Heden, 7 november 2000, ontving ik op mijn werkplek een e-mailbericht van één der redacteuren van deze site. Het betrof een column in het alom gerespecteerde edoch kwalitatief tanende Voetbal International. In deze column stond Jacq. Opgenoord, onze technisch en commercieel directeur, centraal.
Zoals vele oudere Fortuna-aanhangers zich weten te herinneren, werd Opgenoord op een nogal onorthodoxe wijze aangesteld als aanvankelijk manager. In de loop van der jaren 90 deed het fenomeen directeur zijn intrede in het betaald voetbal. Ook bij Fortuna achtte men het nodig in deze functie te voorzien en het zal u niets verbazen dat Opgenoord één van de twee directeursfuncties kreeg toebedeeld.
Jacq. had immers met zijn nimmer aflatende humor en enthousiasme uitstekende resultaten geboekt. Fortuna was gepromoveerd naar het hoogste niveau en na het overwinnen van enige kinderziektes bleek handhaving in de PTT Telecompetitie een haalbaar doel. Onder trainer Bert van Marwijk speelde Fortuna geregeld voetbal van het predikaat “fris van de lever” en de club werd alom gewaardeerd.
Helaas, Bert van Marwijk kondigde zijn vertrek aan naar Feyenoord en inmiddels waren enkele spelers van een belangrijk niveau hem al voorgegaan. Voor aanvang van het seizoen 2000-2001 zag Fortuna naast Bert van Marwijk ook nog eens de (basis)spelers Amoah, Van der Schaaf, Hofland, Van Zwam, Gesthuizen en Zegrean vertrekken.
Edoch, “geen paniek” luidde het credo van Opgenoord. Er werd geïnvesteerd, vooral met het oog op de iets verdere toekomst. Akerboom (Ajax), Averdijk (FC Groningen), Ayaz (PSV), Geerinckx (Verbroedering Geel), Haeldermans (Lommel), Van der Hoeven (Vitesse), Klimek (Schalke 04) en doelman Zegers (Excelsior) kwamen de gelederen versterken. Bovendien werden Paciorek en Dassen ook nog ontdaan van hun stoflaag. Voorwaar!
In de voorbereiding werden er zowaar succesjes geboekt tegen gerenommeerde Premier League clubs als Derby County en Sunderland. Duidelijk werd echter dat de juiste lijn nog niet was gevonden. Edoch, no cause for panic. Inmiddels werden de plannen voor het aanstaande seizoen onthuld: het streven was een tiende plaats! Trainer Duut genoot volop het vertrouwen van zijn meerdere en het voltallig bestuur, geen vuiltje aan de lucht.
Het competitiebegin leerde ons dat Fortuna maar niet de juiste lijn te pakken kreeg, hetgeen resulteerde in enkele eclatante nederlagen tegen achtereenvolgens Ajax, Heerenveen, PSV en Vitesse, allen (sub)toppers. De tekortkomingen kwamen echter steeds duidelijker aan het licht. Tegen de amateurs van Gemert en Ter Leede werd op weliswaar beschamende wijze gewonnen, maar nog geen reden tot paniek. Opgenoord boekte een (verondersteld) commercieel succes met het aantrekken van Ruud Hesp.
Echter de huidige stand van zaken is blamerend: een laatste plaats in de KPN Eredivisie met 2 punten uit 10 wedstrijden, het absolute historisch dieptepunt voor de club. Bovendien weet trainer Duut zich steeds minder goed te presenteren. De achterban heeft zich herhaalde malen geroerd, maar ook dat leidde niet tot het gewenste resultaat.
Op 1 november jl. werd Jan van Halst op huurbasis van Ajax overgenomen. De nederlaag tegen dwerg RBC kon ook hij niet voorkomen. Op beschamende wijze mocht trainer Duut voor de NOS-camera gewag maken van zijn bevindingen bij deze wedstrijd. Een ervaren Fortuna-aanhanger had hem waarschijnlijk het liefst onmiddellijk uit zijn trainerslijden verlost. Het bestuur en Opgenoord hebben echter verklaard volledig achter Henk Duut te staan. De trainer mag dus hulpeloos verzuipen. Kortom van probleemoplossing is geen sprake. Nooit eerder is Fortuna zo vaak op een dergelijke beschamende wijze in beeld geweest.
Hieruit kan mijns inziens slechts één conclusie worden getrokken: opportunisme zegeviert over professionalisme. Of beter nog: opportunisme leidt tot onprofessionalisme. Hopelijk richt Vrouwe Fortuna nog één keer al haar energie op de club. Dat die gedenkwaardige decemberavond van 1998 een motivatie mag vormen voor de eerstvolgende wedstrijd. De tegenstander zal dezelfde zijn als toen.
One Way
