Wekenlang naar uitgekeken, maar in een oogwenk voorbij: de Tour de Handhaving 21/22 heeft probleemloos de eindstreep gehaald. Zonder selectiespelers, maar wel met een enorme zak geld werd vanuit Utrecht koers gezet richting Fortuna Stadion. Aan een gemiddelde van bijna 30 kilometers per uur haalden de #FortunaFietsers rond 16.00 uur de eindstreep. Met hun fietstocht bezorgen ze talloze mensen een seizoenkaart en de Fortuna Online-redactie een mooie dag…
Het is ergens in mei als ik Martijn terloops vraag wat de status is van de Tour de Handhaving. Martijn trekt een sip gezicht vraagt zich af of die er wel gaat komen. ‘Mocht de Tour de Handhaving doorgaan, zou ik dan mogen meerijden in een volgauto?’, vraag ik hem. ‘Dat gaat lukken’, zo antwoordt Martijn stellig.
Een kleine twee weken geleden word ik via WhatsApp gevraagd naar mijn plannen rondom de Tour de Handhaving. ‘Of ik nog mee wil gaan’. Natuurlijk wil ik mee! En dus staat zondagochtend op mijn nachtkastje een klokradio in mijn oren te toeteren dat ik dringend moet opstaan.
‘Je wekt me toch altijd om 05.30 uur?’
‘Klopt, maar vandaag een uurtje eerder, want om 06.00 uur staat Erik aan je deur.’
‘Erik aan mijn deur?’
‘Ja man, Tour de Handhaving!’
Shit… Tour de Handhaving… Maar met nog anderhalf uur te gaan heb ik een zee van tijd om mezelf op te frissen. Ik scheer mijn melkbaard af, stap in de douche en sta een kwartiertje later mijn botenhammen te smeren. Drie zakjes moeten volstaan. Nog een pakje rijstwafels meenemen, drie flesjes water en twee reepjes.
Op de achtergrond komt SLAM! zachtjes uit de transistorradio en bedenk me dat ik al aan een nieuwe dag ben begonnen terwijl het gros van de mensen drukdoende is haar zaterdagavond af te sluiten.
Terwijl ik aan de eetkamertafel zit blader ik door de zaterdageditie van mijn krant en roer in mijn koffie. Ineens licht mijn telefoon op. ‘Ben je wakker? Want ik sta voor de deur.’ Ik realiseer me dat ik in mijn boxershort in de krant lees en schiet uit mijn stoel. Trek een broek aan, steek mijn armen door de mouwen van mijn t-shirt en drop alle andere zaken die mijn moeten helpen de Tour de Handhaving te doorstaan in mijn rugzak.
En inderdaad, Erik staat al klaar! De eerste halteplaats is de DoKa van Niels. Hij is ook al wakker en begint meteen ‘des Niels’ te mopperen over het vroege vertrekuur. En ik mopper met hem mee. Maar was het niet mijn idee om een half uurtje eerder te vertrekken? Juist ja!
En klein half uur later pikken we Martijn op en zetten koers richting Domstad. Daar zal worden vertrokken, om 09.00 uur sharp, vanaf het woonadres van Nort. Even wordt er gediscussieerd of je nog 120 km/u mag rijden, maar verkeersborden geven uitsluitsel. Erik trekt meteen de handrem aan om zo snel terug te keren naar een kruissnelheid van 100.
Op de achterbank worden oude koeien uit de sloot gehaald. Over Danny Schreurs die aantoonde niet te kunnen multitasken en Wim Dusseldorp die zich in Thialf waande in plaats van het Fortuna Stadion.
Nerveus graai ik in mijn rugzak, want het zal me toch niet gebeuren dat Nort tijdens zijn eindspeech aangeeft ‘pissed’ te zijn omdat de Fortuna Online-redactie de hele dag rondjes 34.2 draaide? Heb ik alle spullen wel bij me? En is de accu van mijn smartphone nog vol?
In de auto wordt nagebabbeld over de editie van afgelopen jaar. Over de ongekende snelheid waarmee ploegleider Glenn Crauwels een wiel verving bij Nort en over de splijtende demarrage van Mickaël Tirpan in de beginfase, die hij later op de dag cash zou betalen. Ook worden diverse scenario’s doorgenomen. Het droomscenario is een lekke band voor Yelle in de openingskilometer waarna hij de resterende kilometers aflegt mokkend op de achterbank van de bezemwagen. Als dat scenario wordt geopperd knikt iedereen in de auto instemmend.
Ondertussen zie ik dat het al voorbij 07.00 uur is en realiseer me dat Riccardo zojuist voet op Nederlandse boden heeft gezet. Het gaat wat ver te beweren dat hij speciaal voor de Tour de Handhaving naar Nederland is gekomen, maar hij kan het wel live, in dezelfde tijdzone, volgen op sociale media.
Rechtdoor, met 100 km/u naar Utrecht!
In Utrecht aangekomen stuurt Erik zijn auto eenvoudig door de smalle straatjes tot bij het huis van Nort. Vanaf deze plek vertrekken over een uur vijf #FortunaFietsers richting Milaanstraat met als doel Euro’s ophalen voor het goede doel.
Tijdens het uitstappen heb ik nog een klein akkefietje met de omhooggekropen stoeprand, maar als Niels en Martijn uitstappen lost het probleem zich vanzelf op. De voordeur staat open en geur van koffie en thee komt ons tegemoet. Van andere fietsers nog geen spoor.
Nort woont in een wijk waarmee de Randstad vol ligt. Waar mensen nog geven om elkaar en, als je een periode niet zo lekker in je vel zit, je buurvrouw zomaar kan aanbellen om een keteltje versgemaakte kippensoep af te geven. Zó’n wijk dus.
‘Taxi Jos’ is gearriveerd!
Het is pas 08.00 uur en het kopje hete koffie valt in de smaak. Ineens staat Joris voor de deur. Hij is vanuit Tilburg naar Utrecht gereisd. Even later arriveert Ivo Habets vanuit Delft. Hij is nieuw binnen de groep #FortunaFietsers, maar wordt vrijwel meteen in de groep opgenomen.
Vanuit Amsterdam arriveren Yelle en Nicky. Zij vertellen dat ze tussen de feestgangers die juist de all-white editie van Sensation hebben bezocht de trein in zijn geschuifeld. De jonge jaren zijn duidelijk voorbij voor deze twee heren, want waarom hebben ze dat festival niet bezocht? Waar zijn de tijden gebleven dat beide heren na een uitwedstrijd tegen Cambuur op zaterdag samen met Bart de Kennedymars liepen, zonder één meter training? Wij weten het antwoord op de vraag: die tijden zijn verleden tijd.
Het gaat richting 09.00 uur en de fietskledij wordt aangetrokken. Ontzettend jammer dat de fietstocht wordt gereden in ABLOC-kleding en de commerciële jongens van Fortuna het niet voor elkaar hebben gekregen de #FortunaFietsers in geel en groene wielerkledij te hijsen. Zodoende is Jos de enige de enige die in volledig Fortuna-tenue de Tour de Handhaving gaat rijden, zij het in een busje.
Gelukkig komt Nort zijn bewaartweets wél na
De ploegleider en perschef discussiëren of het handig is om van ankerpunt naar ankerpunt te rijden, om de #FortunaFietsers zo vaak als mogelijk te zien passeren.
Ik ben zelf druk om via mijn Bluetooth-toetsenbord onze Facebook-pagina bij te werken, terwijl ik me niet realiseer dat dit het enige rustige moment van de dag zal worden. Niels vraagt de heren om posities in te nemen voor een statieportret en ze luisteren gedwee. En als ze dat niet snel genoeg doen bemoeit Martijn zich ermee.
Joris, Nicky, Ivo, Nort en Yelle v.l.n.r.
Terwijl de heren zich klaarmaken voor de eerste etappe informeer ik bij Martijn naar de rolverdeling van vandaag.
‘Ga je Twitter of Facebook bijhouden vandaag?’
‘Ik ga Twitter doen en jij Facebook. Omdat wij geen Facebook hebben’, briest Martijn.
‘Welke hashtag gebruik je?’
‘Alle hashtags door elkaar’,
Op momenten dat de spanning hoog is, kun je maar beter zo duidelijk mogelijk communiceren. Terwijl Niels, Martijn, Adja en Norts zus aftellen klungel ik met mijn telefoon waardoor ik de juist gemaakte afspraak meteen schend, Facebook laat voor wat het is en een foto plaats op Twitter!
Voor straf moet ik in de Fortuna-bus van ‘Taxi Jos’ stappen, maar we zijn nog niet de straat uit of ik plaats straf tussen aanhalingstekens. Vanuit Jos’ busje zit je net wat hoger, is het veel makkelijker in- en uitstappen en we rijden achter Erik aan, zodat we nauwelijks hoeven te navigeren.
De 11 A4’tjes die Martijn mij heeft gegeven laat ik door mijn vingers glijden, maar kan mijn ogen niet afhouden van de Rijksstraatweg. Na 23,5 kilometer bereiken we deze straat en houden rechts aan, houden links aan, slaan links- en rechtsaf, houden vervolgens rechts en links aan, slaan weer linksaf, slaan nóg een keer linksaf en vervolgens rechtsaf. Waar zijn we dan? In de Rijksstraatweg! Nog steeds? Yes! Gewoon nog een stukje rechtsdoor. En dan via de Steenweg naar de Wilhelminaweg.
Het hoogtepunt van de dag tot dusver
De #FortunaFietsers hebben flink de sokken in en beleven een vliegende start. We moeten dus alle zeilen bijzetten en laten Utrecht al snel achter ons. Ik word van links naar rechts geslingerd totdat we aankomen op de Lekdijk. Daar maakt Erik een noodstop omdat de eerste doorkomst gefotografeerd en gefilmd moet worden.
Martijn heeft zijn telefoon in de aanslag, Niels heeft zijn groothoeklens op zijn toestel geschroefd en ik hang mijn smartphone in mijn stabilisator. Het is nog even wennen, maar ineens doemt een groepje wielertoeristen op: Nort, Yelle, Ivo, Joris en Nicky!
Ivo heeft de tegenwoordigheid van geest om naar Niels te zwaaien!
Terwijl de heren de Lekdijk afzoeven springen wij snel weer in de auto’s om door te rijden naar het tweede ankerpunt: de ferry naar Culemborg. Jos heeft het naar zijn zin en ik praat hem bij over de ontstaansgeschiedenis van de treingroep, de verwantschap met Vak C en de historische bewaartweet van Nort.
We verbazen ons over de schoonheid van het landschap waar we doorheen rijden. Want hoe vaak kom je nu in zo’n fraai buitengebied? Nooit toch? Fortuna brengt ons overal, maar vanwege de ongehoorde veiligheidsmaatregelen zien we vooral veel asfalt, parkeerplaatsen zonder tankstation en uitvakken opgetrokken uit plexiglas, afgemonteerd met visnetten.
Aan het einde van de dijk staat ons de volgende verrassing te wachten: het pontveer naar Culemborg. In de bosschages plas ik mijn blaas leeg en wat ben ik blij dat er geen pottenkijkers zijn, want als ik ogen in mijn rug voel branden blokkeer ik volledig.
Hellingproef voor de #FortunaFietsers
Niels en Martijn gaan alvast mee de Lek over, terwijl de volgauto’s netjes op hun beurt wachten. Na 10 minuten mogen we ook de overtocht wagen. Erik rekent af en ik maak enkele foto’s.
Dit pontveer is geen kleine jongen
De schipper kijkt zijn ogen uit en Jos eigenlijk ook. Hoe vaak heeft hij voor Fortuna de veerboot genomen om de overkant te bereiken? De schippert trekt de oprijplaat omhoog en daar gaan we dan! Binnen een paar minuten zijn we aan de overkant, waar Niels en Martijn al staan te wachten. Als iedereen weer zijn plaats heeft ingenomen rijden we het bergje op herken ik Culemborg aan het filmpje van afgelopen editie. Daar toonde Joris afgelopen jaar zijn superbenen en dreigde Yelle af te stappen.
Motor uit, remmen vast, lichten doven; met ‘Taxi Jos’ vaar ik de Lek over
Maar gek genoeg slaan we niet rechtsaf, maar rijden rechtdoor, historisch Culemborg in. En wat is Culemborg een prachtig stadje! Het ene na het andere pittoreske straatje wordt getrakteerd op twee volgauto’s van de Tour de Handhaving totdat we ons vastrijden op een krappe parkeerplaats. We keren snel en rijden terug richting pontveer.
Vlak voordat we het pontveer weer oprijden slaan we linksaf en rijden prompt Culemborg weer uit. Het is aardig hectisch en heb de grootste moeite om onze Facebook-pagina actueel te houden. We gaan van links naar rechts en de laatste resten saté (van gisteravond) worden door mijn darmstelsel geslingerd.
Erik, Martijn en Niels hebben een route uitgestippeld die ons moet leiden naar het volgende ankerpunt: een industrieterrein juist buiten Zaltbommel. In De Leidsche Hoeven maakt een serieuze wegomleiding het er niet makkelijker op, maar perschef annex navigator Martijn leidt ons weer de polder uit.
Tijdig halen we de #FortunaFietsers in, net buiten Zaltbommel. Nicky en Ivo houden het tempo strak, Nort en Yelle keuvelen over vanalles en nog wat, terwijl Joris met de handen los van het stuur een banaan eet. Het ziet er goed uit!
Met een brede glimlach sturen de mannen hun koersvélo door Zaltbommel
Als we de A2 oprijden komen we weer op adem. Jos is een ervaren chauffeur, want probleemloos stuurt hij het busje door het drukke zondagochtendverkeer. Nu we de hectiek van de Betuwe achter ons hebben gelaten heeft Jos de kans uit te leggen in welke hoedanigheid hij aan de club is verbonden.
Jos verricht verschillende klusjes, waarbij hij vooral als taxi opereert voor spelers, familie van spelers, makelaars, etc. Zijn werkgebied ligt tussen de luchthavens van Maastricht-Aachen, Köln, Düsseldorf, Amsterdam en Brussel. En moet iemand worden opgepikt op een station, dan doet Jos dat ook. Probleemloos.
Jos rijdt heel wat af in onze regio
Als we voorbij de statige hoofdtribune van Hockeyclub ‘s-Hertogenbosch stuiven komt ook het Noord-Brabantse provinciehuis in zicht. Bij afrit 22 verlaten we de A2 en rijden de Brabantse hoofdstad in. We volgen gedwee volgauto 1 maar zijn zo aan het kletsen dat we pardoes een afslag missen. Maar op zondagochtend bruist het Bossche verkeer nog niet, waardoor Jos snel keert op de weg.
Twee straten verder staan we voor het ouderlijk huis van Fortuna-doelman Yanick van Osch. De deur staat al open en de geur van versbereide deegwaren komt me tegemoet. Als Martijn me toegang verleent om als eerste naar binnen te stappen verzamel alle moed bij elkaar en sta enkele tellen later in de drukke keuken van mevrouw Van Osch. Er staan broodjes op tafel, Yanick snoept uit een kommetje druiven, het koffiezetapparaat pruttelt en vader Wim lijkt startklaar om de #FortunaFietsers te vergezellen naar het Fortuna Stadion.
Na een voorstelrondje besluit ik op aandringen van Yanicks moeder een Bossche Bol aan te snijden. Ondertussen zijn ook de overige volgers in de woonkamer van de Familie Van Osch gearriveerd. ‘Hey Joske’, roept Yanick verrast, als Jos de woonkamer betreedt.
Wij hebben Krosjelevlaai mit Sjoem, in Den Bosch eet je Bosche Bollen
Het gerucht gaat dat Yanicks moeder de Bossche Bollen zelf heeft gemaakt. In het verleden heb ik regelmatig Bollen gegeten van Banketbakkerij Jan de Groot, maar deze zijn net zo lekker!
Martijn houdt de live-positie van de fietsers in de gaten en rekent uit dat ze over ongeveer zes minuten zullen arriveren. Te snel eet in mijn Brabantse delicatesse en drink mijn koffie, waarna ik naar buiten loop om de fietsers te verwelkomen. En ja hoor, daar zijn ze!
Yanick van Osch verwelkomt zijn wielervrienden
Als iedereen is afgestapt loopt Yanick snel weer naar binnen, want de saucijzenbroodjes zijn klaar. Gisteren heeft Yanick urenlang in de keuken gestaan om een hele stapel saucijzenbroodjes te bereiden die vanochtend alleen even moeten worden opgewarmd. Na zo’n flinke tocht gaat een hartige hap er wel in en het bordje is dan ook gauw leeg.
Yanick van Osch heeft een bordje saucijzenbroodjes klemvast
Maar waar de één voor hartig gaat of het bij water houdt, gaat de ander vol overgave voor zoet. Nicky blijkt de zoetekauw van het gezelschap en hapt in een verse Bossche Bol. Als een ervaren fotograaf herkent Niels het moment en drukt op het juiste moment af.
Erik daarentegen is druk in volgauto 1. Want dat de fietsers een bodem leggen voor de resterende kilometers is goed, maar zonder sportvoeding gaan ze de Milaanstraat niet halen. Het ontbreekt de #FortunaFietsers werkelijk aan niets!
Brabantse lekkernijen zijn prima, maar er wordt wél gezond gedronken!
Vader Wim staat te trappelen van ongeduld en ook Joris’ broer Tom, Wims vaste fietsmaatje Dennis, een andere kompaan van Wim (die ‘maar’ een kilometer of 30 zal meerijden) en een aangewaaide fietser uit onze Westelijke Mijnstreek is er klaar voor.
Deze groep fietsers staat op het punt Den Bosch te verlaten
De drinkbussen worden gewisseld en iedereen wordt door Erik voorzien van nieuwe sportvoeding. Daarmee moet het lukken om de volgende halte te halen: IJsboerderij Gommers in Nederweert-Eind.
Wim deelt een gouden tip: bij het distributiecentrum van Sligro in Veghel is een lange rechte weg waar Niels perfecte plaatjes kan schieten. En nadat de fietsers uit het zicht zijn stappen wij in auto en busje, zwaaien de achtergebleven familie Van Osch uit en spoeden ons naar Veghel.
De afgelopen dagen hebben organisaties zoals Farmers Defence Force en Voll Gass het halve land platgelegd en aanvullend gedreigd om diverse distributiecentra te gaan blokkeren. Dat klinkt niet goed, maar beide belangengroeperingen liggen bij Martijn aan de ketting: ‘Boerenprotest? Akkoord, maar níét tijdens de Tour de Handhaving!’
Als we posities hebben ingenomen tegenover een XXL-schoenendoos waarop het Sligro-logo is geplakt is het wachten op de #FortunaFietsers. En ineens zijn ze daar, Wim van Osch op kop. Het is alsof je naar de échte Tour de France kijkt, of naar de Ronde van Limburg: veel voorpret, maar de renners zijn in een handvol seconden voorbij. Maar goed dat Niels ze met zijn camera vastlegt.
Wim toont zich een echte tempobeul terwijl Nicky moeite heeft zijn wiel te houden
Na Veghel zijn we de heren een tijdlang kwijt, maar we weten wel waar we ze weer kunnen oppikken. Net buiten Beek en Donk rijden ze de Zuid-Willemsvaart over. We parkeren onze voertuigen in de berm en Martijn en ik lopen snel naar de Oranjebrug waar de fietsers de Kanaaldijk zullen nemen richting Helmond.
Het lijkt alsof Nicky vandaag in de boter trapt, want hij heeft de kop overgenomen van Wim en trekt de groep op een lint. Na het oversteken van het water glijdt het peloton door een S-bocht en koerst verder naar Helmond.
Nicky voert de forsing
Vanaf de Kanaaldijk is het zo’n 35 kilometer rechtdoor richting IJsboerderij Gommers in Nederweert-Eind. Een ietwat saai stuk, maar wel de mogelijkheid om de #FortunaFietsers te volgen en de heren te bevoorraden. Want na een paar kruispunten is het zover: de drinkbussen zijn leeg.
Als de heren ons passeren gooien ze de lege drinkbussen op straat, die we daarna snel verzamelen. Terwijl Martijn het Twitter-account van de Tour de Handhaving bijwerkt, vullen Niels en ik de bussen, terwijl Erik de volle bussen afvult met twee lepels sportvoeding. Als alle drinkbussen vol zijn, gaan ze de kofferbak in, terwijl wij snel instappen. Bij het volgende kruispunt krijgen de heren versgevulde drinkbussen toegestopt.
Niels haalt gekke fratsen uit om mooie foto’s te schieten
Voor ons remt Erik af tot ongeveer 30 km/u waardoor Niels foto’s kan maken van de rijdende #FortunaFietsers. Dat gaat niet zomaar, want wil je mooie foto’s maken, dan moet je een beetje uit de auto hangen. Voor Niels geen probleem. Voor ons ook niet.
In ‘Hellmond’ zijn we alleen bekend met de Bakelsedijk en de ‘Balconi Ultras’ die vanaf hun garagedak naar Helmond Sport kijken, maar vraag ons voor de rest niks. Oja, Fons Jacobs kennen we ook nog. Deze bullebak maakt in 2011 15 Fortuna-fans het leven zuur die geen toegang krijgen tot Stadion ‘De Braak’ om één of andere drogreden.
In 2016 is het trouwens wederom prijs als een andere Christen Democraat de lolbroek uithangt als we ‘Hellmond’ uitsluitend mogen bereiken via twee (!) omwisselmomenten.
Lokale driehoeken, wees gewaarschuwd. Tour de Handhaving-perschef Martijn heeft weliswaar een lang lontje, maar eens is de emmer vol en breekt hij uit. Mocht dat stomtoevallig in ‘Hellmond’ zijn, dan kan de horeca in het centrum een paar weken sluiten.
De trein dendert door richting Nederweert-Eind
Net buiten Lierop stuurt Jos het busje naar een parkeerplaats en ik sluit snel mijn smartphone aan. Terwijl ik een beetje sta te treuzelen roept Martijn: ‘Dao komme ze!’ waarna ik snel op een transformatorhuisje klim om door chicane’s sturende #FortunaFietsers te filmen.
Dit is het laatste moment dat we de heren zien voordat we stoppen in Nederweert-Eind. Vanaf Lierop gaat het via Someren-Eind naar IJsboerderij Gommers waar een delegatie van Fortuna SC TV de karavaan opwacht. Eenmaal aangekomen rekent Martijn uit dat we voorliggen op het snelste tijdschema en dus een behoorlijk lange pauze moeten inlassen. Tijd voor een sanitaire stop!
Erik sjouwt ondertussen met enkele koelboxen boordevol drank en broodjes. De inhoud van de twee koelboxen vindt gretig aftrek als de heren van hun fiets stappen. Er was gehoopt op Fortuna-fans die de #FortunaFietsers opwachten, maar de opkomst valt wat tegen. Des te meer ruimte om bij Nort naar de stand van zaken te informeren.
Bo wilt het naadje van de kous weten
Als Erik de koelboxen in het gras zet merkt hij op dat er hondenpoep in het gras ligt. Tijdens het uur dat we halt houden in ‘d’Indj’ wordt 42 keer gewaarschuwd voor hondenpoep en wordt het drollengebied afgezet met twee koelboxen en zonder dat ook maar één iemand in de buurt komt van poep onder de schoen wordt de Tour de Handhaving hervat. Nog een kleine 40 kilometers en dan zit het wielerfestijn erop.
Vanuit Nederweert gaat het richting Wessem en vanuit de Maasgouw wordt de oversteek gemaakt naar Maasbracht. We zetten onze volgauto’s op de stoep van een scheepswerf en wachten de #FortunaFietsers een laatste keer op. Voor Niels de kans nog één keer actiefoto’s te schieten en voor mij de mogelijkheid de heren de revue te laten passeren:
Yelle, de Flandrien van het gezelschap
Nort, de pedalerende preses
RV, die uitsluitend rechts houdt
Dennis, Wims wegkapitein
Ivo, de triatleet met A-diploma
Joris, de steeds weer overeind krabbelende Dr. Bibber
Wim, de onverslijtbare tempobeul
Nicky, de omnisporter
Tom, de broer van de steeds weer overeind krabbelende Dr. Bibber
Na de stop zit het er voor ons op. We stappen een laatste keer in de auto’s en rijden via de A2 verder zuidwaarts om in Born de autosnelweg te verlaten. Van hieraf is het nog maar een stukje tot aan het Fortuna Stadion.
Aangekomen in de Milaanstraat zien we dat het supportershome geopend is, al valt de opkomst een beetje tegen. Maar zoals ook voor Fortuna Online opgaat: eigen vermaak primeert. Het was een mooie dag, lange dag, vermoeiende dag, en dan moet de finale nog plaatsvinden!
Eerst worden de #FortunaFietsers binnengehaald. Als een rookgordijntje wordt opgetrokken is het duidelijk dat de heren eraan komen. Ongeveer 180 kilometer eerder zijn vijf Fortuna-supporters opgestapt, die vanaf Den Bosch vier kompanen erbij kregen en met negen de Tour de Handhaving voltooien.
Eindelijk, de finish is gehaald!
Natuurlijk, ook het negental heeft een mooie dag achter de rug, maar vooral niet vergeten waarom vanochtend vijf fietsers opstapten in Utrecht: geld inzamelen voor minderbedeelden met als doel een voller Fortuna Stadion. En dat is gelukt!
Neem gerust een appel, een peer of een Sjnicky
Na het afstappen komen de heren even bij, worden geknuffeld door vrienden en bekenden, drinken een sportbiertje waarna Nort de microfoon in handen krijgt gedrukt. Hij ontvangt van Esther een cheque en onthult het eindbedrag.
Nort overhandigt de cheque van € 8.555 aan Fortuna’s Operationeel Manager Björn de Klein
Uiteindelijk is er € 8.555 gedoneerd waarmee Fortuna een behoorlijk aantal supporters blij mag maken met een seizoenkaart. Een waanzinnig eindbedrag. Nog méér dan afgelopen jaar, terwijl gevoelsmatig de Tour de Handhaving afgelopen jaar meer leefde onder de achterban.
De Tour de Handhaving was niet mogelijk geweest zonder ploegleider Erik, perschef Martijn, chauffeur van het volgbusje ‘Taxi Jos’ en huisfotograaf Niels. Zij worden door Nort in het zonnetje gezet en ontvangen een kleine attentie waarna iedereen nog een drankje neemt.
Terwijl de #FortunaFietsers een verkwikkende douche gaan nemen, keer ik huiswaarts. Ik wil iedereen danken voor een vermoeiende dag die ik morgen zó weer zou overdoen. Hopelijk ben ik dan weer van de partij. En dan is de slotvraag in hoeverre dat gunstig is voor FC Volendam.
