Na de optater tegen AGOVV hing iedereen uitgeteld in de touwen. Acht seconden later krabbelde iedereen ook weer recht overeind. Dan moest het maar tegen Dordrecht gebeuren, maar ook hier gebeurde het niet. Een oliedomme rode kaart en drie dito goals later stapten we weer de bus in. Het is bijna gênant om te zeggen dat dit ‘een onnodige nederlaag was’…

 


21 Januari 2011

Unieke en heerlijke ambiance

FC Dordrecht 3 Fortuna Sittard 0
Doelpuntenmakers: 70. Van der Sloot 1-0; 79. Lopes 2-0; 88. Curiel 3-0
Opstelling: Wintjens, Geenen, Ricksen, Liard, Shakison, De Boer, Marcos, Grabovac, Ojamaa (83. Di Lallo), Caracciolo (54. Thesker), Garlisi (83. Schroyen).
Toeschouwers: 1.952
Scheidsrechter: Honig
Geel (Fortuna): Liard
Rood (Fortuna): Liard

Desondanks begint de week niet slecht. In het begin van de week word ik verrast met het bericht dat mijn familie weer een telg rijker is. Het gaat om Lynn. Ze is ongeveer een halve kilo zwaar en een halve meter lang.

Onmisbare informatie voor degene met een voorliefde voor statistiek. Helaas is de dame in kwestie geen yellow-green koter zoals Huub Beckers. Nee, ze wordt opgevoed in een PSV-nest. Ach ja, dan wordt er in mijn familie tenminste nog één huishouden ééns per jaar kampioen.

Tevens krijgen we nog een mooi cadeau in de vorm van puntenaftrek voor onze naaste concurrent Almere City. De KNVB is van oordeel dat het huishoudboekje van de polderjongens niet op orde is en dat betekent straf. Door de aftrek van drie punten verlaten we de laatste plek in de rangschikking. Als dat nu geen mooie opsteker is voor vrijdagavond?

De vrijdag begint zoals bijna alle vrijdagen beginnen: alleen op kantoor. Deze keer is het niet Zaagmans die de dag in twee stukken zaagt, maar zijn het de smsjes van Jeroen. Vanaf dat moment krijg ik de schapengeluiden niet meer uit mijn hoofd. Als ik thuiskom pleeg ik nog snel een schoonheidsslaapje en eet gauw iets, want om 17.15 uur vertrekt de bus. We zijn hiervoor al eens te laat gekomen en het laatste wat ik wil is dat we hiervoor een reputatie krijgen. Als we aankomen bij de Trendwork Arena staat ook onze in allerijl ingevlogen webmaster al klaar. Weliswaar stevig ingepakt, maar desondanks te rillen van de kou. Voor ons is dit gewoon Nederlands weer, niks speciaals.

Annette en Will hebben hem ook al aan het werk gezet. Hij heeft enkele pakketten aan drank versleept vanuit Wil’s auto richting koeling van de bus. De één steekt zijn handen uit zijn mouwen, de ander steekt zijn handen in zijn warme zakken. Als beloning voor zijn noeste arbeid mag hij naast drie andere LB-kompanen plaatsnemen op de achterbank. Hij zal rechtsback spelen in de Vierekette.

De busreis verloopt min of meer gelijk alle andere. Links en rechts slaat iemand een babbeltje, er wordt wat gedronken, Annette verwent ons met stukjes vlees en we worden op de hoogte gehouden over de laatste ontwikkelingen in het vernieuwde supportershome. Tevens worden we geïnformeerd over het feit dat de winnares van de WK-poule, georganiseerd door de SV Nao Veure, over niet al te lange tijd een fietstocht gaat maken naar de Noordkaap.

Doordat we in een geanimeerd gesprek zijn geraakt merken we niet dat we Eindhoven al lang zijn gepasseerd. We weten eigenlijk helemaal niet waar we zijn op het moment dat we eventjes de bus mogen verlaten. Daar waar de één meteen een filtersigaret in brand steekt, probeert de ander zich te oriënteren. Zitten we in Duitsland?


Mijn hemel, we zijn helemaal verkeerd gereden!

Als we het tankstation van binnen bekijken lopen we mensen in Ajax- en Chelsea-trainingspakken tegen het lijf. En warempel, de begeleiding spreekt nog dialect ook! Het blijkt te gaan om zaalvoetbalclub Fortuna Sittard-Geleen die op weg is naar ’s Gravenhage voor een potje zaalvoetbal. Na een korte babbel stap ik weer aan boord van de bus en zie nog juist hoe Rutger zijn eigen en Jaaps frikadel aan het prepareren is. Een overdosis mayonaise en curry moet het vleesgerecht nog een enigszins aantrekkelijke smaak geven.

Een klein uurtje later verlaten we de ring bij Dordrecht en stuurt chauffeur Wim de bus pardoes door een woonwijk. En dat is best leuk om eens te bekijken. Het meest tot de verbeelding spreken doet een keurige huis- en tuinvader die, met een schort rond zijn buik geknoopt, achter zijn pc heeft plaatsgenomen. Vreemd genoeg wordt het onvolprezen ‘control-alt-delete’ niet ten gehore gebracht.

In het stadion worden we hartelijk ontvangen door de stewards van FC Dordrecht. Die ontvangst is minimaal op eredivisieniveau, evenals de infrastructuur van ‘de Schapekoppen’.

Als ja binnenkomt passeer je eerst de toiletten en pal ernaast is het horecagedeelte van het GN Bouw stadion gehuisvest. Als beëdigd lid van de Goodyear-commissie mag ik zo vrij zijn een foto te trekken van hetgeen zich aan de binnenzijde van het horecagedeelte afspeelt. Wat we daar zien maakt ons niet blij. Zo hangen verscheidene zakjes Haribo aan een schroef (ontegenzeggelijk een A-merk), wordt er Coca-Cola geserveerd (eveneens A-merk), en is er Unox-worst (als dat geen A-merk meer is…) verkrijgbaar.


Een heel fout catering-hok

Als klap op de vuurpijl heeft iemand een onooglijke Kerstmuts tegen de wand genageld. Dat laatste is echt van het goede te veel, zo zou men denken. Maar nee, de schellen vallen helemaal van mijn ogen als de cuisinière van dienst, gekleed in een hopeloos uit de mode geraakt jeans hemd, tevoorschijn komt en mij botweg vraagt waarom ik een foto trek. ‘Ja, waarom niet?’, is mijn korte antwoord. Die slag komt ze niet te boven.

Akkoord, bij pakweg Telstar is het ook niet allemaal even netjes, maar wordt dit alles nog gecompenseerd door een charmante en tevens vriendelijke water-en-zeep-schoonheid en juist deze twee laatste zaken (water en zeep) zijn de juffrouw bij Dordrecht volstrekt onbekend. Een ster? In geen honderd jaar!

Eenmaal in het stadion wordt onze aandacht getrokken door een markant bord voorzien van de tekst ‘Klaus place, 30 jaar Krommedijk’. En natuurlijk het behoorlijk goed gevulde uitvak. Toen al. Uiteindelijk dagen meer dan honderd supporters op voor deze wedstrijd.


Deze man loopt hier al 30 jaar rond…

Op het veld warmen de Fortuna-spelers zich al op. Ramon Voorn is er niet bij, hij is geschorst. De Braziliaan Marcos neemt zijn plek op het middenveld over. Verder zien we dat Henrik Ojamaa de plek van Anthony di Lallo heeft overgenomen. Ojaama heeft volgens trainer Wim Dusseldorp kwaliteiten die zijn selectie nog niet herbergt, dus in dat kader is zijn basisplaats gerechtvaardigd. De andere huurling, Stefan Thesker, begint op de bank.


Stefan Thesker wacht op de bal

Verder verdedigt Danny Wintjens het doel. Rick Geenen dekt de rechterflank af, Randel Shakison de linker. Centraal staan Philippe Liard en Fernando Ricksen geposteerd. De reeds genoemde Marcos regelt het middenveld, samen met Yoann de Boer. Linkshalf speelt Seba Garlisi en Ojaama staat op rechts. Zarko Grabovac en Fabio Caracciolo spelen in de spits.

Aan de zijde van FC Dordrecht weinig bekende namen, al zit oud-Fortunees Marco Boogers op het pluche van de hoofdtribune.

Het is scheidsrechter Rogier Honig die rond de klok van acht op zijn fluit blaast, waarna wordt afgetrapt. Door wie? Geen idee, maar ik zie wel dat de wedstrijd rommelig begint. Ook Dordrecht is natuurlijk geen hoogvlieger en krijgt weinig lijn in het spel.

Fortuna is als eerste dicht bij een doelpunt als Yoann de Boer het leer voor de goal zwiept. De voorafgaande vrije trap werd nog weggewerkt, maar nu moet scheidsrechter Honig redding brengen. De doelman duikt over Caracciolo heen, grabbelt wat en hoort een fluittoon. Helaas, kans weg.

Toch laten de Sittardenaren niet over zich lopen en Marcos is meermaals het vertrekpunt van een aanval. Ook Shakison speelt aardig, maar dat zal wel aan zijn snood liggen. Het samenspel met Garlisi gaat steeds beter en de meeste aanvallen lopen dan ook over de linkerkant.

Dat is in schril contrast met de rechterzijde, waar Ojaama geen idee heeft wat de rest van het elftal aan het doen is. Als zijn kwaliteit ‘niet weten waar je moet lopen’ is, is de Est een schot in de roos. Gaandeweg het seizoen zal dit verbeteren, als iedereen een beetje op elkaar is ingespeeld.

Zoals gememoreerd, de linkerkant doet het niet slecht. Het goede scoutingswerk van Sjra Philippen lijkt met de komst van Shakison zijn vruchten te hebben afgeworpen. Verder lijkt Garlisi zijn laatste kans te grijpen. Hij doet nog niet alles goed, maar dwingt wel een paar keer een vrije trap af.

Bij één van die vrije trappen kopt De Boer op de lat. Dit had meer verdiend, maar dat is een dooddoener die ik al tienduizend maal heb gehoord, dit seizoen.

In het uitvak heerst er vooralsnog een opperbeste sfeer. Het ene na het andere strijdlied rolt van de tribune en, op een zonderling na, doet iedereen goed mee. Hiermee lijkt een terugkeer van die unieke, heerlijke en ook Britse voetbalsfeer die vroeger op ‘The North Stand’ hing een feit. Goed werk mannen! Heeft de Baandertside dan eindelijk een opvolger gevonden? De ambiance, de saamhorigheid en de gezelligheid in het uitvak zijn ingrediënten die het bij Fortuna zo leuk maken.

Nadat Fortuna is uitgeraasd probeert Dordrecht een fatsoenlijke aanval op te zetten. En dan lukt wonderwel als Marcel van der Sloot aanvoerder Cecilio Lopes alleen op Wintjens afstuurt. De topscorer is niet zelfzuchtig en legt de bal af op Erik Quekel, maar de Brabander mist onbegrijpelijk. Gelukkig dat er zoiets als doelpalen bestaat waartegen een bal kan rollen. Indien Dordrecht had beschikt over draaiende doelpalen was de 1-0 achterstand een feit geweest.

Met 0-0 wordt de rust gehaald en dat is niet eens slecht. Dordrecht speelde niet zo best, Fortuna evenmin. En, Almere staat thuis achter, dus dan lopen we een puntje uit. Toch?


Danny heeft de bal!

In de rust besluit ik de catering een tweede kans te geven en bestel een broodje kroket. Omdat ik voor een paar druppeltjes curry € 0,25 mag afdokken beklaag ik me over de hoeveelheid die tussen het broodje terecht is gekomen. Kokend van woede wordt de curryfles ter hand genomen en wordt mijn broodje voorzien van een overdosis curry. Meisje, meisje, toch…

Ondanks dat de Goodyear-commissie in vergelijking tot andere Fortunezen niet kan bogen op een schat aan horeca-ervaring, weten wij wel dat werken in de horeca gepaard gaat met hoge werkdruk. Als je je dan op zulke wijze laat kennen achten wij de kans akelig groot dat we een vinkje moeten plaatsen in het hokje bij het woord ‘ongeschikt’. Helaas, ons rest geen andere keuze.

De tweede helft is een paar seconde oud als Garlisi diep wordt gestuurd. Hij loopt zijn directe tegenstander eruit en stevent op doel af. Hij probeert Grabovac te bereiken, maar ziet zijn voorzet van de doellijn gehaald. Een grote mogelijkheid en dat moet vertrouwen geven voor de rest van de match.

Dat vertrouwen krijgt even later een geweldige deuk als een diepe bal vanuit het middenveld Quekel bereikt. Liard, die al geel op zak heeft, staat aan de verkeerde kant te dekken en stopt Quekel onreglementair af. Terecht of niet, Honig blaast op zijn fluit. Dat kan maar één ding betekenen: houdoe en bedankt.

Natuurlijk geen verrassing, want ook bij zijn vorige club was Liard iemand die gele en rode kaarten verslond. Nu mag Fortuna proberen om met 10 man een nederlaag af te wenden. Dusseldorp reageert vrijwel meteen en haalt Caracciolo eraf en laat Thesker debuteren.

In eerste instantie lijken de groen-gelen nauwelijks aangeslagen wanneer Ojaama begint aan een lange en ook unieke solo. De Estse Rob Rensenbrink passeert een half dozijn Dordtenaren en geeft de bal vervolgens aan Garlisi. De Belg passeert op zijn beurt ook een man en schiet juist over de kruising. Een oorverdovend lawaai verlaat het uitvak.

Helaas is dit niet de aanzet voor nog meer actie voor het Dordrecht-doel. Even later wordt de bal diep gespeeld en zet Ricksen Lopes correct van de bal. De scheidsrechter is echter een andere mening toegedaan en geeft een vrije trap op de rand van de zestien. Van der Sloot rolt de bal een halve meter opzij, haalt uit en schiet langs de muur de bal in doel. Hiermee wordt meteen de hoop op een beter resultaat bij een groot deel van de aanhang de grond ingeboord.

Niet veel later slaat Dordrecht weer toe als Lopes simpel wegdraait van Ricksen, de één-twee aangaat en de bal terugkrijgt. Oog in oog met Wintjens faalt hij niet: 2-0. Hiermee is de wedstrijd wel gespeeld en wisselen heeft geen zin. Rijkelijk laat wordt de ongelukkige, maar conditioneel sterke Ojaama vervangen door Di Lallo, maar veel helpt het allemaal niet.

Toch krijgt iedereen weer een beetje hoop als een polletje er voor zorgt dat een terugspeelbal over de voet van de doelman van FC Dordrecht rolt. De bal rolt tergend langzaam richting doelpaal en rolt ook aan de verkeerde zijde van diezelfde paal over de achterlijn.

Niemand acht het mogelijk dat dit een tweede keer gebeurt en dat blijkt ook zo te zijn. In de slotfase draait Lopes weer eens weg van zijn tegenstander en tikt de bal naar de linkerzijde. De speler die daar staat neemt de bal aan en schiet bijzonder slap in. Echter, de bal raakt een polletje, schiet de lucht in, over Wintjens en over de doellijn: 3-0.


Fortuna mocht vier maal aftrappen

We hebben geen idee wie deze treffer scoorde, maar daar komen we wel achter als we in de zomer van 2011 de Van der Padt-trofee gaan uitreiken.

Met een 3-0 nederlaag stappen we weer in de bus. De druk wordt verlegd naar maandag wanneer Almere op bezoek komt. Die match moet simpelweg gewonnen worden. Eenvoudig zal dat niet worden, maar een andere keuze is er niet.

Als we ergens door het Brabantse land rijden prijkt op een kantoorgevel de tekst ‘tot maandag’. Misschien moet ik het hierbij maar gewoon laten.

Michel Hennen