele hotel en op de straat ervoor voor ons eigen sfeergebied en soms ging dit ten koste van hetgeen we eigenlijk wilden horen, de verslaggeving. Geregeld herkenden we enkele liederen vanuit het uitvak en dit werd dan ook trots gecommuniceerd naar de aanwezigen in Veendam. Fortuna ging rusten met een 0-1 voorsprong. Tijd om snel nog wat alcohol binnen te werken. Het begin van de 2e helft werd buiten gevolgd aangezien enkele Genkies in de straat aankwamen. Uiteindelijk won onze club met 1-3 en dat moest natuurlijk gevierd worden. Eerst werd onze honger gestild in een chique restaurant.


Een romantisch diner voor de jeugd

Voor Randy was het niet chique genoeg dus is hij elders gaan eten, niet persoonlijk bedoeld! Na hier goed gegeten te hebben bleek het al 1 uur ‘s nachts te zijn. Na het bezoek van een club waar een besloten feest was en een stripteasetent werd om half 5 toch echt de spreekwoordelijke pin erin gehouwen. Op de hotelkamer werd wel nog wat lol getrapt waar de buren blijkbaar minder de humor van in zagen en meermaals op de muren sloegen en riepen of het wat stiller kon. Er werd terug geklopt op de muren door ons.

Boem Boem Genk!
Boem Boem Genk!
Boem Boem Ananas!

Fons Ruud bleek de meest volwassene van het stel en riep zijn kinders op om nu toch maar te gaan slapen. Hier werd braaf gehoor aan gegeven, mede doordat iedereen erg gaar was.

De volgende dag werd lekker uitgeslapen en ‘s middags werd besloten om toch nog maar gebruik te maken van het buskaartje en werd een andere lijn bezichtigd. Hiermee kwamen we langs het stadion van Belenenses dat zeer mooi gelegen in de wijk Belem ligt. Belem is een prachtige wijk die aan de grote rivier ligt met uitzicht op het grote Jezus standbeeld! Verder werden nog wat mooie beelden en gebouwen bezichtigd. Er werden veel, heel veel foto’s gemaakt en we leken een groepje Japanners zonder Nikon. Na dit gedaan te hebben zijn we dit keer in een ander gedeelte van Lissabon gaan eten. In dit gedeelte van de stad lagen allemaal winkeltjes en restaurantjes. We werden om de 5 meter aangesproken: ‘you wanna buy coke? hasj? weed?’ Ongelogen, bijna iedereen op straat verkocht en probeerde zijn ‘super quality’ aan ons te slijten. Het restaurant was ‘iets’ minder dan het restaurant van de dag ervoor, maar nog altijd goed te doen. Hoogtepunt waren de kreeften in de bakken die met elkaar vochten. Na een zeer uitgebreide fotoshoot met de kreeften konden we eten. We zijn hierna nog wat door de straten gebanjerd en zijn wat winkeltjes binnen geweest alwaar een enkeling nog een souvenirtje heeft gescoord voor het thuisfront.

Vervolgens werd besloten nog een paar drankjes te nuttigen in de Irish pub, maar niet te lang want de volgende ochtend zouden we alweer om 5 uur opgehaald worden door de taxi. Ditmaal gevuld met totaal ander personeel onder leiding van een of andere norse negroïde man. De beste man stelde het niet op prijs dat we enkele Fortuna-liederen zongen waarop ik hem bediende van enkele anti-roda liederen. Om 23 uur zou er een bandje komen optreden en hier wilden wij natuurlijk live bij zijn. In de tussentijd spraken we enkele voetbalfans binnen en het bleken Deense jongens van Kopenhagen en Bröndby te zijn die een dag later de wedstrijd SC Braga – Sporting Lissabon gingen bijwonen. Een van deze Scandinaviërs was zo zat dat hij in de kroeg in slaap viel. Dit moest hij ontgelden met enkele foto’s van ontblote geslachtsdelen en achterwerk van onze Ananas. Na wat korte conversaties met wat dames begon dan eindelijk het bandje. Met welk liedje zou zo een band nu het beste kunnen beginnen. Nou met de volgende song welke overweldigend werd meegezongen door de Sittard IV.

Today was gonna be the day but they’ll never throw it back to you
By now you should have somehow realized what you’re not to do
I don’t believe that anybody feels the way I do about you now

I said maybe
You’re gonna be the one that saves me
And after all
You’re my wonderwall

In de tussentijd komt een armoedige man binnengelopen en blijkt bloemen en overdreven grote zonnebrillen te verkopen. Voor 4 euro kreeg je al zo’n bril. De beste man bleek maar vier stuks bij zich te hebben. Hierop kreeg hij een briefje van 10 in zijn handen geduwd en daar mocht hij het dan mee doen. Na minutenlang gebedel voor extra geld besefte hij dat dat er toch echt niet in zat en vervolgde zijn weg.


De Sittardse uitvoering van de Dame Edna-club

Na wat lekkere meezingers te hebben gezongen, vond ondergetekende het welletjes en besloot terug naar hotel Amazonia te gaan om toch nog enkele uurtjes slaap mee te pikken. De die-hards Ruud, Kevin en 23 bleven gedrieën over. Wat volgde was een heftige nacht vol halve liters, geweldige Ierse muziek en uit de maat gedans van Nordy (niet persoonlijk bedoeld!). Even later had Ruud sjans van een Finse 45-jarige koemilf en kwam Kevin los! Hij had natuurlijk genoeg bier in zijn poolse gut geschonken. Zijn energieverbruik steeg per pint! Rond een uur of 3 was het welletjes en werd de taxi gepakt naar Hotel Amazonia! Nordy zong uiteraard weer naar de taxichauffeur: ‘We go to Hotel Amazonia! Such a lovely place!’.


Lissabon by night

Om even na 5-en stond de taxi al voor het hotel en was iedereen gepakt en wel klaar voor vertrek. Snel werd er nog even langs het Benfica-stadion gereden waarna we bij Lisboa Airport werden afgedropt. De terugreis verliep spoedig en zonder noemenswaardigheden. Behalve dat ondergetekende een kleine 728 Whatsapp-berichten had gemist waaronder een goede 640 afkomstig uit de geweldige Fortuna groepswhatsapp met een groot aantal Vak C’ers waarvoor hulde!

HANDJESSSS….. FORZAAA SITTARD!!!

Randy Bosman (met een kleine edit van ene Nordy W)