Ooit was hij er dichtbij. Het scheelde een paar centimeter en het had hem ongelimiteerde roem kunnen opleveren in zijn eigen land. Maar ja, “football is a funny old game, it takes 90 minutes and in the end the Germans always win”. Het scheelde dus een paar centimeter en in plaats van roem werd het pek en veren voor Bobby.

Ik realiseerde me toen niet, dat dat voor ons Nederlanders ook nog voordelen zou opleveren. Bobby kwam naar Nederland en ging in twee periodes aan de slag bij PSV. Zijn eerste periode was succesvol, zijn tweede periode was dramatisch. De op en top gentleman werd als een klein kind behandeld in Eindhoven dat hem afserveerde als tussenpaus.

De vernederingen die hij niet verdiende en hem noopten Engeland te verlaten, kreeg hij in Eindhoven dus nogmaals op zijn bord. Niet dat Bobby daar iets van liet merken, nee deze man stond boven het Eindhovens gekrakeel. Zelfs als Bobby de grootste vernedering in zijn leven moet incasseren als Arnesen het in zijn hoofd haalt een supervisor boven Bobby te plaatsen, geeft hij geen krimp. “Dignity” is niet voor niets één van de mooiste woorden uit het Engelse vocabulaire.

We schrijven 7 mei 1999. Op het programma staat de wedstrijd Fortuna Sittard -– PSV. Op deze zomerse avond zijn Fortuna en haar supporters helemaal in de ban van de bekerfinale, terwijl voor PSV een van de laatste kansen op kwalificatie voor de Champions’ League op het spel staat. Bobby wil ondanks alles het seizoen goed eindigen en de ploeg naar het hoogste Europese platform leiden.

Stadion De Baandert is vrijwel vol en in afwachting van een amusante partij niet wetende dat er op deze avond historie geschreven zal gaan worden. PSV speelt verlamd onder de door het bestuur opgelegde druk. Fortuna speelt zo vrij als een vogeltje en speelt PSV totaal in de vernieling. Het moet gezegd worden, alles lukte bij Fortuna. Bij rust is het al 3-1, terwijl er voor die eretreffer nog een cadeautje van Luinge nodig was.

Na rust is de vernedering binnen vijf minuten compleet. Een eigen goal en de derde van Simons tillen de score naar een onwaarschijnlijke 5-1. Dat is het sein voor enkele PSV supporters om het veld te betreden. In tegenstelling tot het bestuur weten zij de situatie wel op waarde te schatten. Ze gaan geen verhaal halen bij Bobby maar bij de spelers. Het helpt even want het wordt 5-2, maar direct daarop geeft Gesthuizen een fenomenale pass (ik zei al echt alles lukte) waaruit Simons zijn vierde treffer laat aantekenen. Twee nutteloze goals brengen de einduitslag op een memorabele 6-4.

Een ongehoord pak slaag voor PSV en indirect dus ook voor Bobby. Jammer, want die sportieve trap na, verdiende hij niet. Het enige smetje dus op die voor mij nog steeds ongelooflijke zomeravond in mei…….

RW