Verleden week pakten de Fortuna Dames hun eerste thuisoverwinning van het seizoen en vandaag was het prijs op verplaatsing. Met hangen en wurgen werden drie punten voor de poorten van de Hoornaarse hel weggesleept, maar dat had ook anders gekund. Kans op kans werd de nek omgewrongen, waardoor dat het tot diep in blessuretijd enorm spannend bleef. Uiteindelijk stapte iedereen apetrots de bus en auto weer in. Dames, jullie waren geweldig!


13 oktober 2012

Slordig Fortuna maakt het zichzelf onnodig lastig

Ste.Do.Co 2 Fortuna Sittard 3
Doelpuntenmakers: 23. Shirley Kocacinar 0-1, 62. Joëlle de Bondt 1-1, 85. 1-2 Esther Lakerveld (eigen doelpunt), 90 + 3. Colette van Aalst 1-3, 90 + 7. Sanne Brand 2-3.
Opstelling: Marloes van der Vlugt; Charlotte Schings, Glynis VromenMaartje Keulen, Loes Plantaz; Annika Pluymen, Vera WanrooijGwen Kuijer; Liv AertsShirley Kocacinar, Colette van Aalst.
Toeschouwers: 60
Scheidsrechter: Michel van de Luitgaarden
Geel: Shirley Kocacinar, Vera Wanrooij
Rood: –

De eerste alinea van het verslag van de uitwedstrijd tegen Saestum heb ik gewijd aan het feit dat de Fortuna Dames een valabel alternatief vormen voor de heren als zij onverhoopt een weekend vrijaf hebben vanwege interlandverplichtingen van het Nederlands XI-tal.

Vreemd om amper vijf weken later weer met een interlandweekend te worden opgezadeld en het niet te hebben over Fortuna’s dameselftal als alternatief voor de heren. Neen, wat mij betreft horen de dames er inmiddels volledig bij. Terecht overigens, want ook zij trainen hard om op zaterdag een goede prestatie te leveren.

En hierin ben ik niet de enige. Tijdens de nababbel van de thuiswedstrijd tegen RCL wordt al voorzichtig gesproken over de verplaatsing naar het Zuid-Hollandse Hoornaar. Volgens Maartje Keulen ligt dit ‘voor Den Haag’, maar dat zegt me niets. Ik pleeg doorgaans te denken in Jupiler League-topografie. Dus voor mij ligt Hoornaar ‘iets boven’ FC Dordrecht. Daar waar Tifosi Giallo Verde kiezen voor de spelersbus, gaan wij het deze keer met de auto proberen.

De animo om een uitwedstrijd van Fortuna’s dameselftal te gaan bekijken wordt per dag groter, zodat we uiteindelijk met 10 personen de reis aanvatten. Dat gebeurt wel met enige vertraging, maar veel maakt dat niet uit. Ons reisschema is ruim genoeg om een kleine vertraging te kunnen opvangen.

Na het maken van een snelle indeling voor de bezetting van beide auto’s rijden we eerst een stukje zuidwaarts. Na enkele kilometers verlaten we de autostrade weer, slaan tweemaal linksaf en zetten koers naar het befaamde knooppunt Kerensheide. Dit knooppunt is Limburgs drukste en ligt niet toevallig in onze zo geliefde Westelijke Mijnstreek.

Als gauw bereiken we Eindhoven en via de lichtstad rijden we door richting provinciehoofdstad. Ondertussen lassen we nog een korte tussenstop in, aangezien de middenbeuk van de achterbank te kampen heeft met slapende benen. Tijdens deze tussenstop steek ik een schijf peperkoek in mijn smikkel, leegt Marc zijn blaas en legaliseert Maurice een stukje pyrotechniek.

Na een korte stoelendans rijden we door, de A2 af. Ter hoogte van knooppunt Deil slaan we linksaf, richting Gorkum a.k.a. Gorinchem. Aldaar verlaten we ook de autosnelweg en rijden pardoes een fraai polderlandschap in. Dit is ongetwijfeld de snelste route om bij het veld van Ste.Do.Co te komen, maar simpel is deze route niet. Ik vraag me dan ook hardop af hoe de spelersbus zich door dit landschap heeft gekronkeld.

Als we een brug over de autosnelweg nemen, doemen in de verte al verlichtingspylonen op: Ste.Do.Co komt in zicht! Als we dichterbij komen, zien we ook de zittribune waaraan het spandoek ‘Onze dames onze trots’ al hangt te wapperen. Tribunes van de tegenpartij dienen zo snel mogelijk te worden ingenomen en de meegereisde TGV lijken hierin te zijn geslaagd.

Als Christian zijn auto heeft geparkeerd spring ik daar dolgelukkig uit. Bijna twee uur opgevouwen in een ongemakkelijke houding te hebben gezeten heeft zijn tol geëist: mijn linker bilspier is dit niet gewend en heeft moeite weer het juiste ritme te vinden.

In de kantine is het al aardig druk. Enkele scheikundigen-in-de-dop spelen een potje tafelvoetbal terwijl enkele ouders zich koffie en versgesmeerde boterhammen laten smaken. Mijn oog valt prompt op een heus programmaboekje. Nadat we hiermee al kennis maakten bij RKHVV, beschikt ook Ste.Do.Co over een programmaboekje. Tevens zie ik een glasvitrine blinken waarin allerlei snacks liggen te wachten op de dingen die komen gaan. Redenen te over dus om deze Topklasser te laten meewegen in ons klassement ‘Thank God it’s Friday’!


Meligheid troef bij Ste.Do.Co.: trainer-coach Jannie Timisela is 50 geworden

Als ik even een praatje maak met Harry Kisters, zie ik in mijn ooghoeken een dame struikelen en bijna tegen de grond smakken. Het ‘Suarez, Suarez’ brandt op mijn lippen, maar gelukkig weet ik me te beheersen. Dames lach ik doorgaans niet uit en al helemaal niet als hun hartje klopt voor Fortuna. Ondertussen zie ik ook Katja Demacker aan een tafeltje zitten. Dat is alleszins geen goed nieuws, aangezien haar teamgenotes aan de opwarming bezig zijn. Een bovenbeenblessure zorgt ervoor dat zij vanmiddag Fortuna’s doel niet kan verdedigen. Dat houdt meteen in dat Marloes van der Vlugt haar competitiedebuut maakt.


Batteraof Katja heeft haar MVV-vriendjes heel wat uit te leggen

Tevens is Mayke Ploemen present en ze heeft haar hond meegenomen. Niet alleen in de kantine, maar ook in de bus. Goed te zien dat de dames die niet kunnen spelen toch zijn afgereisd naar Hoornaar. Klasse!


Soraya Gulpen, Nancy Kisters en Loes Butink schieten op doel

Na het wegtikken van een blikje Coca Cola begeven we ons richting speelveld om enkele spandoeken op te hangen. Buiten de meegereisde Fortuna-supporters zien we amper iemand plaatsnemen op ‘De Sterk Door Combinate Tribune’. Het complex overziend ken ik meteen drie punten toe. Er is geenszins sprake van een stadion, maar de zittribune is niet verkeerd. Zeker niet omdat de zwarte stoeltjes het woord ‘stedoco’ vormen.


Hier gaat mijn hart sneller van kloppen

Vlak voordat de speelsters het veld betreden onder leiding van scheidsrechter Michel van de Luitgaarden, loopt de persdienst van de Fortuna Dames in de personen van Nancy Kisters en Loes Butink over het veld. Thuisblijvers kunnen vast niet geloven dat zij supporters hebben en zorgen voor bewijsmateriaal in beeld en geluid. À propos Loes Butink: haar ouders wisten mij bij Saestum nog te melden dat ‘er doorgaans niet meer dan 12 supporters meereizen’. Mooi dat er vandaag een kleine 30 fans de reis naar Hoornaar hebben gemaakt!


Come on you girls in green!

Terwijl er aan mijn linkerzijde amechtig wordt geprobeerd een prullenbak aan het roken te krijgen, is afgetrapt voor de wedstrijd. Fortuna probeert meteen naar voren te voetballen. Juist op het moment dat groene rook een hoek van de zittribune vult, verstuurt Vera Wanrooij een pass richting Liv Aerts. Fortuna’s woelwater aan de linkerkant sprint voorbij haar tegenstander en lijkt een identieke treffer te scoren als afgelopen zaterdag. Helaas is doelvrouw Sharon Schoonderbeek net iets eerder bij de bal en kan redding brengen.


Oscar Mopperkont komt uit zijn vuilnisbak

Meteen is het Ste.Do.Co dat aan een aanval bouwt en via Lotte Coerts en Sanne Brand probeert te combineren. Gelukkig let Loes Plantaz goed op en kan de bal ontzetten. Op het middenveld zijn het vooral Vera Wanrooij en Annika Pluymen die het spel bepalen, waardoor Ste.Do.Co er in de beginfase nauwelijks aan te pas komt.


Vera Wanrooij zet je niet zomaar opzij

Na een kleine tien minuten is het Fortuna’s kapitein die Sharon Schoonderbeek andermaal test. Doordat het veld door de aanhoudende regenval glad is geworden dreigen afstandschoten nog extra vaart te krijgen en Vera probeert daarvan te profiteren. Vooralsnog kan de doelvrouw met kunst en vliegwerk haar doel schoon houden.

We hebben al heel gauw in de gaten dat Ste.Do.Co niet voor niks onderaan het klassement bungelt en het lijkt een kwestie van tijd voordat ze een doelpunt moeten incasseren. Na een kwartier legt Vera Wanrooij, die in de openingsfase echt haar stempel op het spel van Fortuna drukt, de bal achter de Hoornaarse verdediging, maar de bal is juist wat te hoog, waardoor Shirley Kocacinar onder de bal doorkopt.

Ste.Do.Co probeert zonder al te veel overleg spits Sanne Brand te bereiken. Deze aanvaller heeft benen waaraan geen eind lijkt te komen, beschikt aldus over veel lengte en kan hierdoor de bal goed vasthouden. Het lukt haar vervolgens op Kelly Bogaerts te bereiken, maar diens voorzet is véél te scherp voor Denise van Gessel.

Na een korte opleving van Ste.Do.Co mag Fortuna weer proberen een voorsprong te forceren. Na ruim twintig minuten eindigt een corner van Colette van Aalst in de voeten van Liv Aerts en zij bedenkt zich geen moment. Via een woud van benen belandt de bal uiteindelijk naast het doel, maar dit had heel anders kunnen aflopen.

In de tribune hebben we de smaak inmiddels een beetje te pakken en naast het aanmoedigen van de speelsters zijn we er ook al achter wat Hoornaar ons allemaal te bieden heeft.

I wanna go home,
I wanna go home,
Hoornaar is a shithole,
I wanna go home…

Niet veel later wordt Ste.Do.Co voor een eerste maal erg gevaarlijk als vanuit de achterhoede de bal in één tijd in de diepte wordt gestuurd. Spits Sanne Brand rent er achteraan, maar wordt achternagezeten door Glynis Vromen. Glynis kan niet tippen aan het technisch vernuft van Shirley Kocacinar of Liv Aerts, maar beschikt over een geweldige wedstrijdmentaliteit en geeft achteraan geen duimbreed toe.

Als Sanne Brand op het doel van Marloes van der Vlugt denkt af te gaan, grijpt Glynis Vromen in, hetgeen haar een verdiend applaus oplevert. De heldenstatus van Fernando Ricksen zal ze misschien nooit bereiken, maar ze is toch al een klein stukje op weg.


Tiki-taka op het middenveld

Ondanks dat de rood/witten een ingooi overhouden aan Glynis Vromens actie, raken ze al vrij snel de bal kwijt. Via Loes Plantaz en Annika Pluymen komt de bal uiteindelijk bij Shirley Kocacinar terecht en zij begint aan een slalom door de verdediging. Nadat ze twee verdedigers in de luren heeft gelegd, zet ze de bal voor, waar Colette van Aalst komt aansnellen. De bal komt echter juist achter Colette terecht; weg kans.

Niet veel later is het dan toch raak. Liv Aerts ontvangt de bal centraal op het middenveld en ziet Shirley Kocacinar achter de verdediging van Ste.Do.Co wegsluipen. De  steekbal is perfect op maat en nadat de keepster wordt omspeeld, tikt Shirley de bal in het lege doel: 0-1.

Na haar doelpunt sprint ze richting tribune, trekt haar shirt omhoog, waarna de tekst ‘We love the N-Side’ tevoorschijn komt. Ze doet hiermee Vak C enigszins tekort, maar dat is haar vergeven. Ze ontpopt zich desalniettemin meer en meer tot de chou-chou van het Sittardse publiek.

Daar waar iedereen Shirley’s actie erg waardeert, is de scheidsrechter uit het pietluttige hout gesneden. Hij beschouwt haar actie als spelbederf en toont haar een gele prent. Hoe kinderachtig kun je zijn? Uiteraard laten we luidkeels horen het hiermee totaal niet eens te zijn.

Voetbalbond Maffia,
Voetbalbond Maffia…

De griezelige grijs op zijn gezicht spreekt boekdelen. Fortuna heeft vanmiddag nog geen gewonnen spel. En als je de indruk krijgt dat de arbitrage wel eens in je nadeel kan gaan uitvallen is het zaak om het veldoverwicht in de score uit te drukken. Kwalitatief is Ste.Do.Co maar heel pover en een marge van minimaal twee doelpunten bij rust moet toch mogelijk zijn?

Ondertussen is Liv Aerts veelvuldig langs haar tegenstander geglipt, maar ook Colette van Aalst is veel te snel voor haar tegenstander. Na een klein half uur versiert ze een corner, maar die leveren doorgaans te weinig op.

Ondertussen is het nog wat harder gaan regenen en dat maakt het nog moeilijker om tot goed voetbal te komen. Het spel ontaardt bij tijd en wijlen in een slag op het middenveld en daarvan is Roos Havermans het slachtoffer. Ze wordt even verzorgd, maar na een bemoedigend schouderklopje van Shirley Kocacinar kan ze weer verderspelen.

In de eindfase van de eerste helft blijkt dat Fortuna toch een beetje te veel gas heeft gegeven en moet een versnelling terugschakelen. Voor Lotte Coerts het sein om gelijk Alberto Tomba een slalom in te zetten. Nadat ze Loes Plantaz en Vera Wanrooij passeert, loopt ze ook voorbij Maartje Keulen en speelt de bal richting Denise van Gessel. Haar voorzet is gelukkig zó bedroevend, dat Marloes van der Vlugt de bal makkelijk kan oprapen.


´Tomba la Bomba´ begint aan de slalom

Via haar uittrap komt Liv Aerts in balbezit en dweilt de rechterflank af. Als ze het zestienmetergebied inrent ziet ze aan de linkerzijde Shirley Kocacinar aan komen snellen, maar haar voorzet kan nog juist door Joy van der Elst worden weggewerkt.

Ondanks de afwezigheid van erkende snack-tijgers als Nico en Fanta Frank begeef ik me richting kantine, terwijl de wedstrijd nog rustig voortkabbelt. Als de ref affluit, weet ik me nog twee deuren verwijderd van Ste.Do.Co’s veelbelovende catering.

Mijn voortvarendheid loont, want ik plaats als eerste een bestelling. Ook vandaag kies ik voor een broodje kroket. Ik heb tijdens mijn Fortuna-reizen ondertussen al honderden broodjes kroket gegeten en weet wel wat er in den lande te koop is. Echter, met de komst van het damesvoetbal naar Sittard heeft de wereld van het zaterdagvoetbal zich voor mij geopend. Uitwedstrijden tegen Saestum, RKHVV en vandaag Ste.Do.Co maken nog geen Jaap Bax van mij, maar wat niet is kan komen. Vergelijkingsmateriaal te over!

Terwijl ik geduldig wacht totdat de kroket netjes is gefrituurd, bestelt Brian zijn tweede portie vlammetjes en worden de heren aan de andere kant van de vitrine van frikadellen en tractorbanden afgeholpen.

In de tussentijd geef ik mijn ogen flink de kost en zie een fles Hela-curry op een tafel staan. Als ik mijn broodje waartussen de kroket zit verstopt in ontvangst neem, vraag ik beleefd of het mogelijk is de kroket van curry te voorzien. Wat volgt is een scheldkanonnade van het ergste soort. ‘Dat had je wel eens eerder mogen zeggen! Als iedereen zijn bestelling zomaar gaat veranderen ben ik hier nóg uren bezig! Als ik netjes vraag of ik soms moet bijbetalen (boven de rivieren moet dikwijls worden bijbetaald voor saus) gaat hij bijkans door het lint. ‘Hier, hou je broodje en je curry maar!’ Zijn ogen spuwen vuur.

Het is volstrekt onduidelijk waaraan ik dat heb verdiend. Mijn ouders hebben mij Rooms Katholiek opgevoed waardoor deze brutale vlegel nog goed wegkomt met zijn gedrag, maar naar punten kan hij natuurlijk fluiten. Wát een zakkenwasser.

Als ik naar de statafel wandel en Ralf en Jules van mijn escapades op de hoogte breng vallen zij welhaast van hun kruk van het lachen. Pff, dat heb ík weer!

In de toiletruimte kom ik Pierre Hensgens tegen die na enkele weken afwezigheid vandaag zijn come-back maakt. Hij bulkt van het vertrouwen en zegt er zeker van te zijn vandaag met een overwinning terug naar Sittard te reizen. Iets wat ook Loes Plantaz ons plechtig heeft beloofd!

Een teken voor mij om mijn pas te versnellen om maar niks van het tweede bedrijf te missen. De zittribune ligt er verlaten bij; slechts in het uiterste hoekje hebben zich ouders van speelsters verzameld. Met enkele mensen heb ik in het recente verleden kennisgemaakt en het kan niet anders dan dat het er leutig aan toe gaat. Derhalve een goed stel.

Het is duidelijk dat Ste.Do.Co de tweede helft uit een ander vaatje gaat tappen. Ondanks dat zij technisch een pak minder in huis hebben dan Fortuna knokken ze voor elke meter en dat lijkt prompt succes op te leveren. Door een misverstand op Fortuna’s middenveld belandt de bal tussen de doelvrouw en de verdediging en Sanne Brand is er als de kippen bij om het cadeautje in ontvangst te nemen. Gelukkig maakt ze het niet open, want ze trapt de bal haast onbegrijpelijk naast het doel. Fortuna moge gewaarschuwd zijn!

Om niet dezelfde fout te maken als tegen RKHVV probeert Fortuna een tweede doelpunt te maken en dat lukt ook nog bijna. Liv Aerts schiet van ruime afstand op doel, maar Sharon Schoonderbeek kan de bal niet goed klemmen. Ondertussen komt Vera Wanrooij inglijden en tracht de bal in doel te tikken, maar de doelvrouw kan juist op tijd de bal in haar armen drukken. Het recept is duidelijk: neem de doelvrouw van Ste.Do.Co maar eens onder vuur!

Inmiddels golft het spel op en neer en via een steekbal van aanvoerder Aniek Laponder dreigt een één-tegen-één situatie te ontstaan. Marloes van der Vlugt moet uit haar doel komen en doet dat voortreffelijk. Middels een sliding trapt ze de bal ver weg: gevaar geweken.

Desalniettemin gooit Ste.Do.Co er nog een schepje bovenop, maar vliegt uit de bocht als Aniek Laponder een vieze overtreding maakt op Shirley Kocacinar. Beiden gaan voor de bal, maar de aanvoerder van Ste.Do.Co lijkt ook nog voor Shirley’s onderbenen te gaan. Als dat werkelijk haar intentie is, dan is deze dame geslaagd in haar opzet. Laatstgenoemde blijft even liggen, wordt verzorgd door trainer Jannie Sangers, staat op en speelt verder.

De scheidsrechter heeft het allemaal gezien, maar doet helemaal niets. Hij trok wel een gele kaart uit zijn borstkast toen Shirley Kocacinar haar ondershirt liet zien, maar laat vervolgens de meest vreselijke tackles onbestraft. Onbegrijpelijk.

Toch laat Fortuna zich niet helemaal uit het veld slaan. De aanwezige supporters beseffen dat de dames een steuntje in de rug kunnen gebruiken en iedereen wordt aangespoord om mee te zingen. Op zulke momenten missen we Jeroen het hardst; hij zorgt tenminste voor structuur in het vak. Desondanks steken we de dames een hart onder de riem.

Forza Sittard,
We zullen altijd zingen,
We dansen en we springen,
Omdat we van je houden…

Het lijkt erop dat de dames zich enigszins optrekken aan hun fans en vooral Shirley Kocacinar laat zien een constante plaag te zijn voor haar tegenstanders. Na een klein uur speelt ze de bal langs de lijn en zet voor richting Liv Aerts. Het lijkt erop dat één van beide dames vanmiddag het verschil moeten gaan maken en zoeken elkaar voortdurend. Liv kan echter niet bij de bal en voor de rood/witten het teken om over te schakelen op kick and rush.

Na ruim een uur toucheert Vera Wanrooij aan de rand van het strafschopgebied een speelster van Ste.Do.Co. Voor Roos Havermans het teken om hard op Marloes van der Vlugt haar doel te gaan vuren. Haar schoten missen richting, maar toch houdt iedereen zijn hart vast.

Easy, easy,
Easy, easy…


Roos Havermans gaat op doel trappen

Terecht, want na een corner van Kelly Bogaerts kopt Joëlle de Bondt de gelijkmaker binnen. Natuurlijk volledig onnodig, maar dat krijg je ervan als je in de eerste helft verzuimt de kloof verder uit te diepen.

Niet veel later krijgt Ste.Do.Co de kans om zelfs op voorsprong te komen. Annika Pluymen haakt Lotte Coerts en de scheidsrechter blaast weeral op zijn fluit. Roos Havermans gaat weer achter de bal staan, maar zelfs in twee pogingen krijgt ze de bal niet tussen de palen.

Daar waar het spel voorheen op en neer golfde, is van Fortuna al even niets meer te zien. Ste.Do.Co valt aan en haalt alles uit de kast om op voorsprong te komen. Het leidt bijna tot het tegenovergestelde als Maartje Keulen aan een fameuze rush begint. Ze kapt twee speelsters uit en besluit steenhard op het doel. Sharon Schoonderbeek had hier absoluut niet op gerekend, maar kan desondanks Maartje’s schot uit de benedenhoek tikken.

Het is één van Fortuna’s spaarzame mogelijkheden in de tweede helft tot dusver. In de eerste helft hebben Vera Wanrooij, Liv Aerts, Colette van Aalst en Shirley Kocacinar verzuimd om meer afstand te nemen en de dames lijken hiervoor de tol te moeten betalen. Ste.Do.Co doet alles wat in haar macht ligt om het ‘degradatieduel’ (zo wordt dit duel in het programmaboekje omschreven) in haar voordeel te beslechten, al laten de Fortuna dames zich niet zomaar aan de kant zetten.

De in de eerste helft vrijwel onzichtbare Denise van Gessel wordt in de tweede helft veel meer in het spel betrokken en bezorgt Charlotte Schings handenvol werk. Toch is het rendement van haar acties eerder beperkt. Op momenten dat Charlotte haar kwijt dreigt te raken zijn het om beurten Maartje Keulen en Glynis Vromen die haar helpen zodat heel wat aanvallen kunnen worden geneutraliseerd. Samen met Loes Plantaz, die in de eerste helft veel in beeld was, speelt de verdediging een erg sterke wedstrijd en strijden samen voor elke meter.

Maar ook op het middenveld worden veel duels uitgevochten en als de bal dan wordt veroverd, levert een steekbal bijna altijd een kans op. Zo ook wanneer Liv Aerts goed diep wordt gestuurd. Ook in de tweede helft is ze veel sneller dan haar opponent en koerst linea recta op het doel van Ste.Do.Co af.

Haar inzet lijkt prima, maar kan nog worden aangeraakt door Sharon Schoonderbeek. De bal rolt echter onder haar lichaam door richting doellijn, maar kan nog juist van de doellijn worden gehaald. Net dat kleine stukje raffinement ontbreekt er nog aan.

Als de stadionklok op 80′ staat dient zich een nieuwe mogelijkheid aan als Gwen Kuijer en Liv Aerts elkaar weten te vinden. Via Fortuna’s linksbuiten komt de bal uiteindelijk bij Vera Wanrooij terecht, maar haar schot mist nauwkeurigheid om de Hoornaarse doelvrouw te verontrusten.

Ste.Do.Co probeert zo snel mogelijk diepte te zoeken, maar stuit veelal op een sterk spelende Glynis Vromen. Komt de bal in haar buurt, dan aarzelt ze zelden of nooit en trapt deze zo ver mogelijk terug richting speelhelft van Ste.Do.Co. Daar staan meestal Liv Aerts en Shirley Kocacinar klaar om een counter op te zetten en deze keer is ook Annika Pluymen meegelopen. Ze heeft in de gaten dat de bal wel eens bij de tweede paal terecht kan komen en kopt juist onder de bal door als de voorzet van Liv Aerts daar ook daadwerkelijk terecht komt.


Annika Pluymen stuurt Liv Aerts diep

Niet veel later probeert Ste.Do.Co wederom aan een aanval te bouwen, maar de diepe bal kan worden ontzet. Wat volgt is een peer naar voren waar Shirley Kocacinar wel heil ziet in de wilde pass. De bal stuitert een tiental meter vóór het strafschopgebied en draait richting het doel. Ondertussen heeft de doelvrouw in de gaten dat dit wel eens gevaarlijk kan worden en stormt uit haar doel.

In een poging de bal weg te boksen springt ze in de lucht, maar springt vooral tegen Shirley Kocacinar aan, die tegelijkertijd probeert de bal richting doel te koppen. Twee seconden later liggen beide dames op de grond, maar waar Shirley meteen weer overeind krabbelt, blijft de doelvrouw liggen. Aangezien er niets onoirbaars heeft plaatsgevonden gaat het spel gewoon verder.

De bal is ondertussen richting de zijkant van het speelveld gerold, maar desondanks probeert Shirley Kocacinar de bal van een behoorlijke afstand in doel te draaien. Op de doellijn staat echter Esther Lakerveld die de bal denkt tegen te gaan houden. Doordat er veel effect aan de bal zit en door de regen glad is, draait deze via haar onderbuik in doel: 1-2. Alles en iedereen die Fortuna in zijn hart draagt juicht als nooit tevoren en denkt dat de buit binnen is.

In een hoek van het zestienmetergebied ligt Ste.Do.Co’s doelvrouw nog altijd op de grond en na wat oplapwerk kan ook zij de wedstrijd hervatten. Aangezien de klok steeds meer naar de 90 minuten toekruipt probeert iedereen er nog eens vol achter te gaan staan. Want dat blijft nodig, want ook met één punt lijkt Ste.Do.Co. tevreden. Op het middenveld zijn het vooral Aniek Laponder en Lotte Coerts die flink gas geven.

Hierdoor laten de rood/witten hun verdedigende taken voor wat ze zijn en in de slotminuut van de reguliere tijd stormt Colette van Aalst alleen op het doel af. Doordat er in haar buurt nog geen tegenstander is te vinden krijgt ze wellicht juist die paar extra seconden tijd die haar aan het denken zetten en ze besluit veel te slap. De bal kan echter niet geheel gekeerd worden door Ste.Do.Co.’s doelvrouw, waardoor ze haar kan passeren en drie minuten in blessuretijd de 1-3 tegen de netten tikt. Match fini.


Colette van Aalst heeft Fortuna’s derde doelpunt gescoord

Zou je denken, want door blessures van Roos Havermans, Shirley Kocacinar, Liv Aerts en Sharon Schoonderbeek heeft de wedstrijd vele minuten stilgelegen. Toch krijgt Fortuna nog een enorme kans als Gwen Kuijer de bal voor het inschieten heeft. 1-4 zou helemaal het einde van Ste.Do.Co’s hoop op één of drie punten hebben betekend, maar het blijft dus 1-3.

Als de dames denken op hun lauweren te kunnen gaan rusten hebben ze het mis. Vlak nadat Ste.Do.Co. voor de vierde keer heeft afgetrapt zetten ze nog een aanval op en scoren prompt de aansluitingstreffer via Sanne Brand. Inmiddels staan er zeven minuten extra tijd op de teller, maar dat is geen reden om een einde te maken aan de wedstrijd.

Nu is het Fortuna dat mag aftrappen en schiet de bal nog een keer naar voren. Als de bal uiteindelijk bij Shirley Kocacinar belandt loopt ze met de bal aan de voet richting cornervlag. Het lukt haar om twee speelsters een hele poos van haar af te houden met de bal stevig onder haar voet geklemd. Uiteindelijk rolt de bal over de zijlijn waardoor Ste.Do.Co. mag gaan ingooien. Dat doen ze dusdanig voortvarend dat de bal een halve minuut later via Marloes van der Vlugt tot corner wordt verwerkt.

Na het nemen van deze hoekschot schreeuwt Ste.Do.Co. nog moord en brand vanwege een vermeende handsbal, maar daar trekt Maartje Keulen zich niks van aan. Middels een halve omhaal schiet ze de bal ver weg richting tribune en daar mag Ste.Do.Co. weer gaan ingooien.

Ter hoogte van de middenlijn zie ik Annika Pluymen al voorzichtig gniffelen, terwijl ze zich ongetwijfeld realiseert dat de wedstrijd nu écht gedaan is. En inderdaad, na 99 minuten fluit scheidsrechter Michel van de Luitgaarden voor het einde van de wedstrijd. Eindelijk! Voor mij een teken om mijn longen nog eens te vullen met frisse lucht.

Na 99 minuten moet ik toegeven dat ik ben gepakt door de intensiteit van de wedstrijd. Ik zou de dames dan ook willen oproepen voortaan wat meer kansen te benutten en het niet zo spannend te maken. Ik heb geen zin om binnenkort samen met Gérard Houllier en Nwankwo Kanu de wachtkamer van het Sittardse ziekenhuis te vullen.


De dames maken zich op voor een inmiddels terugkerend ritueel

Als beide dameselftallen elkaar een handje hebben gegeven is het tijd om de meegereisde supporters te bedanken en daar wordt uitgebreid de tijd voor genomen. Terwijl iedereen zich op de feestende dames concentreert staat een eindje verderop trainer Jannie Sangers met de waterzak in zijn hand. Naast hem staat begeleider Theo Bouwhuis met de armen over elkaar geslagen. Gebroederlijk naast elkaar genieten ook zij na van het spektakelstuk. Na vijf ellendige weken hebben de dames nu al voor de tweede week op rij gewonnen. Het gaat de goede kant op!


‘We love you Sittard, we do…’

Volledig doorweekt, maar met drie aartsbelangrijke punten in de knip zoeken onze ‘girls in green’ de kleedkamer op. Nadat we nog één keer Shirley’s stukje huisvlijt bewonderen stappen we in de auto. De ene helft gaat nog voor een after-party in Antwerpen, maar ik rijd met twee bestuursleden van de SV Nao Veure en twee piepjonge Fortuna-supporters terug naar huis.

In de auto loop ik stelselmatig de zes punten uit onze rubriek ‘TGIF‘ na.

Resultaat: drie maal drie is negen!
Uitvak: we komen maar niet boven de 50. Twee punten dus.
Stadion: verder dan een leuke tribune komt Ste.Do.Co niet. Drie punten.
Thuisfans: de knorrepotten aan de overzijde hebben we nauwelijke gehoord. Nul punten!
Catering: onbeschoft gedrag wordt niet beloond. Nul punten!
Randvoorwaarden: geen stewards gezien, maar de tribune hing vol met spandoeken. Programmaboekje was dik in orde: Tweemaal drie is zes.


… En zij houden van de N-Side!

Anderhalf uur later stap ik uit, ergens in de Westelijke Mijnstreek. Nagenietend van de hartverwarmende inzet van Fortuna’s dameselftal steek ik de sleutel in het slot van mijn voordeur. Ondertussen heb ik al bijna de helft van Studio Brussels ‘Greatest Switch jaaroverzicht 2012’ gemist, maar dat laat me koud. ‘Ste.Do.Co.-away’ had ik voor geen goud willen missen!

Michel Hennen